hani dışarda gördüğünüz ezik sünepe tipler vardır ya iki kelime edemezler göz göze gelemezler ama içlerinde neler yaşadıklarını kimse bilmez çokta önemli değildir zaten bende onlardanım işte meraklısı varsa rezlesin anlatayım

sabah okula yürüyodum cebımde 2 3 lıra bozuk para simit alıcam yolda karnım aç her zaman ki yerinde duran belediyenin verdiği tekerlekli saçma gibik bi simit arabasında simit satan bi adam vardı gür saçlı gür bıyıklı simsiyah gözleri ve o igrenç bakışlarıyla simit satıyodu yine karşısındada bi kız simit alıyo ondan insanlarla iletişim konusunda her zaman problem yaşamışımdır helekı etrafta karşı cinsten biri varsa bi türlü konuya girip abi bana bi simit verir misin diyemedim dilimden çıkmadı usul usul yaklaştım adamın yanına kızda para üstü bekliyo adam iğrenç bi ifadeyle suratıma baktı ne geldi der gibi sürekli insanlarla iletişim halinde olanlar bu küçük detayları göremezler çünkü insanlardan uzaklasıp gozlem yapma şansları yoktur ama benım fazlasıyla vardı ezildim ezildikçe ezildim o bakışıyla bi eliyle cebinden bozuk arıyo bi yandanda bana bakıyodu

kız parayı aldı ilerledi kız arkasını döner dönmez bakışlarını benden cıktı kızın zütüne bakıyodu pekekent hemde o kadar ıgrenc bakıyodu ki ben hala beklıyodum yanında donmuştum işte ne bileyim kız iyice uzaklaştıktan sonra tekrar bana döndü hafif bi sırıtmayla sanki vay be gördünmü manitayı der gibi baktı suratıma kızı yaşındakı kız için yapmıştı bu hareketi

ertesi gün oldu yine ordan geçtim ve bi sigara yakıp bekledım simitçiyi gören bi yerde bi sonraki gün ondan sonraki gün nerdeyse 1 ay boyunca hep yaptım bunu adam şerefsizin önde gideniydi gündüzleri yani insanlar aktifken yaşıyoken işe okula gidiyoken sokaklarda geziniyoken ben hiç kimseydim ama gece olunca durum değişiyodu sanki benim için o yuzden gündüzleri uyur geceleri yaşardım hep son gün adamın ufak dilenci tipli bi cocuga tokat attıgını gördüm sümüklerini sile sile kacan cocuk hemen yanımdan gectı ve o cocugun suratındakı ıfade herşeyi bana gibtir ettiren şey oldu bu adamın canın yakmalıydım

dediğim gibi gündüzleri ben hiç bişeydim dersım olmadıgı zamanlar gunduz uyurdum dersim oldugu zamanlarda ders saatıne kadar uyumaz dersten sonra eve gelınce uyurdum o gün eve gidincede uyumamıstım butun gün o cocuk aklımdaydı kimsesi yoktu belli üsü başı kir içinde millet cocuklarına en pahalı oyuncakları alırdı en kalıtelı elbiseleri ama o cocuk bunlardan cok uzaktı kimi kimsesi yoktu elınde bi pecete gezinip duruyodu durduk yere o garıbana vurdu pekekent o cocugun orda yasadıklarının hesabı sorulmıcakmıydı cocuk aglayıp kacarkende arkasından gulmuştu serefsiz herif o gece hep o cocugu dusundum ben bu olaya şahıt olmuştum olayı en dramatık halıyle hissetmiştim kim hesabını sorucak diye kendi kendime sordugumda bi anda benden baska kımsenın bılmedıgı bı olayda butun sorumlulugu ustumde hissettim ama ben iki kelime edemeyen adam dolmuşta para uzatamayan simitçiye bi simit verir misiniz diyemicek kadar bitik biri napabilirdim ki ben

sabaha karsı gün aydınlanırken iyice bireyselleştirmiştim olayı sanki bişeyler yapmassam o cocugun hayatının içine sıçanlardan bırıde ben olucakmısım gibi geldi devamsızlık hakkım vardı o gun okula gıtmedım ve butun gun düşündüm sonra bi plan yaptım ben gecelerı uyanıktım bütün insanlarda geceleri uyur bu benım ıcın bı avantajdı aslında ınsanlarla ıletısımı bu kadar kotu olan bırı için büyük avantajdı gündüzleri millet bana bakıyo paranoyasıyla yollarında bile yürüyemedıgım o kalabalık sokaklarda kımse yoktu geceleri
bende gece olmasını bekledım saat 3 bucuk 4 civarıydı

beynımde şimşekler çakıyodu içimde patlamalar vardı kabanımı aldım attıgım yerden giydim agır agır böyle bi işe kalkışmanın gururu beni iyice gaza getirmişti şimdi o garibanın hesabını sorma sırası dedım kendı kendıme hep hayatta yer arardım ama hıc bi yer bulamazdım herkesın bı mezıyetı bı ışlevı vardır hayatta ınsanalar arkadas olur sevgılı olur iş güç sahibi olur ama ben kaynaşamadım hiç aralarına o yuzden hıc kımseydı ama o gece bişeye hizmet ediyodum

her sabah gectıgım sokaklardan gectım gökyüzü bembeyazdı ve butun insanlar uyuyodu sokaklarda tık yok sanki kıyamet kopmuş gibi ellerımı kollarımı sallaya sallaya yuruyodum o kadar ozgur hıssedıyodum kı kendımı hersey benımdı kımse yoktu bana bakan gozler yoktu bütün çekincem insanlarmış beğer kendımı tutmasam kahkahalar atıcak haldeydım sonra simitçinin oldugu merkezı caddeye yaklastıkca hafıf hafıf sesler gelmeye basladı taksıcılerin sesleri tek tük ne idüğü belirsiz insanlar sanırım onlar hep sokaktaydı sokakta yasıyolardı kendımı toparladım o cocugu hatırlattım kendıme yapmam gerekenı hatırlattım

planım önceden hazırdı adam gecelrı arabasını dıregın dıbıne zıncırlerdı adamın arabasını tutuşturucaktım bu adama ne kadar zarar verır bılemem ama elımden o an ıcın o gelıyodu her ıhtımalı dusundum en mantıklısı bu gıbı geldı benzın işi için daha ilerde kaportacıların oldugu sokaklar vardı oraları bı kolacan edıcektım sımıtcının oldugu yerden gecerken yavasladım etrafı kestım gayet guzeldı hersey kımse yoktu gibtiğimin arabasıda kosede kuzu kuzu yatıyodu ilerledim kaportacıların sokagında ıkı tur atıp gözlem yaptım sıraya kucuk kucuk camlar en kolay gırılebılcek dukkanı buldum kafamda sapka vardı kabanımlada ıyıce yuzum ortuyodum her ıhtımale karsı sonra gozume kestırdıgım bı dukkanın kapı kısmına en yakın cdıbını yerden bı kaldırım tası alıp ındırdım sıstem basıt kapının acıldıgı yere dukkanın ıc kısmından uzanırsam acardım öylede oldu camı ındırdıkten sonra acmak zor oldı kapıyı

babam eskı kaportacılardandı bu dukkanlardakı sıstemı cok ıyı bılırdım daldım ıcerı mutlaka kıyıda kosede bı yerd bı bıdon benzın olmalıydı sokak lambasını ısıgı ve telefonun fenerıyle az bıraz secebılıyodum ortamı ama tezgahın uzerındekı motoru fark ettım eğer biri motorla ugrasıyosa mutlaka benzin o adamın tezgahının yanındadır hemen oraları aramaya koyuldum sankı elımle koymus gıbıde buldum tezgahın alt kısmına koyuvermıs bende öyle yapardım dukkanda ortalık toplu dursun dıye altına sokustururdum herseyı tezgahın sonra hemen benzın dolu bıdonu alıp ara sokaklara dogru kacmaya basladım

kapıdan cıkarken bıseylerı devırdım sesınden anladım srey boyalardı sokakta kostururken aklıma bı fıkır geldı o sprey boyalar bana lazım olucaktı bu planda fazla uzaklasmadan boyalardan bırın almak ıcın gerı dondum aldım ve uzaklastım ama orda 1 2 saat falan otursam yada dukkanın dıbına koysam kımsenın gelcegı yoktu emın gıbıydım girdim bi araya korkmuştum epey otlukların arasına yattım gorunmez oldum resmen yarım saate yakın öylece bekledım ortalıkta hıc kımse yoktu beklerken bı sıgara yaktım içim içime sıgmıyodu o cocugun ıntıkdıbını alıcaktım kendıme guvenım gelmeye basladı sonra koyuldum yola dıbına koydum sımıtcı senın dıyodum ıcımden öfkelendırıyodum kendımı o tokatı dusunup dusunup o cocuga atılmıs tokat basıt bısey degıldı dünyanın her yerınde böyleydı güçlünün güçsüze attıgı tokattı bu evet kımse bana ınanmazdı kımse benı adam yerıne koymazdı ama bu olaya ses cıkarmassam kendıme olan ınancımıda kaybedıcektım hızlı adımlarla geldım sımıtcının yerıne bı kosede durum etrafı kolacan etmem lazımdı ama vakıtte azalıyodu gun aydınlanmaya donuyodu sankı

2 3 dakıka baktım gelen gıden yok önce spreyı aldım tramvayın gectıgı o buyuk yola koocaman yazıyla tokat attıgın cocugu unutma yazdım cadde boyunca kocaman yazdım şimdi ananı sıktım dedım ıcımden bıdonu actım o tahtadan kıytırık arabanın herryerını ıyıce ısladım benzınle cebımden kıbrıtı cıkartım ateşledım ve attım

geriye kalan bütün ömrümü alabilirler karsılıgında o atesi izlerken yasadıgım şeyi 1 dakıka daha verirlerse eğer. herşey eriyodu karsımda kucukken benımle dalga gecenler konusamıyorum dıye azarlayan hocalar bizi gibtir edip giden annem lise aşkım tabi tek taraflıydı acılmamıstım hatta ne acılması varlıgımdan bıle haberı yoktur burda boyle anlatıyorum acılmamıstım cart curt dıye neyse o atesin harlamasına bakarken erıttım hepsını karsımda öylece dondum kaldım kacmam gerekıyodu ama gözlerimi alamıyodum dünyayı durdurmustum sankı herkesın hakkından gelmıstım tüm kaybettiklerimin rövanşını alıyodum sanki

sonra bi adamın sesı geldı uzaktan korkutucu bı ses haykırıyodu ne dediğini anlamadım hemen tüydüm zaten eve varana kadar aklım gıttı eve varınca duvarları yumrukladım kendımle gurur duydum haykırmak ıstıyodum ben yaptııııım o şerefsizin hesabını ben kestım diye içim içimi yiyodu kıs kıs guluyodum 1 saat sonra falan 6 bucuk 7 cıvarı ordan gecıcektım okula gıtmek ıcın olanı bıtenı gormek ıcın eger yakalarsam o adamın ıfadesını gormek ıcın o masum cocuktakı ifade bu sefer o şerefsizin suratında olucaktı o yicekti tokatı bu sefer keyiften dort köseydım

kabanımı aldım çantamı aldım cıktım yola gün aydınlanmıs ınsanlar uyanmıs ve sokaklara doklmustu bı gun başlamıstı yıne insanlar için hızlı hızlı gıttım o merkezı sokaga ınsanlar etrafında toplasmıstı kül olmuş arabanın kocaman görkemlı yazımı okumaya çalısıyolardı "tokat attıgın çocugu unutma"

bende uzaktan bakıyodum olana bıtene bı yandan sıgaramı ıcıyodum bı yandan da kahkaha atmamak ıcın kenıdımı tutuyodum içime içime gülüyodum suratımada "tüh yazık yahu kım yaptı kı acaba bunu yazık valla adama" ifadesini edinmiştim herkes bırbırıne şüpheci gözlerle bakıyodu çok ince ifadelerde saklıydı bu bilmem belkide var gücüyle kafasını bı o yana bı bu yana cevirip yazıyı okumaya calısan kel sarı sakallı amca yapmıştır bu işi ya da arkada sanki başka hiç işi yokmuş gibi sabahın köründe olanı bıtenı ogrenmek ıcın oraya gelmıs türbanlı kilolu teyzede yapmış olabilir ya da kuul kuul durup hem deli gibi merak edip hemde karızmayı bozmamak ıcın cokta bakmayan kosede durup goz ucuyla telefondan manıtalara yazan populer yakısıklı cocukta yapmıs olabılır her ıhtımale aynı uzaklıktayım. ben mi ben ordakı ınsanlara gore yokum bıle ben olamam kımse benden suphelenmez kı ben okuldan eve evden okula buyuklerın efendı dıye tabır edıceklerı yasıtlarımınsa silik olarak tarıf edıceklerı bırıyım yanı benım ıcın bı tehtıd yok gıbı *

gözüme simitçi takıldı sonra telefondan bırılerıyle konusuyo yanındada her an atlıcak sekılde duran esnaf abılerle bense keyifle bakınıyorum işte orda koptu film bi anda bana kım oldugumu hatırlatan ve beni yine o ezik adama dönüştüren bişey oldu yanımda o kızı farkettım sımıtcıden sımıt alan kızı iyice dibime girmiş arka caprazımda ellerime bakıyodu ılk farkettıgımde bırı benı ızlıyo dıye hemen ırkıldım korktum kıza caktırmadan baktım harbıdende bana bakıyo ellerıme bakıyo sankı cıplak gıbı hıssettım kendımı sankı kız benım yaptıgımı anladı ve her an buldummm kımın yaptıgını buldum burda bu cocuk yaptı dövün bunu dicek gibi duruyodu hassıktır sıctık derken calıstırdım kafayı nerden anlıcak lan dedım ama tam goremıyodum da kızın ıfadesını nasıl baktıgını kestıremıyodum kendımı rahattım bıraz tekrar ilk anlattıgımı dusundum burdakı herkes yapmıs olabılırdı hatta ben son ıhtımaldım ben yapamazdım kımse ınanmazdı boyle bısey yaptıgımı rahatlamıstım yani tabı bırının benı ızledıgını bıldıgım ıcın her zaman kı gibi bi stres ıcındeydım ama bu hep oluyodu alısıktım yanı bi sigara yakayım dedim hem şüphe cekmezdım belki hemde rahatırdı sigarayı agzıma goturdum yakarken ellerimdeki boya ızlerını gördüm annnnanı sıkım dedım ıcımden zınk dıye ındı beynıme kız ellerıme bakıyodu harbıden anlamıstı olayı fark edınce panıkledım dırekt dondum kıza baktım öylece yakalanmıs gibi

ben öyle bi tepkı yapınca kızın suratındakı ifade "ohaaa sen mı yaptın lan bu mu yapmıs ellerıde boyalı" dıyodu sankı sıgarayı yakamadan ellerımı cebıme goturdum agzımda sıgara hala kıza bakıyodum saskın saskın napcamı bılemedım koşup kacsamıydım bu sefer otekı ınsanlarında dıkkatını cekerdım hıc kımıldamasamıydım ama oylede duramıyodum kı ya daha onceden bırı gorduyse ve o kız dısında baska anlayan varsa dıye dusundum cok kısa bı surede ama oylede olmazdı eger bırı anlasaydı cıkardı pıyasaya sıgara agzımda ellerım cebımde öylece kaldım hayır sıgarayıda yakamıyom yanmamıs sıgarayla bakınıp duruyom saga sola ıyıce paranoyaklastım ellerımı cebıme bastırıyorum yırtılcak nerdeyse ceplerım sankı ellerımı bıraz cıkarsam herkes ellerıme bakıcak anlıcakmıs ve ustume atlıcakmıs gıbı kopek balıklarıyla dolu bı akvaryuma dusmus gıbı kaldım öyle işte ıcımden dua edıyodum kız sussun dıye surat ıfadelerımle sus sus falan mı yapsam dıye dusundum bı ara ama o en zoruydu yanı bırıyle ıletısıme gecmek hele bıde kızsa eger epey zordur benım ıcın

o kısacık süre içinde kızı öldürmeyi bile düşündüm sanıyenını onda biri kadar falan her ihtimali dusundum dahada kötüsü kız yaklasıyodu sankı ıyıce yanıma gelıyodu sankı kafamı cevırıp tekrar bakmaya cesaret edemıyodum agzımda yanmamıs sıgarayla kafamı yere sabıtledım gozlerımı bıle kıpırdatmıyodum ama kızın yaklastıgını hıssedebılıyodum sonra kafamı cevırdım kafamı cevırdıgımde kız ıyıce ıcıme gırmıstı resmen kalbım agzımda atıyodu sankı terledım her ınsanın ıfadesınden bı sonuc cıkartabıldıgımı dusunuyodum ama bu kız cok ıyı saklıyodu elını cebıne goturdu o kadar ıfadesız bakıyodu kı o cepten sılahta cıkabılırdı baska bıseyde hıc tahmın yurutemıyodum cebınden cakmak cıkardı sıgarama tuttu atesı sıgara yansın dıye ates ucundayken ıcıne cekersın ya onu yapmayı bıle unuttum o an sıgara yansın dıye kız uzun sure atesı tuttu ucuna sonra hafıfce tebessum edıp dudaklarıyla şşşşş der gibi yaptı ben gözlerim acık ızlıyodum kızı oylece

yürümeye başladım kalabalıgın arasından sıyrılınca hızlandım tam uzaklaştım okula yuruyorum rahatladım derken kızı farkettım arkamda peşimden geliyo yine o çözemediğim ifadesiz suratıyla o an dedım kendı kendıme olum gibmişim okulunu koş kaç kurtar kendını bu kız hayatını sıkcek senın anıden koşmaya başladım ılerdekı marketten saga kaptırcaktım ordan bıraz asagı cdıbının kosesınden tekrar doncektım sonra son bı depar eve kapancaktım hemen ben koşunca kızda koşmaya başladı ıyıce panık oldum tabi