sabah sabah moralinizi bozayım mı beyler

he amk bozdun moralimi mutlumusun

97 ps varmış zütte. zengin bin seni. kıçı kırık atarimin taktan silahıyla ördek vuruyordum ben tve nişan alıp.

başlığı okuduğumda ne bozulcak moralim amk dedim şuan harbi bittim sabah sabah dıbına koyıyım senin.

vay amk

ah ahhhh çok özledim o günleri

nerde amk eski çocukluk günleri

@56 kardeşim sus artık gibtin beni de derin düşüncelere ittin benzer durumdayım bende ama elden bişey gelmez hayattan tad almaya bak

ağladım lan

amk ne güzel günlerdi beyler, hatırladıkça ağlıyorum. ne kadar güzel, ne kadar şahane günlerdi.

şimdiyse aklımdan geçenler "ben nasıl geçinicem, ben nasıl yaşayacağım" etrafımda hiç kimse kalmadı, ben ne yapacağım.
sabah 7den akşam 8'e kadar çürütüyorum kendimi. kendime vakit ayırmayı geçtim nefes alacak zamanı bile zor buluyorum. ben mahvolmuşum.

1 sene çocukluğumu yaşayıp ölmeyi,
hayatıma 40 yıl daha devam etmeye tercih ederim.

@54 üzgünüm kanka ama hiçbir ümidim kalmadı. ne yazık ki kalmadı. bana açılan son kapı 2006 yılının haziran ayında açılmıştı. ve ben o kapıyı 2006'nın eylül ayında kapattım. o gün sözelden devam etseydim, allahın bana açtığı son kapıdan girmiş olacaktım. ama ben o kapıyı kapattım.

o günden beri hiçbir işim daha iyiye gitmedi. sadece hayatım mahvoldu. özür dilerim, annemden, babamdan, bana değer veren herkesten özür dilerim. hayatımı mahvettiğim için, istedikleri gibi bir insan olmadığım için.

panpa hayatta umudunu yitirmeyeceksin Allah bir kapıyı kapadıysa bir diğerini muhakkak açacaktır emin ol.

okumadım vallahi

Ozet gec irzini gibtigim

ve beyler, eğer liseliyseniz bu söyleyeceğimi sakın ama sakın unutmayın: eğer siyasi veya hukukla ilgili bir bölüm okumuyorsanız ya da odtü'yü kazanamayacaksanız asla ve asla ve asla istanbul dışındaki hiçbir üniversiteye gitmeyin. asla gitmeyin. nolur gitmeyin. hayatınızı, geleceğinizi düşünüyorsanız gitmeyin.

üstte saydığım bölümler için ise ankaraya gidin. onun dışındaki hiçbir üniversiteye gitmeyin. yalvarırım gitmeyin.

Vay amk duygulandım

okudum panpa hayat böyle ince çizgilerle dolu çok kücük ayrıntılar bile büyük etkiler yaratabiliyo 97 playstation ı görünce sövcektim biz o yıllarda atari oynuyoduk zengin pic diye ama vazgeçtim okudum güzel yazmışsın

hiç okuyan yok muydu lan, ders çıkarın beyler hikayemden. güzel kararlar verin, aptal olmayın. kendinizi geliştirin.

@46 biliyorum kanka, o yüzden geceleri bol bol ağlıyorum.

bi insan kendi kendini nasıl giber bir kez daha şahit oldum panpa.
çok eşek adammışsın amk

ve okul bitti, ki şuan o senedeyim.
okul bitti, her şey taka sardı. iş yok, yetkinliğim yok, ingilizce yok, annemden babamdan kalacak tek kuruş para bile yok.
kardeşim üniversiteye geçtiği için ve şehir dşında okuduğu için maddi imkanlarımız kilitlendi, ben de o yüzden ingilizce kursuna gidebilmek için gibik bir kitapçıda çalışmaya başladım. ama o kadar yoğunum ki ingilizce bile çalışamıyorum. son 8 ayımı hiçbir şey yapmadan geçirdim kısaca. muhtemelen ölüme doğru gidiyorum, çünkü bunaldım.

ve dün de, en yakın dostum, eskiden aşık olduğum kadın bambaşka bir yere çalışmaya gitti. hayatımın sonuna kadar toplasan 10 kere bile göremeyeceğim artık.

işte beyler. bunun adı kaderdi. gerçekten kaderdi.

- eğer o gün, sözelden devam etseydim. bambaşka bir hayatım olacaktı. belki de aldığım puanla istanbul'u kazanacaktım ve bana daha yatkın olan bir bölümü okuyacaktım. belki o kızla şimdi evlilik planı yapıyor olacaktık -belki de hiç görüşmeyecektik-.

eğer öss'de, 0.6 puanımı silen bir soruyu kafamdan sallamayp boş bıraksaydım, hayal bile edemeyeceğiniz bir hayata sahip olacaktım. (0.5 puanla kaçırdım)-

ama şimdi, o taktan kararı verdim ve hayatımı mahvettim. kitapçıda her gün düşündüğüm tek şey ölmek.
çünkü bu dakikadan sonra fakir olmaktan başka durumum kalmadı. üç kuruş paraya başkalarının kölesi olacağım ve hakediyorum da. hiçbir özelliğim yok.

asıl üzüldüğüm şeyse ayna.
eskiden yakışıklı biriydim, zütü kalkıklık yapmak istemem. ama gerçekten, baya yakışıklıydım. bazıları stanbula git dizilerde oyna diyordu, kimileri bir ajansa yazıl.

şimdi aynaya bakıyorum, giderek daha fazla kilo alan, yüzü şişmiş, göz altı torbalarından gözü kapanmış bir tip oldum.

kendimi bu kadar ziyan hayal etmemiştim hiç. hiç böyle olacağımı düşünmemiştim amk. annemin aklını kaçırmayacağını bilsem bütün bu çileyi bitireceğim ama biraz sabretmem gerekiyor.

hiçbir ümidi kalmamış bir insanın aldığı her nefes çiledir beyler. unutmayın.