sabah sabah bir şiir paylaşayım dedim

Her şeyin bir karşılığı olmalı bence
Mutluysan üzüleceksin zamanı geldiğinde
Gülüyorsan ağlayacaksın gerektiğinde
Umudun varsa kırılacaktır mesela
Hayallerin varsa gerçekleşmeyecek örneğin
Seviyorsan sevilmeyeceksin
Ama bunu yapanlar
Üzdüyse seni
Daha çok üzeceksin
Ağlattıysa seni
Anasından emdiği sütü burnundan getireceksin
Kırdıysa umutlarını
Yıkacaksın geleceklerini
Gerçekleşmesini engelledilerse hayallerinin
Bir volkan olup patlayacaksın hayallerinin üstüne
Sevmiyorsa seni
Ona bir şey yapamazsın işte
Ellerine vurulur o zaman prangalar
Konuşamazsın dişlerin yok eder dilini
Ayakların yürümeyi unutacak kalacaksın yerinde
Dört duvarın arasında mahkum olacaksın karanlığa
Güneşin aydınlığını unutacaksın
Yıldızlar senin kadim dostların olacak
Ay senin hayallerin olacak yarına
Ayazın soğuğu titretecek dizlerini
Karabasanlar bırakmayacaklar peşini
Ama hiçbir zaman evet hiçbir zaman
Sevdiğin sevmeyecek seni

EDiT1 : kendi yazdığım şiirdir beyler acemice
EDiT2 : eleştiriye açığım
EDiT3 : Ben burada paylaşır giderim şiirleri okuyan olur belki

sanki şair dolu bura aq ne güzel şiir işte

@9 eyv panpa güldürdün

yağdı yağmur çaktı şimşek sende mi şair oldun esseoluesek

Aşkın en güzel hali
Bilinç altında yaşananıdır
Ben bu yüzden sarhoşlara güvenirim
Çünkü onların içtikleri alkol
Aşkın zemzem suyudur
Bilinç altının dışa vurumudur
Onlar ne git derler ne kal
Çünkü bilirler O olmasa da
O kendilerinde hep olacak
O kafada bitmeyecek
O sadece O
Kimseden üstün yanı yok
Kimseden alta kalır yanıda
Ama O
Sadece O

ilk görüşte aşk saçmalığına inanmam
Ama bir kere görsen aşık olabilirsin
Öyle bir kere dediysek de yolda otobüste değil
Oturup sohbet edeceksin mesela
Fikrini paylaşacaksın hemen öyle acitasyon konuşmayacaksın
Yarın onu göremeyeceğini bileceksin mesela
Ama da duracaksın karşısında dimdik
O seni sevmeyecek yüksek ihtimal
Sen gene kalacaksın tek başına
Belki paketlerce sigara içeceksin
Şişeler devrilecek bir bir önünde belkide
Dertleşmek isteyeceksin birileriyle
Dinlemiş gibi davranacaklar
Akşam güneş batmaya başladı mı hele
işte o zaman kapanacaksın odana
Çıkmayacaksın sokağa görüşmeyeceksin ailenle
Karanlık seni atacak dört duvarın arasına
Kaybolacaksın belkide bu zamanlar
Senden haber almak isteyenler olacaktır elbette
iyiyim deyip geçiştireceksin
Takmayacaksın onları pek fazla
Onlar senin bahsettiğin sevgiyi anlayamayacaklar çünkü
Seven adam sevgi görmezse tek kalacaktır
Sende artık teksin onu unutana kadar
Kimseye unut demeyeceksin mesela
Unutulmaz öyle he deyince
Hele bir de geceleri tatmadıysan
Anlamazsın sevginin acısını

Aşk
Bir ayyaşın içtiği rakıdaydı
Bir keşin içtiği uyuşturucudaydı
Bir seri katilin kanlı bıçağındaydı
Bir gencin hüznündeydi
Bir hastanın aldığı haplardaydı
Bir annenin karşısındaki oğlundaydı
Bir şizofrenin ikinci kişiliğindeydi
Bir paranoyağın hayallerindeydi
Bir falcının baktığı bardaktaydı
Bir devrimcinin yumruğundaydı
Ama hiçbir zaman
iki kişide değildi

Bugün beni bırakıp gittiğin yerdeyim
Hatırlamak istemeyip her gün acı çektiğim yer
Gözümün önünde canlandı çekip gidişin
Sen beni sevmedin belki de hiç
Ama ben seni hep sevmiştim
Hatıralarımda hep var olacaksın
Kalbimin tam orta yerinde sessizce
Sesini duyamayacağım bir daha senin
Gözlerinde kaybolamayacağım mesela
Nefeslerimiz çarpışmayacak havada
Ellerimiz tutuşmayacak hiçbir zaman
Ben hep üşüyorum o günden beri
Senin yokluğunun yarattığı deprem etkisinde
Yaşamaya çalıştım bugüne dek
Eskisi kadar mutlu olamadım
Gülmek mi ne sen sor ne ben söyleyeyim
O günden beri korkuyorum karanlıktan
Geceleri ışık açık uyuyorum
Yokluğun yokluğun yokluğun
her şeyin sebebi işte senin yokluğun

Zor be meyhaneci sevmek birini
Sen doldur en iyisi bi duble daha rakı
Çekelim bu gece kafayı bir güzel
Unutalım mazideki herşeyi

Çıkmaz oldum dükkanından meyhaneci
içkin unutturuyor bana sevdiğimi
Bundan dadandım dükkanına her akşam
Ah meyhaneci anlatabilsem keşke derdimi

Acaba diyorum bazen
Sevdimi oda benim kadar
Yoksa haketmedim mi sevgisini
Sonra sana geliyorum meyhaneci

Sen sessiz sakin bir adamsın meyhaneci
Ama öyle büyüksün ki
Unutturursun bize unutmak istediklerimizi
Sen ne büyük adamsın be meyhaneci

Kafanı şisirdim gene kendi dertlerimle
Sormadım sana hiç derdin var mı diye
Sıra gelmediki benim sorunlarımdan sana
Seninde vardır bir sevdiğin be meyhaneci

Senin yokluğun gecenin ayazıdır
Üşüyorum gittiğin o yaz gününden beri
Seviyorum ilk tanıştığımız günkü gibi
Acı çekiyorum varlığını hissetmeyince
Oysa ne kadar güzeldi beni sevdiğin günler
Gözlerine bakınca uçurumun kenarında olurdum
Ellerimiz birleşince yanar kül olurdum
Dudaklarımız bütünleşince cennet gibiydik oysaki
Sarılınca birbirimize ayrılmaz bir bütüne benzerdik
Göz yaşlarını silmek yağmurunda ıslanmamaktı
Gülüşün evrende bulunan en güzel çiçekten daha güzeldi
Ben seninle sadece bir olmuştum
Sen gidince insanların arasında kayboldum
Çiçekler soldu
Cennet yıkıldı
Yağmur yağmaz oldu
Üşümeye başladım

Anlatmak isteyip de anlatamadığım bir çok şey var insanlara
Toplumdan soyutladım her geçen gün kendimi
Kapandım odama tek demirbaşım kalemim kağıdım
Satırlara kustum içimde kalan her şeyi sebepsizce
Onlar sustu dinledi beni ben yazdım üstlerine iyice
Sigaram alkolum vazgeçilmez iki kadim dostum
Dertliyken de yanımdalar dertsizken de
insanlar gibi değiller onlar bırakıp gitmezler beni
Meçhul bir sevdanın yaralı serzenişleriydi bundan önceki satırlarım
Tenha bir köşede ürkekçe yürüyen bir gencin hayatıydı
Aşık olup aşkı tadamayan bir mecnunun hikayesiydi anlattıklarım
Sevip de sevgi göremeyen bir adamın özlemiydi sevgiliye
Geçmişi unutmak içip içip yerlerde sürünen bir keşin hikayesiydi
Geleceğe ümitle bakamayan bir şarkıcının nakaratlarıydı
Çocuğunu kaybetmiş bir annenin sessiz çığlıklarıydı
Babasını kaybetmiş ufak bir çocuğun gözü yaşlı bakışlarıydı
Abisini bir daha göremeyecek kız kardeşin hastalığıydı
Tecavüze uğrayan bir kadının topluma haykırışıydı
Sebepsizce içeri düşen bir adamın gün saymasaydı
Bir hocanın öğrencisini eğitme çabasıydı
Bir arkadaşın yapamadığı şeylerdi
Hayatın bize verdiği değerlere toplu bir isyandı