sabah laptop karşısında uyanıyorsunuz

bu adam hiçbir zaman yıkılmayacak bir kale gibi hayatınızda en çok güvendiğiniz kişi. çoktan kahvaltısını yapmış çayını yudumlarken televizyonda gazetele manşetlerini anons eden programı izliyor (sıradaki haberimiz milliyetten, kılıçdaroğlunu manşetine taşımış).

@28 amın oğlu senin yüzünden az kala gidip pedere yaşıyor diye saxo çekicektim

telefonu açıp alarmdan 10 dakika önce uyandıgınızı görüp alarmı kapatıp 2 dakikalığına gözlerinizi kapatıp tatlı uykunun zevkini alıyorsun. aklınıza o günkü okul programı gelince istemeye istemeye gerinip sıcacık yorganın içinden çıkıyorsunuz.

mutfakta meleğinizin ayakta dikilip yağ cızırtıları eşliginde yumurta pişirdiğini, babanızın ise asla hayal edemeyeceğiniz bir saatte kalkmış hazır durumda görüyorsunuz.

devam lan bin.

2 saatlik beyin jimnastiğinden sonra otobüslere doğru yol alıp hocayı çekiştirken cebinizin derinliklerinden ben burdayım dercesine telefon çalıyor. arayan "babam".

okula beklenilenden erken gelmiş, arabada sabah şekerlemesini bile yapamamışsınız. babanıza veda edip okula geliyorsunuz.

sabah soğuğuna dalıp arabaya biniyorsunuz. ilk binen sensin ama baban binince sanki araba yerinden oynuyor ve buna tepkiymişçesine kapıyı kapatınca duyulan ses ile araba kıvırtmayı bırakıp anahtarın dürtüklemesiyle büyük bir homurtu koyup yollara dalmaya hazır oluyor

yarım yamalak hızlıca yemek yiyip dünden hazırlanan çantayı alıp kapıya dikiliyorsunuz. anneniz babanıza ceketini giydiriyor ve kravatını düzeltirken ondan bir öpücük ve yanında bugünkü alışveriş için bir miktar para da alıyor.

tuvalete gidip kısa rahatlama faslından sonra normalde soguk suyla yüzünüzü yıkamak gerekirken o üşengeçlik ile sıcak suyu açıp yüzünüzdeki nesneleri birbirine karıştırırcasına yıkıyorsunuz. sonra dişlerinizi fırçalıyor ve üstünüzü giyip aşagı inince o yeni fırçalanmış dişler ile masaya oturuyorsunuz.

anneniz oturma odasında oturuyor. başı size döndükten sonra eskisi gibi boş boş yana bakmaya devam ediyor. gidip onun yanına oturuyorsunuz. kollarının onun gövdesinde birleştirip sarılıyorsunuz. parmak uçlarınız buz gibi ve kollarınız titriyor. odanın sıcaklığını farketmiyorsunuz ta ki o içten ve sessiz mırıltılar şeklinde ağlayan dek. onun sana kızdığını ve hatta terlik fırlatmasını oklava ile sizi dövdüğünü gördünüz, elleri ile hamur açarken burnu un olmuş halde gördünüz, pişirdiği yemeği yerken "eline sağlık anne" dediğiniz anda arkasını dönüp size gülümsediğini gördünüz, bazen sizi o kocaman baldırında uyuturken saçınızı okşarken gördünüz, ramazan ayında açlıktan ve parasızlıktan intihar eden adamın haberine üzülürken, şehit haberine gözlerinden yaşlar damlarken gördünüz... asla ama asla bu şekilde yıkılmış bir ağlamasını görmediniz ama onun.

sessizce hüznünü yaşamasını bilen bir kadın o çünkü. herşeyi içine atar asla sana etki etmesine izin vermez. ama bu olay onun içine sığmayacak kadar büyük. hüznü yüreğinden ve gözlerinden taşıp duruyor. annenizin ıslak yanağını okşuyorsunuz.

"anne... anneeee... annnee.. lütfen"

ağlama diyemiyorsun çünkü eğer bunu dersen sen de zor tuttuğun gözyaşlarını bırakacaksın. sakın ağlama demee.. sakın ağlayayım deme... sakın

bırak o ağlasın... o ağlasın sen ona çatı ol, ona direk ol, onu koru, teselli et. sen de ağlarsan o ne yapar? biricik evladı onun yanında ağlamasın, bir kereliğine olsa da mert olsun ağlamasın. ağlarsan herşeyi kaybedersin.. onun gözlerini öpmeye başla. belki bu onun gözyaşlarını durdurur, hıçkırıklar arasında sarsılan vücudunu yatıştırır.

ama yatıştırmıyor.. ağlıyor kahretsin.. allah kahretsin bütün dünyayı çünkü bu kadın ağlıyor...

boynunu öpüyorsun, alnını öpüyorsun sana dönmesine çalışıyorsun ama ısrarla inatla sana bakmıyor iki eliyle yüzünü kapatıp ağlıyor da ağlıyor kadıncağaz. senin gözlerinde hafif yanmaya başladı... bir kere koyversen.. olmaz. olmamalı zaten. ama geliyor yavaş yavaş gözyaşının tadı. başını annenin sırtına yaslayıp ona sarılmaya devam ediyorsun. belki vücut sıcaklığın onunkini iyileştirir.. belki böylece o senin de ağladığını görmez...

aman senin hıçkırdığını duymasın şimdi. duymasın lan duymasın aman... elinle burnunu kapatıyorsun. ağzınla yavaş yavaş titrek nefesler alıyorsun. gözlerin daha çok yanıyor daha çok gözyaşı döküyor. burnunu çek ağlamıyormuş gibi yap.

ağzın tuzlu gözyaşının tadını hissedene kadar çıt çıkarmadan orada ağlıyorsun.

sarıldığın gövde birden hareket ediyor ve senin iki elinle kapattığın artık gizleyemediğin yüzünü kucağına alıyor.

karanlık ile sıcaklık başını ve duyu organlarını tamamen kuşatınca kendini koyveriyorsun ağlamanın rahatlığına, ağlamanın özgürlüğüne ve ağlamanın serbestliğine. bir hayvan gibi ağlayıp inliyorsun. ulan aciz pislik dayanamadın değil mi? ağlayıverdin sonunda sen de. en güçlü olman gereken zaman da sen de bir yük koyuverdin annenin şişmiş ve artık yutkunamadığı boğazına. bak kadın gene senin başını okşuyor seni yatıştırıyor. neden güçlü olamadın? neden bu kadını koruyamadın diye bütün melekler sana lanet ediyor. sense onları duymuyorsun kendi hıçkırıkların arasında.

beyler yeter mi?

the beatles-golden slumbers

http://youtu.be/1e_j66mgtde

tam binsin yatmayı düşünüyodum olmadı bu yaptıgın amk

ee??