sabah laptop karşısında uyanıyorsunuz

makinenin bipleri artık daha uzun süreli ötmeye başlıyor ve tam susmaya yakın o bomboş odada telefonunuz çalıyor ve siz bu gündüzdüşünden uyanıyorsunuz.

kitap falan mı lan bu sen mi yazıyosun yoksa

ananıski. mükemmel bi cinayet hikayesi la

@64 existenz terk

telefonun ışıgı yanıyor arayan anneniz. telefonu açıp "anne ben eve geliyorum" diyorsunuz. belki çok aptalca olucak ama korku yüregini dolduruyor. ya ona birşey olduysa ? taksiciye memorial ı geçtirip direkt şirinevlere yol alıyorsunuz.

taksi sizi şirinevler meydanında bırakıyor. ücretini verip kapıyı kapattıktan sonra eve doğru koşmaya başlıyorsunuz. koşarken sanki ayakkabı giymiyor gibi hafif ve çok hızlı koşuyorsunuz. rüzgar resmen suratınızı yiyor ve saçlarınız arkadan savrularak sizi takip ediyor. meydanın sonuna doğru enseniz terlemiş ve soğuk hava, terden ıslanmış tişörtünüzü vuruyor. ilk defa o an karşıdan karşıya geçerken bakmıyorsun iki tarafa da. ölücek misin? araba mı çarpıcak? bunlar önemli mi? evde seni bekliyor ve ona birşeyler olmuş olma ihtimali sizi o kadar korkutuyor ki bunun verdiği güç size o yolu 3 dakikada koşturuyor.

ağır apartman kapısını tüymüş gibi savurup apartmandan içeri giriyorsunuz. basamakları beşer beşer çıktığınzın farkında olmadan 4. kata geliyorsunuz. anahtarı bulmak için cebi karıştırırken bozuk paralar saçılıyor etrafa ama anahtarı bulduğun için önemli değil. elleriniz titriyor ama açıyorsunuz kapıyı ve ikinci odaya baktığınız an annenizi görüyorsunuz.

ee??

anneniz oturma odasında oturuyor. başı size döndükten sonra eskisi gibi boş boş yana bakmaya devam ediyor. gidip onun yanına oturuyorsunuz. kollarının onun gövdesinde birleştirip sarılıyorsunuz. parmak uçlarınız buz gibi ve kollarınız titriyor. odanın sıcaklığını farketmiyorsunuz ta ki o içten ve sessiz mırıltılar şeklinde ağlayan dek. onun sana kızdığını ve hatta terlik fırlatmasını oklava ile sizi dövdüğünü gördünüz, elleri ile hamur açarken burnu un olmuş halde gördünüz, pişirdiği yemeği yerken "eline sağlık anne" dediğiniz anda arkasını dönüp size gülümsediğini gördünüz, bazen sizi o kocaman baldırında uyuturken saçınızı okşarken gördünüz, ramazan ayında açlıktan ve parasızlıktan intihar eden adamın haberine üzülürken, şehit haberine gözlerinden yaşlar damlarken gördünüz... asla ama asla bu şekilde yıkılmış bir ağlamasını görmediniz ama onun.

sessizce hüznünü yaşamasını bilen bir kadın o çünkü. herşeyi içine atar asla sana etki etmesine izin vermez. ama bu olay onun içine sığmayacak kadar büyük. hüznü yüreğinden ve gözlerinden taşıp duruyor. annenizin ıslak yanağını okşuyorsunuz.

"anne... anneeee... annnee.. lütfen"

ağlama diyemiyorsun çünkü eğer bunu dersen sen de zor tuttuğun gözyaşlarını bırakacaksın. sakın ağlama demee.. sakın ağlayayım deme... sakın

bırak o ağlasın... o ağlasın sen ona çatı ol, ona direk ol, onu koru, teselli et. sen de ağlarsan o ne yapar? biricik evladı onun yanında ağlamasın, bir kereliğine olsa da mert olsun ağlamasın. ağlarsan herşeyi kaybedersin.. onun gözlerini öpmeye başla. belki bu onun gözyaşlarını durdurur, hıçkırıklar arasında sarsılan vücudunu yatıştırır.

ama yatıştırmıyor.. ağlıyor kahretsin.. allah kahretsin bütün dünyayı çünkü bu kadın ağlıyor...

boynunu öpüyorsun, alnını öpüyorsun sana dönmesine çalışıyorsun ama ısrarla inatla sana bakmıyor iki eliyle yüzünü kapatıp ağlıyor da ağlıyor kadıncağaz. senin gözlerinde hafif yanmaya başladı... bir kere koyversen.. olmaz. olmamalı zaten. ama geliyor yavaş yavaş gözyaşının tadı. başını annenin sırtına yaslayıp ona sarılmaya devam ediyorsun. belki vücut sıcaklığın onunkini iyileştirir.. belki böylece o senin de ağladığını görmez...

aman senin hıçkırdığını duymasın şimdi. duymasın lan duymasın aman... elinle burnunu kapatıyorsun. ağzınla yavaş yavaş titrek nefesler alıyorsun. gözlerin daha çok yanıyor daha çok gözyaşı döküyor. burnunu çek ağlamıyormuş gibi yap.

ağzın tuzlu gözyaşının tadını hissedene kadar çıt çıkarmadan orada ağlıyorsun.

sarıldığın gövde birden hareket ediyor ve senin iki elinle kapattığın artık gizleyemediğin yüzünü kucağına alıyor.

karanlık ile sıcaklık başını ve duyu organlarını tamamen kuşatınca kendini koyveriyorsun ağlamanın rahatlığına, ağlamanın özgürlüğüne ve ağlamanın serbestliğine. bir hayvan gibi ağlayıp inliyorsun. ulan aciz pislik dayanamadın değil mi? ağlayıverdin sonunda sen de. en güçlü olman gereken zaman da sen de bir yük koyuverdin annenin şişmiş ve artık yutkunamadığı boğazına. bak kadın gene senin başını okşuyor seni yatıştırıyor. neden güçlü olamadın? neden bu kadını koruyamadın diye bütün melekler sana lanet ediyor. sense onları duymuyorsun kendi hıçkırıkların arasında.

beyler yeter mi?

the beatles-golden slumbers

http://youtu.be/1e_j66mgtde

tam binsin yatmayı düşünüyodum olmadı bu yaptıgın amk

(bkz: curios case of sevim özkurt)

(bkz: hoca derste coşup anlatacagı konunun)

bunlar da diğer iki hikayem.

tamam lan okuduk.

rezerve bin

bu arkadaşın kitap kültürü iyi aferin bin

muallakler sizde biraz gerçekçi olun babanız ölse inciye mi girersiniz hemen panik oldunuz amq