sabah işe gelmek için bindiğim otobüsün

en arka sırasında, gereksiz açılan klimanın yarattığı tedirginliği ötelemek için giydiğim uzun kollu gömleğimle manzarayı temaşa ederek seyahatimi sürdürüyordum. ön tarafımda oturan mini etekli iki liseli ergen kızın yaptığı konuşmaya yanaklarım kızarıp utanacak kadar ve hiç istemeyerek de olsa kulak misafiri olmak zorunda kaldım.

kızların bir tanesi akşam erkek arkadaşı ile sinemaya gitmek için ailesinden izin almak istiyor ve gerekçe olarakta ailesine diğer kızla ders çalışacaklarını söyleceğini belirtiyordu. diğer kızda sanki hiç aile terbiyesi almamış gibi süper olur, bende uzun süredir kimseye yalan söylemek zorunda kalmadım felan diyordu. bu kızların ar namustan yoksun büyümeleri beni hiç etmediği kadar huzursuz etmişti. hemen düğmeye basıp müsait bir yerde indim. artık iş felan umurumda değildi. tek derdim bu kızlarımızı nasıl kurtarır, nasıl kutsal bir ana haline getiririz diye düşünmekti.

kazıkları yeni çakılmış ama henüz hafriyata başlanmamış boş bir arsanın tam orta yerinde ellerimi göğe açıp haykırdım.

insan okuyacak bunu huur cocugu