sabah gözlerimi açmıştım ve bir baktım

izmir'e vardık...
ardından izmirin konak bölgesine gelmiştik, sokaklar paramparçaydı... terkedilmiş arabalar, terkedilmiş dükkanlar...
sonra konak doğum hastanesinin oradan, izmirin bayramyeri bölgesine geldik, oradan da altıntaş mahallesine geldik... yani bizim eski evimize...
ve bir baktık ki, mahallemizdeki bakkal dükkanı olduğu gibi kapalı duruyordu... onu gördüm ve hemen kapısına gidip tüfekle bir iki kere ateş edip kilidi kırdım, sonra dükkana girdik; cips, bisküvi, su, kola, fanta, gazozlar, hazır çorbalar, makarnalar, yani ne varsa aldık bir çantaya koyduk, ardından dükkandan çıktık ve bizim evin apartmanına girdik... ben bizim mahalleyi, bizim evi görünce çok duygulanmıştım.. çünkü oralarda çok hatıralarım vardı...
neyse, sonra bizim kata çıktık, evimizin kapısı kapalıydı, tüfek ile kapıya ateş ettim ve kapıyı açtım, içeri girdik... ev aynen bıraktığım gibiydi.. hatta evi terk etmeden önce, diğer dükkanlardan çaldığım, konserve yiyecekler bile evde duruyordu...
neyse, eve girdik, sonra ben silah ile ateş ettiğim kapıyı yeniden onardım ve sağlamlaştırdım...

sonra odaları gezdik kız ile beraber...
su ve elektirik hala vardı, yani gitmemişti...
sonra bir ümit televizyonu açtık, belki bir şeyler vardır diye.. ama açtık açtığımız gibi kapattık... yine hiç bir şey yoktu... resmen kıyamet gelmişti...
kıyametin bu şekilde olacağını hiç tahmin etmezdim...
neyse...
sonra bizim evin karşısında da bir sürü evler vardı... o evlerde de ne olduğunu çok merak ediyorum. hatta belki o evlerden bir kaç tanesinde insan olacağından bile şüpheleniyordum, ama o evlere girip risk alamazdım...
eve girdik dedim ya, işte akşam olmaya başladı, hava kararmaya başladı. biz yine pencereleri, kapıları iyice kilitledik...
sonra kız arkadaşım yemek için, konservelerden çıkan ton balığı ile, makarna yaptı... o gece güzel ve huzurlu bir gece geçirecektik.
yemek yedik, ama televizyon, internet gibi şeyler olmadığı için sıkılıyorduk tabii...

evde, eskiden, oynamak için aldığım okey seti duruyordu. ve aklıma o geldi. en iyisi biraz okey oynayalım, canımız sıkılmasın dedim.
sonuçta, okey 2 kişi ile de oynanabildiği için sorun yoktu.
okey oynamaya başladık, 1, 2 saat falan oynadık, çok eğlendik. ve yavaş yavaş saat 12'ye geliyordu.
okey oynamayı bıraktık. ve koltuğa geçtik, uzandık. hiç konuşmuyorduk, sadece birbirimize sarılmıştık ve biraz kafamızı ve gözlerimizi dinlendiriyorduk.
çünkü gerçekten yorulmuştuk...
yarım saat, 45 dakika falan bu şekilde devam etti. ve artık saat gece 1'e gelmişti. koltukta yatarken ikimizin de içi geçmişti ve uyukluyorduk... tam o sırada birisi kapımıza vurmaya başladı, ardından ' Yardım edin, kimse yok mu? lütfen yardım edin, virüslü değilim ' diyordu... biz bunu duyunca ilk başta korktuk, sonra kalkıp kapının önüne geldik, ama kapıyı açmadık. sadece ben delikten baktım ve üstü başı kan içinde olan bir kadın vardı. o şekildeyken asla kapıyı açamazdım. bize virüslü değilim diyordu ama bundan emin olamazdık.. o gece kadına kapıyı açmadık, kadın 20 dakika falan kapıya vurup bağırdı, en sonra olarak da kadının bir çığlığını duyduk, zaten çığlığı duyunca kadının da yem olduğunu anladık...

sonra odamıza geçtik. yatağımıza girdik, gerisini bilirsiniz işte... * yatağa girdiğimizde saat 02:00'idi.
saate hiç dikkat etmedim ve bir şekilde uyumuşuz...
sonra, gözlerimi açtım, yanıma baktım ve yanımda kız yok...
hemen saatime baktım, saat 05:00'idi. daha hava bile açmamıştı... hemen yanımdaki çekmecemden tabancamı ve fenerimi aldım, ev karanlıktı... sonra fenerle yavaşça odaları aramaya başladım, ev kapkaranlık ve simsiyah. sadece feneri tuttuğum yerler aydınlıktı... evi biraz daha aradım, tuvalete, diğer odalara, her yere baktım... ama kız evde değilim. çok korktum, kendimi çok boşlukta hissettim kendinizi şu durumda bir düşünün bakalım, ne göreceksiniz...
her neyse, sonra odama geçtim ve kapımı kilitledim. havanın açmasını bekledim. 2 saat boyunca odada havanın açmasını bekledim. ve sonra saat sabah 7 olmuştu, odamdan çıktım, giyinip, kuşanıp , evden çıktım... o hayattaki tek beni seven insan yok olmuştu... resmen tek başıma kalmıştım:(...
mahalleye çıktım, elimde silahım ile bütün dikkanlara girdim, aradım, taradım ,kız hiç bir yerde yoktu... sonra teker teker mahalledeki evlerin kapısın kırıp içeriye girdim, kızı her yerde aradım ama yoktu... son olarak girdiğim bir apartmanın en üst katına çıktım, ve bir baktım ki; en üst kattaki dairenin, kapısı açık... öyle görünce hemen tetikte bir şekilde içeri girdim, sonra içerden hırıltı sesleri geliyordu, yani bir virüslü mutant bir odanın içindeydi... kafamı yavaşça odaya çevirdim ve mutantı gördüm, hemen duvarın arkasına saklandım... sonra yavaşça kafamı çıkardım, ve o virüslü pisliği, tam beyincik bölgesinden vurdum... onu vurduktan sonra, ali! diye bir ses geldi, ve bir baktım ki, sevgilim...
o gece ben uyuduktan sonra, o binada ne olduğunu merak etmiş, ve daireye girmiş, virüslüyü görünce yatağın altına saklanmak zorunda kalmış. bunu yaptığı için ona çok kızdım, ama onu bulduğum için çok sevindim...