sabah gözlerimi açmıştım ve bir baktım

ev çok sessiz ve gece benimle beraber uyuyan annem ve babam evde yok... sonra evde biraz dolaştım, karnım çok açtı. bir şeyler yedim, sonra telefonla annemi,babamı aradım. cevap vermiyorlardı... sonra biraz balkona çıkmak istedim ve balkona çıktım...
işte o an her şeyi gördüm... etrafta ateşler yanıyordu, bütün dükkanlar yağmalanmıştı, etrafta kan kusan ve birbirine saldıran insanlar vardı... ben o görüntülerin şokuyla olayları yaklaşık 10 dakika izledim ve sonra içeri girip televizyonu açtım, sonra bir haber kanalı açtım ve haberleri izlemeye başladım...
---

sadece benim entrlerim; http://ccc.incisozluk.cc/...kt%C4%B1m/@romantik-prens
---

hikayenin adı; kalanlar.

---
not; beyler, hem okuyorsunuz, hem de; şundan, bundan çalıntı diyorsunuz. ulan zaten bütün virüs filmleri, hikayeleri, birbirinden çalıntı ve birbirinin kopyası...

açık ve net söylüyorum; okuyan okusun, okumayan gibtirsin gitsin.

28 days later + walking dead + i'm legend

mınakodumunu kamii olay türkiyede geçiyor nerde zombilere doğru koşup osmanlı tokadı atmaya çalışan dayılar nerde dönercilerin döner bıcaklarıyla zombileri doğraması nerde?

prefabrik evler şu şekildeydi; http://2.bp.blogspot.com/...25C4%25B1l+belirlenir.jpg

ve o evlerden bir iki tanesi boştu... bir tanesini bana verdiler.. içinde, yiyecek, içecek, giyecek, yatak, tuvalet, gibi ihtiyaç olan şeyler vardı...
ben çok sevinmiştim. ve artık o askeri ordu ile bir bütün olmuştum. onlar beni koruyordu ,ben onları.. yani birbirimizi koruyorduk, kardeş gibi olmuştuk...
o bölgenin güvenliği bize aitti. ve her saat başı, telsizden anons yapıyorduk, hayatta kalanlar var mı, varsa bize ulaşsın diye...

http://imgim.com/happyfish.jpg

panpa manisanın denize kıyısı yok hangi tekneyle manisaya geldin amk

@6 ben efsaneyim filmi ?

ve bir geceyi o şekilde geçirdim.. sonra sabah oldu ve uyandım, etraf çok sessizdi. sonra pencereye baktım ve etrafta kimsecikler yok... sadece sokaklarda çok fazla kan vardı ve sokaklar çok incintı... sonra hemen üzerime bir şeyler giyip, babamın av tüfeğini ve fişeklerini yanıma alıp dışarı çıktım. ve etrafı biraz izledim, sonra köşede bir bigiblet buldum hemen o bigibleti aldım vsilahçılardan birine gittim, dükkanı boşalttım bütün tüfekleri, mermileri, bıçakları, hepsini 1,2 tane büyük çantaya koydum ve sırtıma aldım. sonra bigiblete bindim. ama o ağırlıklarla o yolun bitmeyeceğini düşündüm ve sonra bigibleti bıraktım, etrafta bir sürü içi boş ve terkedilmiş araba vardı... sonra o arabalardan bir tanesinin cdıbını indirdim ve arabaya bindim. elektirik, elektronik bölümü bitirdiğim için, arabaya düz kontak yaptım ve arabayı aldım, sonra dönüşte bir markete gittim, yiyecekler, içecekler, gıda ürünleri falan aldım ve eve geldim... artık yavaş yavaş olayı anlamaya başlamıştım...

adam geleceği görüyor beyler.

çok değil 1-2 sene olacak şeyler bunlar

reserved

Rizörv

http://inciswf.com/rambom%C3%BCcahitiman.swf

çalıntı malıntı bahane hikaye şahane

rezervullah-i tekbira

okuruz bir gün.

yola devam ediyordum, ve devam ediyorum derken, bir yere vardım, etrafta askeri arabalar, askeri kamyonlar vardı... sonra arabamdan indim ve arabaların arasına daldım, etrafı biraz aradım ve bir baktım ki, karşımda 10 kişilik hayatta kalmış bir asker grubu... beni gördüler, beni yanlarına çağırdılar, nereden geldiğimi, kim olduğumu sordular, ben de anlattım. silahlarıma dokunmadılar. sonra beni bir ambulansa çağırdılar, ambulansa bindim ve ambulansda bir tane kadın doktor vardı. gözlerime bir alet tuttu, ve o alete bakmamı söyledi. ben dediğini yaptım, ve sonra temiz dedi... ne olduğunu sordum; virüs var mı, yok mu diye tespit eden bir alet olduğunu söyledi...

sonra ambulansdan indim. ve arabama gittim. belime tabancamı taktım, sırtıma pompalı tüfeği taktım ,elime de yarı otomatik tüfeğimi aldım, yeleğime de, silahların mühimmatlarını koydum, artık kendimi daha güvende hissediyordum.. sonra askerlerin yanına gittim, onlarım kim olduğunu sordum; kimisi özel kuvvetler mensubuydu ,kimisi uzman çavuştu, kimisi astsubaydı, kimisi de er idi...
ve sonra, onlara o kampın ne kadar güvenli olduğunu sordum, onlar bana, bu kampın şehirden çok yüksek olduğunu, ve o virüsü insanların o kampa gelemeyeceğini söyledi...
bu beni biraz rahatlattı. askerlerin bol bol yiyecek konserve yiyecekleri de vardı, ve kampın arka bölümünde, askerlere ait olan, gayet güvenli; prefabrik evler vardı...

rezerve

çok bekliyorum be panpa

burada kaldım bir gün, iki gün derken telsizden birilerine ulaşmıştık. ve kaç kişi olduklarını sorduk, 5 kişi olduklarını ve kızlı erkekli karışık olduklarını söylediler. ve yerimizin adresini verdik, 2 gün içinde bulunduğumuz yere geldiler... onlarla tanıştık ve hepsini birer birer, tedaviden geçirdik. çok şükür ki, hiç biri ısırılmadığı için, hepsi temiz idi. ya da, biz öyle biliyorduk...
sonra 5 kişilik gruba bir tane ev daha verdik, ve o eve yerleştiler... bize geldikleri günün ilk gecesinde etraf çok sessizdi ve herkes kendi evinde oturuyordu...
saat sabah 5 sularında ani bağırma ve çığlık sesleri duyduk, sonra hemen onların kaldığı eve girdik, ve bir baktık ki, arkadaşlarından bir tanesi virüsü kapmış ve bir diğerine saldırıp onu ısırmıştı... ve hiç bir şey demeden ikisini de öldürdük... onları öldürdüğümüzü görünce, diğer arkadaşları çok üzüldü, ama sonra durumu anlattık, ve onlar aramızda olursa, tehlikede olacağımızı söyledik, onlarda bize hak verdiler...

sonra odamıza geçtik. yatağımıza girdik, gerisini bilirsiniz işte... * yatağa girdiğimizde saat 02:00'idi.
saate hiç dikkat etmedim ve bir şekilde uyumuşuz...
sonra, gözlerimi açtım, yanıma baktım ve yanımda kız yok...
hemen saatime baktım, saat 05:00'idi. daha hava bile açmamıştı... hemen yanımdaki çekmecemden tabancamı ve fenerimi aldım, ev karanlıktı... sonra fenerle yavaşça odaları aramaya başladım, ev kapkaranlık ve simsiyah. sadece feneri tuttuğum yerler aydınlıktı... evi biraz daha aradım, tuvalete, diğer odalara, her yere baktım... ama kız evde değilim. çok korktum, kendimi çok boşlukta hissettim kendinizi şu durumda bir düşünün bakalım, ne göreceksiniz...
her neyse, sonra odama geçtim ve kapımı kilitledim. havanın açmasını bekledim. 2 saat boyunca odada havanın açmasını bekledim. ve sonra saat sabah 7 olmuştu, odamdan çıktım, giyinip, kuşanıp , evden çıktım... o hayattaki tek beni seven insan yok olmuştu... resmen tek başıma kalmıştım:(...
mahalleye çıktım, elimde silahım ile bütün dikkanlara girdim, aradım, taradım ,kız hiç bir yerde yoktu... sonra teker teker mahalledeki evlerin kapısın kırıp içeriye girdim, kızı her yerde aradım ama yoktu... son olarak girdiğim bir apartmanın en üst katına çıktım, ve bir baktım ki; en üst kattaki dairenin, kapısı açık... öyle görünce hemen tetikte bir şekilde içeri girdim, sonra içerden hırıltı sesleri geliyordu, yani bir virüslü mutant bir odanın içindeydi... kafamı yavaşça odaya çevirdim ve mutantı gördüm, hemen duvarın arkasına saklandım... sonra yavaşça kafamı çıkardım, ve o virüslü pisliği, tam beyincik bölgesinden vurdum... onu vurduktan sonra, ali! diye bir ses geldi, ve bir baktım ki, sevgilim...
o gece ben uyuduktan sonra, o binada ne olduğunu merak etmiş, ve daireye girmiş, virüslüyü görünce yatağın altına saklanmak zorunda kalmış. bunu yaptığı için ona çok kızdım, ama onu bulduğum için çok sevindim...