Sabah işe gitmek için yine her zaman ki gibi hazırlanıp çıktım. Bizim burdaki dolmuşlar genelde doludur. Ama öyle sandığınız gibi değil, baya dolu. Yani mahallede kimi ararsanız dolmuşun içinde görmeniz mutlaktır.

Tam yola çıkarken dolmuş geldi. Kapı açıldı, her zaman ki gibi kucağıma 3 tane yaşlı teyze poposu düştü. Zar zor içer girip kendimi ön tarafa attım. Atmaz olaydım.

Beyler şöyle söyliyeyim size, Saniyede 3 kişi 'Şurdan bir kişi uzatırmısın, şurdan iki öğrenci al, Abi şurdan bir öğrenci birde gençliğimi uzatsana' falan. Bildiğiniz muavine döndüm.
Hatta işi abartan teyzeler kolumu çekiştirerek, 'Bu nasıl dolmuş ya' demeye başladı.

Akın akın üstüme gelen paraları karşılamaya çalışırken dolmuşa bir dayı bindi. Geldi yanımda durdu.
'Şurdan bir' dedi. Gerisi bende yok. Sol tarafım felç oldu.
Bakın gençler adamın ağzı kokmuyor, Adamın ağzında bir haftadır gömülmeyi bekleyen bir cenaze var.
Adam büyük ihtimalle sabah evden çıkmadan bir antilop yedi ve dişlerini fırçalamadı. Yoksa bu kokunun başka bir açıklaması yok.

Teyzeler bi yandan, 'Şu parayı uzatırmısın'lar bi yandan, dayının foseptik çukuru gibi kokan ağzı bi taraftan derken, tansiyonum düşmüştü. Ciddi halde bi halsizlik geldi. Zaten 50 kişi kapasiteli dolmuşta 268 kişi vardı. Nefes alma olayını Yukardan inen oksijen maskeleriyle yapıyorduk.

Sonra ne oldu anlamadım sanırım bayılmışım. Gözümü açtığımda hastanedeydim. Büyük ihtimalle tarihe geçip burun kanseri olduğumu düşünmeye başlamışken doktor geldi. Tansiyonun düşmüş şimdi daha iyisin diyip eve yolladı.

Bundan sonra gerekirse yürüyerek giderim yada taksiye para bayılırım. Ama yinede dolmuş kullanmam.

Şimdi cumhurbaşkanlığına yazı yazıyorum. O dayıyı bulup Nükleer santrali ağzına yaptıralım. Bari bi faydası olsun pekekentin.