sabah belediye otobüsüne

binerken kentkartımı bastığım sırada şöför amcaya abi valla bu trafikte bunca insanın içinde hergün bu stres sıkıntı çekilecek çile değil, misal bak şimdi arkalara ilerlemiyor millet burdan bağırıyorsun, çile filan derken arkadaki hıyarhadi lan artık yürü millet seni mi bekliycek'' diye bağırdı, şöför amca en baştan beri telefonunu kurcalıyordu. başımı yarım şekilde arkama omzumun hemen üzerine çevirdim hani hayırdır der gibi göz dağı verir gibi arkadaki hıyar elini sokup kentkartını bastı ve geçerken omzuma omzuyla sertçe vurdu, bende tebessüm ettim önemli değil dedim ve ilerlemeye devam ettim.Şöföre baktım hiç gibinde değildim :( ön koltukta oturanlar gözlerimin içine bakarken ürkek adımlarla başım önde yürüdüm yürüdüm ve o hıyarın olmadığı tarafa doğru geçtim ona ters döndüm arkamı döndüm ve en acısı da şöförün hala gibinde değildim... biliyordum

bu da bugüne dair yaşanmışlığım beyler..

eve geldim, kapıyı çaldım çaldım çaldım kimse açmadı bi beş dakka bekledim.. hep böyle anlarda çişim gelir kapının önünde iki büklüm dururken anahtarımı çıkardım ve kapıyı açtım.. yorgun argın eve girdiğimde duyduğum en acı ses evet o ses... Elektrik süpürgesi sesi ve annemin gibinde değildim.. acıkmıştım kolay gelsin dedim duymadı ya da duymamazlıktan geldi bilmiyorum.. evde yiyecek bişey var mı diye buzdolabını açtım, üstü salçalanmış biraz sanayağ vardı, ama ekmek yoktu.. üstümü çıkarmadan bakkala gitmekten nefret ediyordum ama gitmem lazımdı, takım elbiselerimin altına parmak arası terlikleri giydim. çorabım parmak arasının arasına girmemekte direndikçe, onu şiddetle önünü yere vura vura ayağıma geçirdim.. Bakkalın yolunu tuttum. Bakkala giderken yolda benden 5 6 yaş küçük altı yedi tane çocuk bağırarak küfür ediyorlardı, bakmadan yanlarından hızla geçtim. Bakkala girdim kolay gelsin dedim.. Bakkal duymadı ya da duymamazlıktan geldi.. Ekmek alıcaktım dedim dışarda dedi, yüzüme bile bakmadan..

bu arada iyiden iyiye gelen çişimi dizginlemek mümkün değildi artık, tam bakkaldan para üstü olan 10 kuruşu beklerken bir damla dona düştü.. hayatımın kısa bir özetinde aslında gözlerimden akması gereken bir damla yaş, donuma düşmüştü.. hayatımın her evresi işte böyle kısaca özetlenir..

Eve geldim, babam ekmek almıştı, git geri ver bayatlıyor dedi kardeşim..amk durun bi çişimi yapıyım lan dedim içimden terliklerimi çıkarmadan geri merdivenlere yöneldim tekrar.. ayrıca aşşağıda oturan çocuk tayfası beni bekliyordu.

yemekte dünden kalma soğuk karnıbahar vardı, nohutlu olanlardan

annem elektrikli süpürgeyi toplamamı söyledi kablo dolamaktan nefret ederim