saat 5 30

liseliler geliyor amk

ben uyuyamamıştım. daha doğrusu direnmiştim gözlerimi hunharca kapatmaya çalışan o dünya dışılığa. daha önemli bi işim vardı. bu gece seni düşünmeliydim. seni ve senin ne olduğunu. saat geçti. ben düşündüm. seni ayırdım dünyadan yalanlardan tozdan topraktan kinden kılıçtan maskelerden sahtelerden ... sen, adını söylemeye korktuğum oldun. kaç zaman sonra ruhsal acının fiziksel olandan daha güçlü oluşunu hatırladım ve bunu hayat boyu taşıyacak oluşumu. seni tüm yalanlardan arındırmış içimin en güzel yerinde taşırken sana yalanlar söyleyecek oluşumu. içim çok acıdı, canım çok yandı. içimde sana dair ne varsa öyle oturmuş geçsin diye bekleyen ezik bi ruha sahibim şimdi. bu acıyı zirvede bırakmayı bekliyorum. başka birine ait olmanı. düşüncesi bile tüm beyin hücrelerimi paramparça etmeye yeterken hem de.