Bütün acılar yattığı yerden kalkıyor sanki. Hatırlanmaması gereken her şeyin üzerinde gecenin mührü var karanlık çökünce çakallar gibi sarıyorlar insanın etrafını. Kaybettiğin insanı hatırlıyorsun, sokakta aç olan çocukları, acı çeken insanları. Dertlenmeye bile utandığını, yüzünde hakkın da olmadığını hatırlıyorsun. Her gece farklı başlayıp aynı bitiyor. Her gün farklı bedende uyanıp aynı geceye uyumaktan bi farkı yok. Kafası bu kadar karışık olan bir insan ne yapıyor dersiniz ? Sigara içiyor amk ne yapsın, bir dal daha içiyor.