Boş sokaklarda yürürken hele birde cigara döndükten sonra tek başınasın hani kulaklık takılı içinde bir çaresizlik pişmanlıklar ve kurduğun hayallerin olmayışını düşünüyorsun geçiyorsun bir parka oturuyorsun salıncağa kaydırağa bakıyorsun çocukluğun canlanıyor gözünde arkadaşlarının olduğunu farkediyorsun birde şimdiye bakıyorsun içinde tuhaf bir duygu hissediyorsun işte o duygu yalnızlık... bir milyon kaç kişinin olduğu bu şehirde yalnız olmak anlatamadığın anlatmak istediğin o kadar çok şey varki içinde sonra kafanı bir çeviriyorsun sağda içen bir adam yalnız olmadığını farkediyorsun biraz olsa seviniyorsun eve gitmessen annenin arayacağı bir numara dahi olmadiği için annen endişelenmesin diye evin yolunu tutuyorsun yatağa uzanıyorsun ve bunları yazıyorsun