s o s y a l f o b i y i y e n i n

sosyofobiklerin bir günü bir gününü tutmaz panpa. bir gün kalkar. hiçbir şey yapmak istemez. odasına kapanıp gün bitene kadar pc başında oturmak ister. aradan iki gün geçer. bir kalkar. amk sanki başka insanmış gibi bir enerji, bir mutluluk. bir arkadaşını arar. gezer, tozar, takılır... bir nevi gaza gelir. gene bir gün kalkar, normalde gözünde çok büyük bir olaymış gibi görünen, marketten alışverişini yapar, bankaya gider faturaları öder, bir dükkana girip üst baş alışverişi yapar ve kendine "işte bu sefer yendim seni sosyalfobi" der. sonra ertesi gün gene aynı isteksiz, mutsuz moda dönebilir. tabi bu değişimler günlük, haftalık, aylık vs gibi değişebilir. demek istediğim bir sosyofobik istikrarlı bir gelişim gösterse zaten kurtulur. problem burada zaten.

mesela demişsin git bir parka otur, git tek başına kafeye falan. sosyofobik ile sosyal birisi arasındaki fark da burada ortaya çıkıyor. sosyal bir adam zaten kafası rahat adamdır. sonraki hamleyi detaylıca hesaplamaz. "ulan canım bir nescafe çekti. şu büfeden de mizah dergisini alayım da karşıdaki kafeye gidip oturayım" der ve yapar. sosyofobik ise, "canım nescafe çekti. karşıda bir kafe var ama bir sürü insan var. ooo baya da kız varmış. gitsem tek başıma sap gibi tuaf olur mu acaba?, hadi gittim diyelim hangi masaya otursam?, acaba tek gidince kafede insanlar bana tip tip bakar mı?, yoldan geçenler bu sap tek başına napıyor kafede diye düşünürler mi?" vb. zibilyon tane kafada ileriye dönük olasılık hesabı yapar. en mükemmel ve sorunsuz çözüme ulaşmaya uğraşır. bu olasılıkları kafada kurdu ve eyleme geçi o kafeye gidip otursa bile olasılık hesapları devam eder. "şu kızlar bana mı bakıp gülüyor acaba?", "tek başıma tak vardı geldim oturdum buraya millet bana bakıyor" falan gibi saçma kuruntulara kapılır. rahat edemez ve ortamdan en kısa sürede kaçar. sonra eve gelip "lan mal gibi rezil oldum" falan gibi" kuruntularına devam eder ve gene içine kapanır. aslında bi tak olmamıştır. hatta ne kafedeki ne sokaktaki adamın gibind bile değildir o ortamdaki sosyofobik adam.

bunları uzman olarak değil bizzat zaman zaman yaşadığım için biliyorum. zamamında satış işinde çalıştım. tek başına tüm gün bir dükkana bakıp insanlarla muhattap oluyordum. gene bir dönem her yaştan insana gitar dersleri verdim. ama ortamdan kopalı baya oldu. ekonomik nedenler de maalesef büyük oranda insanın sosyofobiklğini körüklüyor.

baya yazdım amk. ne işsiz adammışım buradan da anlaşılmış oldu.

beyler toplanın devam ediyorum.

fırıncı levelini atlayıp arkadaş leveline geçeceksiniz dedik. ama ondan önce şu konuya tekrar değinmek istiyorum.

bilgisayar.

bilgisayar, hoş kullanılırsa pek faydalı bir araç. ama bizim kullandığımız gibi, günde 4-5 saat, hatta bazı arkadaşlar gibi 8-10 saat gibi kullanım, büyük zararlar verir dostlar.

bilgisayar, inansanız da inanmasanız da hem beyin hücrelerinizi öldürür, hem de sizi asosyal yapar. bunun sonucunda da sosyal fobili olursunuz.

"bilgisayar nasıl asosyal yapar lan ne alaka?"

bak güzel kardeşim. bilgisayarda hiçbir zaman ağzınla konuşmazsın, sadece beynin ve parmakların çalışır. sen bunu alışkanlık haline getirirsen, günde 8-10 saat bilgisayar başında konuşmadan kalırsan, konuşmayı yavaş yavaş unutursun. çünkü ihtiyacın olmadığını zanneder vücudun. ilerleyen zamanlarda beyin hücrelerin de öldüğünden kelimeleri toplamada sıkıntı çekersin, konuşmaya ihtiyaç duymadığın için ,dışarıda biriyle konuşmak zorunda kaldığında aklını toplayyıp da iki kelime laf edemezsin.

bi de şu var.

bilgisayar başında her zaman rahat olursun. vücut da alışır bu rahatlığa. konuşmak istediğinde yanlış bi kelime yazsan bile, "backspace" tuşuyla silip daha düzgün yazma ihtimalin vardır her zaman. karşında kim olursa olsun heyecanlanmazsın, yüzüne karşı konuşmazsın. bu rahatlıkta beyin süper işler, güzel konuşur.

ama yüz yüze iletişimde, yazıdaki kadar düşünme payı yoktur. backspace tuşu yoktur ve en önemlisi, bilgisayar başında olduğu gibi "o rahatlık" yoktur. bir sosyal fobili için yüz yüze konuşmak sıkıntıdır. ve sebebi de bilgisayardır. başka hiçbişey değil. ha kekeme olanlar var, onu hastalık kapsamında değerlerindirirsek, sonradan oluşan sosyal fobinin, bilgisayar dışında başka olumsuz etkileyen hiçbişey yoktur.

bilgisayarı bırakın demiyorum güzel kardeşlerim. elbette açın facebook'a bakın, mesaj atan var mı yok mu, bildirimlere bakın. hotmailinize bakın hele, üye olduğunz arkadaşlık sitelerinden, "ayça_22'lerden" mesaj gelmiş mi diye * gazetelere bakın, ne olmuş ne bitmiş, canınız sıkılırsa oyun oynayın, blog yazın, yapın bişeyler. çağ iletişim çağı, bunlar elbette olacak.

yalnız bir farkla.

hayatınızın amacı bunlar olmayacak. bunlar sadece yan ürün. hani markete girersiniz, coca cola falan arada sırada bardak hediye eder, hani kolaya bantla yapışıktır o bardaklar. sen sadece kola almak istersin, ama hediye olarak da o bardağı alırsın.

hah işte.

senin bilgisayarla aran kola-bardak ilişkisi gibi olacak.

hayatının asıl amacı kola, ama bilgisayar-internet de aldığın o bardak olacak.

anladınız siz ne demek istediğimi.

bilgisayar başında oturarak, 100 tane siteniz olsa, 1000 siteden tanınsanız, yine de sosyal fobili olabilirsiniz. gerçek diyaloga girmezseniz, hiçbir şekilde bu hastalıktan kurtulamazsınız.

kola-bardak.

düşünün.