sıçsam mı sıçmasam mı anlatıyorum

anaokulu harbiden olgunlaştırmıştı beni, bir insanın anaokulunda saçları dökülür mü, benim nerdeyse dökülecekti amk, neyse birinci sınıfım güzel geçti sayılır, çalışkan değildim ama zekiydim o yüzden karnem hep 5 olurdu, 1.sınıfta hoca beni konuşuyorum diye tahtaya tek ayak duruşa kaldırmıştı, bir insan konuşuyo diye cezalandırılır mı ya? türkiyede cezalandırılıyoduk işte, daha 1.sınıfta öğretiyolardı bunu, teneffüslerde başkanların görevi tahtaya konuşanları yazmak olan bir eğitim sisteminin olduğu ülkedeyiz..

ama her şeye rağmen o zamanlar bu zamanlardan daha eğlenceliydi, iki tane birinci sınıf vardı yanyanaydık, iki sınıf arasında teneffüslerde sınıflar arası kavga yapardık, bazen biz onların sınıfını basardık bazen onlar bizim, adamların süper bi savunma mekanizmaları vardı ama, salih diye bir öğrencisi vardı 1-b sınıfının, onu kapının önüne geçirirlerdi, biz giremeyelim diye o sürekli kapıdan sınıfa yaklaşan bizlere tükürürdü, fıskiye gibi adamdı kendisi, iğrendiğim ama taktir ettiğim bir insandı, ruhu şaad olsun..

bir gün yine kavga çıkıyordu bunların tükürme taktikleri varsa bizde bişi bulmalıyız diye plan yaptık arkadaşlarla ve ben sınıftaki odunlu sobanın demirini kaptım elime, artık bir silahımız vardı elimizde en önde ben yürüyorum tabi göz korkutmak için, hem uzunum hemde elimde demir sopa var, daldık bunların sınıflarına, ama dalana kadaar tükürüğe boğuldum resmen, o tüküren elemanlara demirle bir kaç tane vurdum tam dışarı çıkacaktık ki, sınıf öğretmenimiz ayten hoca geldi ve bizi yakaladı, benim elimdeki demirde bir 1.sınıf öğrencisine göre baya sağlam bir silah olduğundan bana 2 tokat attı, diğerlerine vurmadı ama tek ayak üstünde durdurdu, hep her yerde dayak yiyorum hıdıbına..

tabi bu huur çocukları altta kalır mı bigün sonra bizim soba demirinden ilham alarak sobanın büyük odunlarını almışlar ellerine, muallakler utanmasalar döner pıçaklarıyla gelecekler, girdiler bizim sınıfa, odunlarla kavga etmektense bize fırlatmayı tercih ettiler, hepsi biranda bombardımana tuttu bizi odun yağmurundayız, neyseki ben kendimi korudum sadece bir odun omzuma çarptı, sonrasında allah allah ndialarıyla bunlara daldık, dalarken tabi bu muallakler geri öekilmeye başladı, yine o eleman en arkalarında bunları tükürükle korumaya çalışıyordu, gider ayak bir kaç tane vurduk ama o günün galibi onlar gibiydi, çok muallakydiler erkek gbii dövüşmezlerde vur kaç yaparlardı sürekli, yada tükürürlerdi, bak elim ayağım titredi yine..

birinci sınıfta okulda top bulamazdık, sokamazdıkta tabi, yasaktı galiba, o yüzden teneffüslerde bir tane büyük taş bulur onla oynardık, tabi insani oynamazdık amk, böyle iki kale kur takımları belirle oyna faland eğil, herkes tekti ve topu yani taşı kendi ayağında daha fazla tutmaya çalışırdı, bir taşın arkasından 20 kişi aynı anda koşardı yani, izdiham anlarında tokatlaşma yumruklaşma ve tekmeleşmede olurdu tabi hiç kavga çıkmazdı, hiçte ağır yaralı olmazdı, arada bir ağlayan çıkardı sadece..

her günümüz böyle geçmişti ve birinci sınıf bitmişti artık, benim karnemin hepsi 5ti üstüne üstlük öğretmen 2 tane yıldız birde kurdele koymuştu, mükafatlandırıyo oç, nasıl sevinirdim o zamanlar, eve gidince tabi benden iyisi yoktu, karne gününde kral bendim eskiden..

o yaz başka bir yaylaya gitmiştik 3 çadırlı aile olarak, gittiğimiz yayla bu defa kalabalıktı dip dibe çadırlar ve evlerle doluydu, arkadaş çevreside genişti, halamlarında evi vardı orda, akraba falan boldu ilk yaylanın yerini tutmadı ama yinede güzeldi, kız ortamıda sağlamdı, kızlarla sürekli taşlardan çizgi çizerek ev oda falan yapardık, bu kezbanlar yemek diye ot yedirmeye çalışırdı bize, hiç gibiş dönmezdi sürekli bir aile ortamı vardı o evcilik oyununda, o yaz camide vardı orda, bizi kuran kursuna göndermişlerdi, vay amk nerden nereye..

biz daha 7 yaşında bebeler olduğumuzdan bize daha duaları öğretirlerdi, hiç tadımız tuzumuz kalmamıştı, çadırlara gelip birleşip kim daha çok dua öğrenecek yarışı yapardık, tek eğlencemiz kuran kursu çıkışı caminin karşısındaki marketten 1 tane 7 kat tat mı 9kat tat mıydı neydi ondan alıp yiyerek gelmekti, arkadaş ortamında sevmediğim bir çocuk vardı, kuzenle bi plan yapmayı düşündük buna, bir kuyu kazdık, bizim yarımıza gelen bir kuyu adam öldüren tarzdan değil, içini işeyerek tükürerek dolrumaya çalıştık dolmadı, sonra su dökerek doldurduk, üzerini yaprakla toprakla kapatıp, bubi tuzağı tarzı bişey kurduk, bu çocuğu oyun oynamaya çağırıp içine düşürmüştük, az sövmemişti bize, ha bide bunun ablasıda vardı felaketti, onada evcilik ortamlarında az yazmazdım, neyse bir yazda böyle geçti..

bu defa tam eylül 1'de dönmüştük yayladan, tam benim doğum günümün olduğu gündü, o zamanlarda yeni bir oyun keşfetmiştik, küçük kola kapaklarını, meyce suyu kapaklarını çinko olanları yani, ezer onlarla taso gibi oynardık, taso yoktu tabi o zamanlar çıkmamıştı, bu paslı şeyleri toplardık, en çok ays marka vardı sanırım..

bu zaman dilimi tam ateri alındığı ve ateri kasetlerinin yalandığı dönemle aynı döneme denk geliyor sanırım, ilk atreimdie dayım almıştı hediye olarak, küçükken baya pgibopattım veya şımarıktım, diğer dayımın bana aldığı benden büyük kamyonu sıkıldım diye sopayla kırmıştım, yine o zamanlarda 3 tekerlekli bigiblete binerdim, arkama benim komşu çocuğu emrah binerdi, o bin yüzünden kaç defa düşmüştük, her defasında benim dizim kanardı, ne zaman düşsem kanardı, eve her döndüğümde annem bir yandan yarayı sarar bir taraftan döverdi, niye düştün? diyip atam mı dövülür lan..

neyse ikinci sınıfa başlamıştım artık ve okulun ilk günü yine bende aynı karın ağrısı baş gösterdi, anasınıfındaki liseli kız, okulun ilk günü yine oraya gelince ağlamıştım, ne duygusal biriymişim o zamanlar, ikinci sınıfta biraz büyüdüğüm için aklıma bu kızı bulmak adına türlü türlü fikirler gelmişti, bir gün kafaya koydum bu kızı bulucam aramayada bugün başlıyorum diip, müdürün odasına gitmiştim, 2.sınıf öğrencisi müdürün odasına giderde müdür gibler mi giblemedi tabi, gittim adama öğretmenim sizden bişi isteyebilir miyim? dedim, bana gülerek iste bakalım dedi, bundan iki yıl önce anasınıfında buraya staja gelen liseli ablalar vardı onların hangi liseden geldiğini öğrenmek istiyorum dedim, zütüyle hakır hakır güldü bana, neden istiyosun peki? dedi, lazımda dedim, bizde onların kayıtları yok diip gönderdi beni, o an baya bi umudum kırılmıştı, müdürün odası anasınıfını okuduğum binanın içindeydi, çıkarken taam dış kapının önünde durdum, tam o kızla annemi beklediğimiz yerde durdum ve yere baktım, saçmalığa bakar mısınız bendeki, yere bakıcamda kızın 2 sene öncesinden kalan ayak izinden ayakkabı numarasını bulacam, bulunca o ayakkabı numarasını nereme sokacaksam hiç bilmiyorum tabi..

bu olaydan sonra ben aramaktan vazgeçtim ki zaten bulamazdım daha şehri tam bilmiyordum ki arasam yine başıma aynı teraneler gelecekti, ikinci sınıfımda birinci sınıfım gibi geçti pek bir farkı yoktu, tek farkı artık bahçede taşla değil, okulun portakal ağaçlarından kopardığımız portakallarla top oynardık..

ikinci sınıftan sonraki yaz yaylaya gitmedik, çukurovanın sıcağında hep evdeydik, tabi o zamanlar klima falanda yok kavruluyoduk bildiğin, tasolar çıkmıştı bu dönemde, pokemon izleyip taso oynardık sürekli, bir gün cips aldığımda içinden çarizard çıkmıştı 5 tane taso1'i olan kadirle ortak olmuştuk o olaydan sonra, çarizart yetmişti ortak olmamıza, çok oynadık tasoyu, bende değişik bir sihir vardı hep elimde çok az taso kalana kadar yenilirdim sonra bi yenmeye başlar hepsini kazanırdım tasoların, ortağım kadirde ne zaman yenilmeye başlasa bana verirdi ben oynamaya devam ederdim ve tüm tasoları üterdim, deneyimliydim o konuda..

yine bu yaz, sokak futbolunda çığır açmıştık, "mahalle maç"larına başlamıştık, bakmayın mahalle maçı dediğime aynı mahallenin bir alt sokağı bizdik bir üst sokağındakilerle mahalle maçı yapardık, mahallenin o neslin en küçüklerinden biri ben olduğum için beni kaleye geçirirlerdi huur çocukları, işi baya abartıp o yaz günleri atletle oynadığımızdan atletlerimize numara yazmaya karar verdik, herkes bir atletini feda etti ve atletlere numara girdik bana bir numarayı vermişleri kaleciyim diye, bigün benim gidemediğim bir mahalle maçını 15-1 kazanınca bidaha beni oynatmamışları huur çocukları..

dinleeyn yok demi lan? varsa anlatmam..

neyse ara verelim kafama eserse devam ederim biara..

@170 pardon panpi..