sıçsam mı sıçmasam mı anlatıyorum

dağın etek kısmında kaymaya uygun bölüm vardı, kaymak derken kar falan yok yanlış anlaşılmasın, biz hayatımızda en fazla 2-3 defa kar görmüş insanlarız, altımıza kartonları alıp çıkardık oraya, çam pürlerinin kurumuş halleri üzerinden oturarak kayardık, bigün yine kaymaya gittiğimizde, daha yukardan kaymaya karar verdik ve sonunda olanlar yine bana oldu, tam altıma kartonu almış üstüne oturmuş ayaklarımı uzatmış kayarken ayaklarım bir taşa takıldı, ben o hızla oturduğum yerden ayağa kalktım, eğim olduğundan duramadım koşarak tamamladım parkuru ve sonunda duracak yer olmadığından kayalıkların üstüne süpermen edasıyla uçtum, e tabi kollarıma girip beni çadıra zütürdüler, sonra annem yine pansuman falan yaptı her yerime, bu defa dövmedi ama..

bilyelerden(bilye dediğim misket değil küçük demir tekerlek gibi düşünün) tahtaları birleştirp tahtalı adını verdiğimiz, kaykay şeklinde ama üzerine oturulan tarzda şeyler yapardık, sonra onlara hafif eğimli yerlerden yarış yapardık, kim dana önce aşağıya inecek gibi..

@1 zütüne sahip çık panpa tıpa takarlarsa sıçamazsın daha

her akşam çadırın önünde elektirk olmadığı için ateş yakardık, 3 ailenin fertleride etrafına oturur, amcamın komşusu olan adam darbuka ile şarkılar çalar söyler biz çocuklarda ateşin etrafında halay çeker, oyunlar oynardık, hatta o yaşımda cigulinin çalgıcı karısı binnaz diye sözleri olan şarkısında 3 erkek çocuk ciguli tarzı oyun oynarken fotoğrafımız var, dans bile ederdik kızlı erkekli eşleşerek, çok güzel günlerdi..

doğum günüm yaz ayına denk geldiği için o ateşin başında doğum günümü kutlamıştı, organizasyon annemindi, tabi o ilkel şartlarda annem biküvilerle falan bi şekilde pasta yapmıştı, üstünede mum olmadığından çıra dikmişti, o pastaylada fotoğrafım var..

neyse yaz aylarım bu şekilde geçti, dediğim gibi hayatımın en güzel günleriydi, eylül ayında tekrar kamyona eşyaları yüklemiş çadırları sökmüş, yola çıkmıştık, eve gelip girdiğimizde o negatif havayı direk ciğerlerimde hissettim, aniden yüzüm düştü biraz mutsuz olmuştum eve geldiğime, çünkü en son hiç iyi şeyler yaşamamıştım bu evde..

rezerved

gelir gelmez bizimkiler beni okula kaydettirmek için çalışmalara başladıi ben okula gitmicem diye tutturmuştum, okumayacaktım kendi kafamda, annem yalvarıyordu bana resmen, nasıl oldu bilmiyorum zar zor ikna olmuştum okula gitmeye, birincisi sınıfa amcamın oğluyla beraber yazılacaktım, o köyde oturur biz ilçede, ilk gün annem beni zütürdü okula, orta sıranın en önüne oturttu, sanki oraya oturunca tüm eğitim hayatımız iyi geçecek hıdıbına, amcamın oğlu arka sıralarda bir yere oturdu, sülalesi raaddı adamın, bunlar köyde oturmalarına rağmen o zamanlar çok çok zenginlerdi, bizi 3e 4e katlarlardı yani, amcamın oto galerisi vardı iyide kazanırdı, neyse böylelikle okula başlamış olduk, ha bu arada ana sınıfını okuduğum bizim eve en yakın olan yine aynı okulda başladım 1.sınıfada..

okul bahçesini falan biliyordum, diğerlerinin çoğunu anasınıfına gitmediği için çekingendiler, ben yanıma ana sınıfındaki en iyi arkadaşım olan aliyide alıp teneffüslerde bahçeyi gezmeye çıkardım, babam o zamanlar bana günlük 5 binlira para verirdi, eski parayla yani, her gün okulda o paraya iki tane simit alır yerdim, ilk gün aliyle bahçeyi dolaşmaya çıktığımızda yan binanın önüne gitmiştim, yani anasınıfını okuduğum binanın önüne, hüzünlü hüzünlü bakmıştım, oraya bakarken sanki böyle etraftaki her şey yavaşlamıştı, tam orada sanki sevgilim ölmüştü benim..

anaokulu harbiden olgunlaştırmıştı beni, bir insanın anaokulunda saçları dökülür mü, benim nerdeyse dökülecekti amk, neyse birinci sınıfım güzel geçti sayılır, çalışkan değildim ama zekiydim o yüzden karnem hep 5 olurdu, 1.sınıfta hoca beni konuşuyorum diye tahtaya tek ayak duruşa kaldırmıştı, bir insan konuşuyo diye cezalandırılır mı ya? türkiyede cezalandırılıyoduk işte, daha 1.sınıfta öğretiyolardı bunu, teneffüslerde başkanların görevi tahtaya konuşanları yazmak olan bir eğitim sisteminin olduğu ülkedeyiz..

ama her şeye rağmen o zamanlar bu zamanlardan daha eğlenceliydi, iki tane birinci sınıf vardı yanyanaydık, iki sınıf arasında teneffüslerde sınıflar arası kavga yapardık, bazen biz onların sınıfını basardık bazen onlar bizim, adamların süper bi savunma mekanizmaları vardı ama, salih diye bir öğrencisi vardı 1-b sınıfının, onu kapının önüne geçirirlerdi, biz giremeyelim diye o sürekli kapıdan sınıfa yaklaşan bizlere tükürürdü, fıskiye gibi adamdı kendisi, iğrendiğim ama taktir ettiğim bir insandı, ruhu şaad olsun..

devdıbını yaz amk

fıskiye gibi ahahahah

bir gün yine kavga çıkıyordu bunların tükürme taktikleri varsa bizde bişi bulmalıyız diye plan yaptık arkadaşlarla ve ben sınıftaki odunlu sobanın demirini kaptım elime, artık bir silahımız vardı elimizde en önde ben yürüyorum tabi göz korkutmak için, hem uzunum hemde elimde demir sopa var, daldık bunların sınıflarına, ama dalana kadaar tükürüğe boğuldum resmen, o tüküren elemanlara demirle bir kaç tane vurdum tam dışarı çıkacaktık ki, sınıf öğretmenimiz ayten hoca geldi ve bizi yakaladı, benim elimdeki demirde bir 1.sınıf öğrencisine göre baya sağlam bir silah olduğundan bana 2 tokat attı, diğerlerine vurmadı ama tek ayak üstünde durdurdu, hep her yerde dayak yiyorum hıdıbına..

biraz ara vereyim başım ağrıdı devam ederim tekrar..

dostum hikayenin devamı nerede kızı bulabildin mi . 7 sayfa yazı okudum surada sonu yok aq

reserved anlat panpa

okuyan varsa arada yazsın lan?

ahh ah aynı şeyleri yaşadım devam et bakam bin yoksa sen o liseli kızmısın

@2ye güldüm lan