sıçsam mı sıçmasam mı anlatıyorum

arkama bakmıyordum bile, kimseye bir şeyde sormuyordum, amaçsız amaçsız yürüyordum sadece etraftakilerin yüzlerine bakıyordum acaba o kız mı diye, o yol boyunca en az yarım saat yürüdüm, arkama baktığımda artık geri dönsem evi bulamayacağım kesinleşmişti, bu işin geri dönüşü yoktu artık, resmen 6 yaşında hayatımın aşkını bulmak için sokaklardaydım ve kaybolmuştum..

yemek bitmişti biz babamla sedire oturmaya geçmiştik annem sofrayı topluyordu, sonra bana bu kadar aksiyonlu geçen günden sonra uyku bastırmıştı, bizim odunlu sobanın hemen yanında bir yer minderi vardı, babam her akşam orda 1-2 saat uyurdu, çok güzel bir yerdi, ben oraya yorgunlukla biraz uyumak için geçtim uzandım, biraz uyuduktan sonra üzerimin örtüldüğünü hissettim, gözümü yarım yamalak açtığımda annemin örttüğünü gördüm ve uykuma devam ettim..

babam geldiğinde bütünd ayaklar eziyetler son bulacaktı, babama sığınacaktım, o beni koruyacaktı, bazen babam dövdüğünde de anneme sığınırdım annemde döverdi, yani bu taktik sadece babamda işlerdi, babam ne zaman dayak atsa anneme sığındığımda ben bilmem beyim bilir edasıyla o da döverdi beni, neyse yolun sonunda babamın 4 vitesli açık mavi renosunu görmüştüm, geliyordu kurtarıcım, artık bu gece huzurla geçecekti, babam evin önüne arabayı park etti, arabadan iner inmez ben balkonun demirlerinden tutunarak yükseğe zıplayarak, babaaaa annem beni dövdüüüü, diye bağırdım, bunu derken gariptir ağladım, birinden yardım isteme pgibolojisinden olması gerek ağlamıştım..

devam, düpedüz aşık olmuştum artık, onsuz 3 günün nasıl geçeceğini düşünüyordum, neyseki bunları düşünürken uykum geldi ve erkenden yatağıma geçip uyudum, bi sonraki gün sabah 8 gibi uyanmıştım, annem ve babam uyuyordu bende zaman geçirmek adına televizyonu açtım, sabah erken saatlerde hep çizgi filmler olurdu televizyonda, açtığımda tom ve jerry vardı, hayatımda en çok sevdiğim çizgi filmlerden biriydi, onu izledim, sonra annem uyandı ekmek almaya yolladı beni, aldım geldim ve kahvaltımızı yaptık..

dinliyo musunuz olm?

nereye gideceğime nerden başlayacağıma daha karar verememiştim, çıktım dışarı tam evimizin kapısını kapattım o an düşünmeye başladım nerden başliim ne tarafa doğru yürüsem? annemin gitmeme kızdığı bir alt sokağımız var trafik falan hızlı akar, hayatımda 3 veya 4 defa annem ve babamdana yrı o sokağa gitmiştm, o tarafa doğru yürümeye başladım..

eve geldiğimizde çok iyi davranıyordu, beni salondaki sedirin üzerine uzandırdı yemek hazırladı getiirp önüme bir sehpa çekip, koydu, yemeğimi yerken arada bir soruyordu ağrın var mı hiç? ağrın olursa söyle tamam mı? falan diye, bugünüm güzel geçecekti anlaşılan, yemeğimi yedim ardından bulunduğum sedire uzandım, annem üstümü örttü ve uyudum..

her zaman okula gittiğimiz yol standarttı, giderken bir ofisin(buğday mısır vs alan büyük ambar gibi düşünün) yanından geçerdik hep, geçerken bizim bir oyunumuz vardı, oranın alarmı vardı yolda şaplak çaldığında cik cik ses çıkardı ofisten, bunu her okula giderken ve dönerken yapardık, neyse bunları yaparak, karşıdan karşıya dikkatli geçerek okula ulaştık..

tabi bu huur çocukları altta kalır mı bigün sonra bizim soba demirinden ilham alarak sobanın büyük odunlarını almışlar ellerine, muallakler utanmasalar döner pıçaklarıyla gelecekler, girdiler bizim sınıfa, odunlarla kavga etmektense bize fırlatmayı tercih ettiler, hepsi biranda bombardımana tuttu bizi odun yağmurundayız, neyseki ben kendimi korudum sadece bir odun omzuma çarptı, sonrasında allah allah ndialarıyla bunlara daldık, dalarken tabi bu muallakler geri öekilmeye başladı, yine o eleman en arkalarında bunları tükürükle korumaya çalışıyordu, gider ayak bir kaç tane vurduk ama o günün galibi onlar gibiydi, çok muallakydiler erkek gbii dövüşmezlerde vur kaç yaparlardı sürekli, yada tükürürlerdi, bak elim ayağım titredi yine..

geldi direk ban sarıldı ve başıma baktı, sonrasında beni aldı okuldan çıkardı, sağlık ocağı gibi bir yere uğradık, kafamdaki bandajı açtılar, temizlediler adam gibi bir üstünü kapattılar, sonra eve geldik, beklediğimin aksine hiç dayak yememiştim, annem çok korkmuştu bana bişey olacağından anlaşılan, bide dünkü dayaklarının pişmanlığı vardı sanırım içinde..

müdür annemi aramasın diye içimden dua ediyordum, ama aradı, benim elim ayağım titremeye başladı, tansiyonum düşmüştü galiba, annem gelince bana neler yapacaktı? yine herkesin önünde dövecek miydi beni, o kızın önünde dövmesini hiç istemiyodum, kız kafama sargı bezi tarzı bişeyler yapıştırmaya uğraşıyordu, o an bi yandan kız bana çok çok yakınlaştığı için seviniyordum diğer yandansa annem birazdan gelecek diye korkuyordum, sonunda annem gelmişti, ben korkak ve üzgün bir ifadeyle anneme baktım, annem geldiğinde nerdeyse ağlayacak durumdaydı..

pazartesi sabah erkenden kendi başıma kalktım ve hazırlandım, okul saatinin gelmesini bekledim, annem kalktı kahvaltımı hazırladım beslenme çantamı hazırladı ve beni yolladı yine, kadirle beraber okula gittik, ama ben çok çok hızlı yürüyordum, biran önce varmak istiyorum okula, gittiğimde nasıl bir sürprizle karşılaşacağımdan habersizim tabi..

okula geldik her zamanki gibi rutin, sıra zili öncesinde biraz kovalamaca falan oynadık, öyle tipler vardı ki sıra olacağımız yerde ön sıralara çantalarını koyar ön sıralarda olmaya çalışırdı, yani bildiğin okulun sıra oluncak bahçesinin önünde çanta yığınları vardı sıra halinde, hiç anlam veremezdim onlara, hâlen veremiyorum, sıra zili çaldı sıramızı olduk rutin pazartesi günleri istiklal marşımızı okuduk, andımızı okuduk ve içeri girdik..

sonrasında dışarı çıkmayı düşnüüyodum annem izin vermedi, zar zor alt katımızdaki kiracılara gitmek için izin aldım, kiracımızın çocuğu benden 2 yaş küçüktü, 4 yaşındaydı yani, onun yanına gittim, aslında o çok umrumda değildi, oyuncak arabalarıyla oynamaya giderdim yanına, benden küçük olduğundan kontrolüde kolaydı zaten çocuğun, adı cihattı, gittim biraz oynadık, biraz dediğim öğlene kadar sonra annem yukardan balkondan çağırdı, neymiş efendim öğle yemeğiymiş, e ben aç değilim, yok gelip yiyeceksin, bizde şöyle bir durum vardı acıkınca yemek yenmezdi, yurt gibi her gün belirli saatlerde annem yemek yapar o saatlerde yenirdi, senelerce bu durumun böyle olmaması gerektiğini anlattım ama nafile..

uykudan uyandırıldım, gözümü açtığımda babam gelmiş salona sobnın yanına sofra kurulmuştu, gel oğlum yemek yiyelim dedi babam, kalktım oturdum yemeğimizi yedik, o gün çok iyi geçmişti, günlerden perşembeydi, içimde bir pişmanlık vardı keşke düşmeseydim okulda kalsaydım, acaba ben gidince ne yapmışlardır? gözümün önündeydi sürekli o kız, biran önce cuma olmasını ve okula gitmeyi istiyordum..

meğersem bu liseliler kalıcı değilmiş, 2 hafta boyunca staj gibi bişeydelermiş sanırım, ali bana anlattı durumu cuma günü benim olmadığım gün vedalaşmış kızlar herkesle öpüşmüşler falan ve gitmişler, hatta aliye benim kız benim neden okula gelmediğimi bilip bilmediğini bile sormuş, yani bu demek oluyordu ki hayatımın ilk aşkını bir vedalaşma fırsatı bile bulamadan kaybetmiştim..

benim iştahım falan kalmamıştı, yüzüm soluk soluk dolaşıyordum, annem zorla yemek yedirmeye çalışırdı zaten zayıftım küçükken, annem sürekli fazla yemek yedirmeye çalışırdı, son günlerde hiç yemez oldum, okula gidip geliyordum boş boş, okuldan hiçbişeyden zevk almamaya başlamıştım, gidiyordum oturuyodum bi köşede, eve geliyordum odama tıkılıyordum hiçbiryere çıkmıyordum, resmen eriyip bitiyordum..

alayların dozu artmıştı artık, erkeklerin gelip kıç tarafımı koklamaları, artık elleriyle şaka yapmaları baş göstermişti, sezercik gibi olmuştum adeta, dayanacak gücüm kalmamıştı, benim kızdan yardım istemeyi düşündüm ve koşarak yanına gittim, benle dalga geçiyolar diyerek ağlayarak gömleğinden tutundum, bacaklarına sarıldım, ama bunu sadece babama yaptığım gibi sığınma amaçlı yapmıştım..

yemekte şöyle bir konuşma geçti, annem: yarın okula gitmez bir güzel dinlenir ben ona bakarım dedi, ben o an şok oldum, anne nolur gidim dedim ısrar ettim falan ama hayır dedi, bunun anlamı şuydu 3 gün boyunca o kızı görmem imkansızdı, 3 taktan gün..

sabah olmuştu, kahvaltımızı yapmıştık ve anneme anne ben dışarıya oynamaya gidiyorum dedim, o sevindi 2 haftadır okul haricinde dışarıya adımımı atmamıştım, tamam olum git dedi, ama beni öğle yemeğine çağırma aç değilim dedim, normalde hiç demez ama onada tamam dedi, evden dışarı çıktım..