Divan Edebiyatı şairlerinden olan Sümbülzade Vehbi, "rücu" şiirleriyle de ayrı bir ün yapmıştı. Bir gün padişah vehbiyi yanına çağırır ve "Bana öyle bir şiir yaz ki ilk mısrayı okuyunca içimden seni öldürmek, ikinciyi okuyunca ödüllendirmek gelsin" der ve ortaya şöyle bir şiir çıkar!


gel hamama gidelim, sürtüştüreyim sana
kese ile sabunu, rahat edesin canan

al şarap içirerek ıslatıp geçireyim
yüzüğü parmağına, ibaret som altından

eğil eğil sokayım, iki tutam az mıdır?
lale ile sümbülü kâkülüne genç paşam

diz çökerek önünde ılık ılık dökeyim
bir gümüş testide kanımdır sana akan

salınarak giderken arkandan ben sokayım
eteğini beline, olmasın çamur aman

kulaklarından tutayım, dibine dek sokayım
çizmeni ayağına, aksın yol ayağından

öyle bir sokayım ki, kalmasın dışarıda hiç,
düşmanının bağrına, hançerimi kınından

eğer arzu edersen ben ağzına vereyim
yeter ki sen kulundan lokum iste her zaman

herkese vermektesin, bir de bana versene,
avuç avuç altını, uçayım mutluluktan

sen her zaman gelesin, ben vehbi'ye veresin,
esselamun aleyküm ve aleykümesselam.