sözlüğün ilk interaktif zombi hikayesi

bir kaç yüz metre daha temkinle yürüdüler. salavat hala az önceki anın etkisinde, ikide birde elini kontrol ediyordu. 'rakat senin bi manita vardı noldu o' diye sessizliği bozdu bop. mugibi ona baktığında yüzündeki bin sırıtışı gördü. 'ananın amı oldu kardeşim' diye cevap verdi rakat. mugibi salavat'ın anlamsız anlamsız baktığını görünce açıklamaya çalıştı; 'rakat'ın bi manitası vardı da... ', 'hani bütün mahallenin gibtiği' diye tamamladı bop onun sözünü gülerek. salavat da gülmeye başlamıştı. rakat bozuntuya vermeden konuşmaya başladı sonra; 'ya bop' dedi, 'mugibi senin kız kardeş... ' bu sefer mugibi böldü onun sözünü; 'yaklaştık beyler sessiz olalım artık'. rakat'la göz göze geldiler ve yürümeye devam ettiler. salavat bitirdi bu sefer sessizliği; 'beyler biz kırsala gidicez dedik ama belli bi yer bulalım artık, körlemesine yürümeyelim'. 'aklımda bi yerler var kanka benim. ama önce adam gibi bi harita bulmamız lazım. dıbını gibiyim hava kapansa ne tarafa gitceğimizi şaşırıcaz, bize harita şart' diye karşılık verdi rakat. o anda uzaklardan bi gök gürültüsü duydular. arkalarına döndüklerinde havanın yavaş yavaş kapandığını gördüler. 'bi yağmur ekgibti' dedi bop, üzerlerine gelen kara bulutlara bakarken. 'beyler bu kadar araba var ama millet nerde sizce' dedi rakat merak ve şüpheyle etrafına bakarak, sanki kendi kendine konuşur gibiydi. 'dıbına koyiyim saatlerdir yürüyoruz az mola verelim' dedi bop. bunun üzerine yan yana duran iki arabanın tekerleklerine karşılıklı çöktüler. gök gürültüsü sesleri gittikçe yaklaşıyordu ve rüzgar şiddetleniyordu. bop havaya baktı ve anlının ortasına ilk yağmur damlası düştü. beş dakika moladan sonra tekrar ayaklandılar. yağmur hafif hafif yağıyordu ve havaya onlara eski güzel günleri hatırlatan bir toprak kokusu yayıyordu. artık gök gürültüleri de yaklaşmıştı. 'içimde bi sıkıntı var' dedi rakat havaya bakıp. kısa bir süre daha yürüdüler ve artık stadın kapısını görebilir hale geldiler. rakat hala huzursuz huzursuz etrafına bakıyordu. gök bir kez daha gürüldedi ve bir kez daha. son seferinde o kadar çok ses çıkardı ki arabaların camları zangırdadı. 2-3 saniyelik bir sessizlik oldu o son ve çok sesli gök gürüldemesinin ardından. gurup dona kalmıştı. sessizlik bozuldu birden; ilk önce iki önlerindeki arabanın alarmı çalmaya başladı. onu bi arkalarındaki izledi ve dalga dalga, çevrelerindeki bütün arabaların alarmları bu rahatsız edici koroya katıldı. bop diğerlerine bağırdı. ne dediğini duymuyorlardı ama elleriyle işaret ettiği yere, stadın girişine baktılar. işte o zaman rakat az önce sorduğu sorunun cevabını aldı...