Yaralarımı sarıyordu istenilen, yalnızca fiziksel olanlarını tabiki de, zihnimdeki yaralar o kadar fazlaydı ve derindi ki kimsenin onları saracak cesareti yoktu zaten.

Ne içersin tombul çocuk diye sordu bana istenilen, bu şehirde ilk defa böyle bir soru duyuyordum, rakı içerdim ben, burada rakı yoktur dedim içimden..

Çay var mı dedim istenilene. Bunu beden bulup, omzuma çökmüş hayal kırıklıklarıma bir yenisini daha eklememek için yapmıştım. Çay olurdu bu şehirde, deliler biterdi, çay bitmezdi burada.

Tamamdır tombul çocuk çaya kaç şeker atarsın peki ? dedi istenilen. Unutmuştum, o kadar uzun süredir yapmıyordum ki bunu, kaç şeker attığımı bile hatırlayamamıştım. Üzülmeye başlıyordum, gördü istenilen, tamam tombul çocuk herkes 2 şeker atar zaten şakasına sormuştum ben dedi.

Biliyordum, yalandı.

Devam mı şair ?

Çaylarımızı içtik istenilenle, klişenin beni almak için gelmesini bekliyordum.

Klişe bir süre gelmeyecek tombul, seni ben zütüreyim dedi istenilen. Klişe ona küstüğümü biliyor o yüzden gelmiyordu bence, özür bile dilememişti daha.

Odama kadar zütürdü beni istenilen, odama klişeden başka hiç kimse girmek istemezdi, bir deliyle 4 duvar arasında kalmaktan herkes korkardı. Istenilen de girmemiş, kapıya kadar bırakıp gitmişti.

Odama girdiğimde Zemheri yatağımda uzanıyordu. Onu birden karşımda görünce korkmuştum. Ne tak yemeye gelmişti ki şimdi ? Döver miydi ?

Okuyor muyuz beyler ? Taşa taşşağa anlatmayalım hikayeyi *

Öpcük öpcük..

Biliyorum okuduğunuzu, partlar arasına entry girerseniz, yazarken bende eğlenirim sizlerle, bekliyorum muhabbetlerinizi *

Klişeyi senin için dövdüm tombul dedi Zemheri. Biliyordum bunu, severdi beni Zemheri.

Biliyorum dostum dedim Zemheriye.

Ben senin dostun değilim tombul, biz sadece arkadaşız dedi odamdan çıkarken. Bir şey olmazdı, severdi beni Zemheri, utandığı için böyle yapıyordu. Hemen yatağıma uzanıp ailemi özlemek istiyordum, beni görmeye gelmemişlerdi hala, niye gelmiyorlardı, belki çok özlersem gelirlerdi, hemen çok özlemiştim ailemi.

Ben sigara içip geliyorum beyler, 10-15 dk ya yeni part'ı yazarım.

Ben gelene kadar başlığı biraz sevin beyler. Peki başlık nasıl sevilir ?

1- bayamlik REyiZZ diye reserve alıyoruz önce

2- rezerveleri alıp başlığı biraz sevdikten sonra, hikayenin partlarına şuku bırakıyoruz ki başlık canlansın, yazar taşaklansın.

Burada önemli olan yazarın TAŞAKLANMASI beyler, taşaklandırın beni ahahaahah *

Sigaramı yaktım gidiyorum şimdi balkona, geldiğimde taşaklanmış olmassam zemheriyi huur yapar tüm hastaneye gibtiririm, beni bilenler bilir, deliyimdir, 50 part hikaye yazdık, az destek verin lan dıbınakoyduklarım.

Ahahaha beni bilenler bunun şaka olduğunuda bilir ama ahah öpcük öpcük..

Adamın ayak sesleri geliyordu, geceyi arşınlıyordu yine, karanlıktı her yer, gerçekten gece olmuştu bu sefer, klişe yoktu ortalarda, ışıkları kapatacak kimse yok demekti bu.

Zemheri çok mu dövmüştü acaba klişeyi, niye gelmiyordu klişe, affetmiştim klişeyi, burada tek anlaşabildiğim kişi oydu zaten, o da gelmezse ne yapardım bu şehirde ben ? Gelsindi klişe, klişe severdi beni, sabah beni o uyandıracaktı biliyordum.

Gece zor geçiyordu, ilk defa ellerim bağlı olmadan uyuyacaktım, üzülünce kendimi dövdüğümü ellerimi bu yüzden bağladığını söylemişti klişe.

Yalan söylemeyi severdi klişe, inanmıyordum buna.

Üzülmeye çalışıyordum ama yapamıyordum bunu, aklıma istenilenin gülüşleri geliyordu, hemen çok mutlu oluyordum.

Çok güzeldi istenilen, onun resmini çizmek istedim hemen, bir ressam olmak istedim, resim çizmeyi severdim ben, şiir yazmak gibi zor da değildi zaten.

Odamın duvarlarında yanlışlıkla kafamı çarparsam, canım acımasın diye süngerler vardı, en azından klişe öyle söylemişti.

Süngerlere istenilenin resmini çizecektim, boyam yoktu ama damarlarımdaki kan iş görürdü, tırnaklarımı keserdi klişe, ama dişlerimi sökmemişti daha.

Isırmıştım bileğimdeki yarayı, kanıyordu bileklerim, istenilenin resmini kendi kanımla çizmeye başlamıştım bile.

Çizdiğim şeyin istenilene benzeyip benzemediğini bilmiyordum, biliyorsunuz odam karanlık oluyordu hep, merak ediyordum, beziyormuydu istenilene, göremiyordum, karanlıktı her yer, kan kaybetmiş ve yorulmuştum zaten.

Yataktan biraz kumaş yırtıp bileklerimi sardım, hemen uyumak istemiştim, korkuyordum üzülmekten.

Okuyor muyuz beyler ?

Klişenin çığlıkları yankılanıyordu odamda, aslında teknik olarak mümkün değildi bu, odamın her tarafı kalın beyaz süngerlerle kaplıydı çünkü. Demek ki çok bağırmıştı klişe, niye bağırıyordu o kadar ?

Bileklerimdeki dikişleri dişlerimle kanatıp bütün gece kan kaybetmişim de biraz daha geç kalsa ölecekmişim gibi bir hali vardı klişenin. Öyle mi olmuştu yoksa ? Öyle olmuştu tabi.

Haklıydı klişe, ellerimi bağlamadığında kendime zarar veriyordum ben. Klişe ? Klişe geri dönmüştü, onu görmek istedim hemen, gözlerimi açamıyordum, hareket de edemiyordum, bayılmış mıydım ? Bayılmış bir deli kendini ne kadar akıllı sanabilirdi ? Sesler azalıyordu gittikçe, hazır hiçbir şey duymuyorken ailemi özlemek istemiştim sessizce .

Ben sigara içmeye gidiyorum, okuyun bence son hikayem çünkü.

Gelirim 5-10 dk'ya..

Devam mı şair ? Devam.

Oldum olası nefret ederdim zaten hastanelerden, ölmek istiyordum ben, hangi hakla beni yaşatıyorlardı ? Deliydim ama o kadar da değildim. Yorulmuştum hayata dönmekten, kalbimin son saniyelerde yeniden atmaya başlamasından, hemen iyileşip şehre dönmek istiyordum. Nasıl yapacaktım şimdilik bilmiyordum ama zamanı gelince o şehirden de kaçacaktım.

Klişe ağlıyordu, bütün olanların sorumlusu oymuş gibi ağlıyordu, yıllardır ölmek istiyordum, bunu biliyordu klişe, yine de kendini sorumlu tutup ağlıyordu, demiştim size, deliydi klişe.

Aşık olduğumu farkettiğim anda gözümden akan yaşları siliyordu istenilen. Niye ağlıyordum ki ? Gerçekten niye ağlıyordum ben ? Kaçırmıştım oraları, tam o sırada aşık olmakla ilgileniyordum heralde.

Şimdi size zaten bildiğiniz bir şeyden bahsetmek istiyorum, evet delilerde aşık olur. Delilerde sever. Hatta en güzel deliler sever. Ne diyordu şair ? Seni deliler gibi seviyorum diyordu, delilerin daha güzel sevdiğini herkes biliyordu, siz de biliyordunuz, ama aklınıza gelmiyordu, bunu da ben biliyordum. Deliler de bilir.

Ellerinin çocuksu yumuşaklığını yanaklarımda hissedeceğimi anladığım anda aşık olmuştum, istenilen'e. Yahu adı neydi istenilen'in ? Bilmiyordum. Gördüğünüz gibi delilerinde bilmediği şeyler olabiliyordu.

Okuyanlar entry girsin ki bende kimlere anlattığımı bileyim, dimi ?

bayamlik REyiZZZZ yazmanız yeterli beyler.

Öpcük.. Öpcük...

Devam mı şair ?

Devam şair.