rusya uyku deneyleri gizli deneyler anlatıyorum

beyler dinleyecek olanlar varsa anlatıcam..

bu tür şeyler meraklı olanlar var.. mesaj attılar anlatmaya başlayacağım.

capste koycam. baslıyorum capsi ilerde koyucam.ama korkucak olanlar bakmasın.

Rusyalı araştırmacılar 1940'lar da beş deneği 15 gün boyunca uyanık tutmak için üzerlerinde deneysel gaz bazlı uyarıcı kullandı. Denekler kapalı bir ortamda tutuluyordu; toksiğin yüksek oranda yoğunlaşmasından beri odaya oksijen taşınıyordu, bu yüzden onları uyanık tutmak için kapalı ortama aktarılan yoğunlaşmış gazlar onları öldürmüyordu. Bu yapılmadan önce kamerelar kapatılmıştı, bu nedenle sadece bir mikrafon ve beş inch kalınlığında bir camla onları izliyor, aynı zamanda dinliyorlardı. Oda stoklanmış kitaplarla doluydu, aynı zamanda dinlenmeleri için karyolalar, su çeşmesi, tuvalet ve hayatta kalmaları için çeşitli kurutulmuş yemekler de vardı.

Denekler ikinci dünya savaşında yakalanmış olan düşmanlardı.

ilk beş gün için herşey iyi gidiyordu; denekler neredeyse hiçbir şey hakkında şikayet etmemişti, onların hareketleri izleniyor ve konuşmaları dinleniyordu. Bunlar not alınıyordu, geçmişlerinde yaşadıkları travmatik olayları konuşuyorlardı.

Bu ilk beş günden sonra denekler oldukları durumdan ve içinde oldukları zor koşullardan şikayetçi olmaya başladılar, şiddetli paranoya belirtileri gösteriyordular. Birbirleriyle konuşmayı bırakmışlardı, sırayla mikrafonlara fısılamaya başlamışlardı. işin garip tarafı hepsi deneyi uyguluyan kişilerin güvenini kazanmak istiyormuş gibi gözüküyordu. Araştırmacılar bu olanların gazın yan etkisi olduğundan şüpheleniyordu.

Dokuzuncu gün deneklerin çığlıklarının duyulmasıyla başlamıştı. Üç saat boyunca deneklerin var gücüyle bağırmasının ve koşmasının sesleri gelmişti

Araştırmacılar, deneklerin çığlık atmasının nedenini ses tellerinde olan bir yırtık yüzünden olduğunu düşünüyordu. En büyük süpriz olan şey davranışları hakkındaydı, gazın onların davranışların da diğer mahkumlarla aynı etkiyi bırakmasıydı. Yada tam tersine aynı etkiyi bırakmamasıydı...

Bir dakika sonra çığlık atmaya başlayana kadar mikrafona fısıldamaya devam ettiler. ikinci denek hariç diğer denekler çığlık atıyordu, eline bir kitap almıştı. Denek bir sayfayı çevirir çevirmez diğer deneklerin çığlıkları kesilmişti.

Mikrafona fısıldamaya tekrar başlamışlardı.

Bu olanlardan üç gün sonra; araştırmacılar beş kişinin hiçbir şey söylememesi ve konuşmamasının imkansız olduğunu düşünmesinden beri, her saat başında bir mikrafonları kontrol ediyorlardı. Odanın içinde ki oksijen tüketiminin beş kişinin hayatta kalması için yeterli seviye de olduğu belirtiliyordu

Gerçekte, oksijen miktarı beş kişinin tüketebileceğinden çok daha fazla bir seviyedeydi. Deneyin 14. gününün sabahında araştırmacılar denekleri konuşturmak ve birşeyler söylemelerini sağlamak için üzerlerinde çeşitli şeyler denediler, fakat deneklerin hiçbiri tepki vermedi.

Odaya denekler ile karşılıklı olarak konuşabilmek için bir interkom yerleştirmişlerdi, herhangi bir nedenden ötürü birşeyler söylemelerini umut ediyorlardı. Ölüm korkusu gibi.

Deneklerin odasına yerleştirdikleri interkom ile onlara bir anons yaptılar: "Mikrafonları test etmek için deney odasına girilecektir; kapıdan uzak durun ve aynı zamanda yalan söylemekten uzak durun. Aksi takdirde idam edileceksiniz."

Araştırmacılar çok büyük bir süprizle karşılaşmıştılar. Telekomdan bir ses gelmişti, bu deneklerin sesiydi: "Merak etmeyin, uzun bir süre daha özgür olmak istemiyoruz."

Bu sözler askeri güçlerin araştırmacıları ve deneyi gerçekleştiren araştırmacılar arasında bir tartışma patlak vermesini sağlamıştı. Nihayet onbeşinci gün, gece yarısında deneklerin odasına girmeye karar vermişlerdi.

oda uyarıcı gaz, temiz hava ile dolmuş olduğundan dolayı kızarmış ve deneklerin söyledikleri garip şeyler yüzünden odaya girer girmez direkt olarak mikrafonları hedeflemişlerdi. Üç farklı yalvarma sesi duyulmaya başlamıştı, sanki sevdikleri birini geri getirmek istiyorlarmış gibi yalvarıyorlard

Odanın kapısı tekrar açılmıştı, gelenler askerlerdi; denekleri almak için gelmiştiler. Denekler her zamankinden daha yüksek bir sesle çığlık atmaya başlamışt

ve onlar bunu yapmaya askerler odaya girdiği zaman yapmaya başlamıştı. Beş denekten sadece dört tanesinin hayatta kaldığını fark etmişlerdi.

(gri ekran verdi bi ara)

Ölen kişinin cesetini ve diğer denekleri araştırmacıların inceleme yapması için kısa bir süreliğine onların ellerine bırakmışlardı.

Hayatta kalmaları için yerleştirilmiş olan kurutulmuş yiyecekler ilk beş gün neredeyse hiç ellenmemişti.Ölmüş olan deneğin drenajın ortasına boşaltılmış kalçası ve göğüs kafesinden kopmuş olan et parçaları, zeminde dört inch kalınlığında su olduğu düşünülen bir sıvının birikmesini sağlamıştı.