rus çeçen savaşındaydım toplanın

okuyorum devam et

http://imgim.com/evstafie...hechnya-palace-gunman.jpg

bu fotoğraf bizim gelmemizden bir kaç gün önce çekilmiş.o bina başkanlık sarayı binası.
Groznı savaşı,böyle nitelendiriyorduk olanları.
aktık bir aydır her gün durmadan,bombalar,roketler atılıyordu başkente.
biz iki gündür burdaydık.ocak ayının nefes kesen havasına sigara ve çayla direniyorduk.
yemek mi? yemek umrumuzda bile değildi.istediğimiz tek şey bu savaşın bir an önce bitmesi,
rus köpeklerinin bir an önce geri püskürtülmesi.
filmlerden,belgesellerden öğrendiğiniz gibi degildi bu işler.korkunun gözüne dik bakmayı daha karabağda
öğrenmiştim ben.başkent saldırı altındayken,şehire bombalar yağarken ben silahım sırtımda,elimde sigara
duvara yaslanmış bombaların nasıl düştüğünü seyrediyordum.

Korku yoktu içimizde, nefret ve savaş ateşi sarmıştı her yanımızı.
Dağlık Karabağda açık savaş bitmişti.
O savaşta kaybettiğim silah arkadaşlarımın, akrabalarımın,çoçukluk arkadaşlarımın öcünü almaya gidiyordum
sanki. nefret insana büyük güç verir demişlerdi de inanmamıştım.
Şuşa şehrinin işgali beni tam anlamıyla yıkmıştı. Karabağın en güzel yeriyidi Şuşa.
Şimdi dağıntılar altında, şerefsiz ve soyunun nerden geldiği bilinmeyen bir milletin işgalı aldında.
Bizim bir atasözümüz var "Vatan toprağından pay olmaz" ama biz onlara bir devlet yaratsınlar kendi vatanımızın parçası olan
bir şehir verdik.

Çeçenistan, şimdi sizde sadece "savaşlar olan bir ülke" düşüncesi yarata bilir. ancak böyle olmadığına yemin ederim.
Bir tarafta insanlığın öldüğü, diğer tarafta ise Allaha olan inamın cihata olan aşkın insanları nasıl ele aldığını görüyorduk biz orda.

B 4-3 B 1-4 ÖÇÖÇÖÇÇÖÇÖ o2o3o4 ben hazırım mk

reserved

24 ocak 1994 - ben ve diğer gönüllülerden ibaret olan deste
Çeçen mücahitlerine destek olarak yola çıktık.
500 kişiydik, amma kalbimizdeki ateş 500.000 kişiyi havaya sovuracak güçteydi.
çünki ruslara nefret ediyorduk.1990 20 ocak tarihinde baküde yapmış oldukları katliam, hocalı katlidıbına
destek vermeleri ve daha nice sebeplerden ötrü derin bir nefretimiz vardı onlara karşı.
biz azerbaycan türkleri için milliyetimiz dinimizden önce gelir."çeçenistana gitmeniz için tek bir neden"
diye bir soru sorsalar "ruslara olan nefretimiz" derdik.

rezervuar

1994 aralık ayı.
rusların çeçenistanda iç savaş yaratma isteği
boşa çıkınca başkanlık sarayını bombaladılar.bu da bardağı taşıran son damla oldu.
4 gün sonra groznı şehri ikinci kez havadan bombalandı.
11 aralık, rusların çeçenistan topraklarına girdiği o gün.
o günden sonra çeçenistan mücahitlerinin cihat ateşini önleyecek bir kişi bir sebep kalmadı

Yaz panpa dinlemedeyim

geldim, anlatıyorum binler

geldık seri anlat

http://www.youtube.com/watch?v=zgKazTrhXmI

--spoiler--

--spoiler--

reserved

yatmaya gidiyorum,
bizde saat 05:08 baküdeyim.
yarın yazıcam, arka arkaya.

hadi allaha emanet olun

Anlat panpa

hikaye anlatıcam binler.
adam gibi dinleyecekseniz dinleyin !

partları şukularsanız sevinirim

sen ne diyon ak

anlat amk

rusya giber o kadar