rus çeçen savaşındaydım toplanın

buralar değerlenir, yine 90lı yıllar yine savaş, seninleyiz usta...
(bkz: 1995 şırnak askerlik hikayemi anlatıyorum)

burdayız kaptan

reserved

cecenim bunu okurum rizörvıd

sen yazmaya devam et.. tutar bu başlık

orada güneş bile doğmaktan çekinir belki de.bulutların arkasından ara-sıra görünüyordu çünki.
hiç bir zaman memleketimde olduğu gibi dözlerimi kör edercesine görünmedi gözlerime.
hep bulutların arkasında saklandı, zulmü,haksızlığı görmemek için.
yolumuzdan dönmedik,son damla kanımıza kadar savaşıcaz dedik.
cephanemiz eski bir okuldu. senelerdir kullanılmıyordu bura. hiç kimse şüphelenmezdi diye burayı seçmişlerdi.
silahımı temizledim,2 el bombası alıp ateşin başına oturdum. benle gelen arkadaşlarımdan haydar (heydər) yanıma geldi.
"dün gece, bundan dehşetlisini gördün mü? hiç birini öldürdün mü şimdiye kadar? ya dün gece attığım mermilerden biri bir insanı öldürdüyse?" dedi.
derin bir nefes alıp
"evet, gördüm,karabağda, hocalıda,öldürdüm, hemde kendi ellerimle. hiç acımadım, hiç !
şimdi de öldürürüm.29 yaşındayım ve savaşı tüm varlıığımla yaşıyorum.
attığım mermiler diyorsun,ya birini öldürdüyse?
bunları kafana takma, savaşı başlatan onlar, dindar birimisin? dinin ne diyor?
size karşı savaşanlarla siz allah yolunda savaşın.
dün her attığımız adımda dilimizde la ilahe illallah yokmuydu ?" dedim.

okuyoruz panpa

okuyorum devam et

hayrına up

anlat panpa dinliyoruz

rezervuar

anlat panpa dinliyoruz

biz daha bir şey görmedik diyorum kendi kendime.
zamanla daha da şiddetlenecek olay, belki de göremeyeceğiz o günleri.
amma bu savaşı biz kazanacağız, buna eminim diyordum.
sesli düşündüğümün farkında değildim çeçenlerden biri bana seslendi:
"hey azerbayjaneç" (hey azerbaycanlı)
"da" (efendim)
"kendi kendine konuşuyorsun kardeşim"
"ne? uykusuzum, ondan."
"anlıyorum seni, bende de çok oldu bu ay"
"ne zaman çıkıcaz burdan? eve telefon etmek istiyorum"
"gel benimle, klübede telefon var" dedi.

gittim,eve telefon etmek istiyordum, numarayı falan biliyorum ama nasıl arayacağımı bilmiyordum.
allahtan anladı durumu,"numarayı ver ben söylerim bağlarlar" dedi.

numarayı söyledim.2 dakika sonra telefonu uzattı:
-hattalar, konuş.ben dışardayım.
-çok sağol kardeşim.

-alo, anne
-canım, oğlum,nasılsın, nerdesin.günlerdir bir haber yok senden yavrum,ne yapıyorsun, savaşın ortasındansın.
televizyondan gözümü ayırmıyorum. neden gittin oğlum, sana bir şey olsa ne yaparım.
-anne, merak etme, iyiyim ben, fazla konuşamayacağım. yarın yine ararım, kardeşimi öp. dönücem inşallah
-oğlum, daha yeni aradın
-anne kapatmalıyım, kendinize iyi bakın, allaha emanet olun. - deyip kapattım telefonu.

aslında konuşa bilirdim, istediğim kadar. ancak sesini duyunca gözlerim doldu, yanına döneceğimi anladım.
o yüzden kapattım."ben burda, kardeşlerimin yanında olmalıyım" dedim kendi kendime.

türkiyeden gelen var mıydı azeri kardeş

lan rus çeçen savaşına ne zaman destek birlik gönderdik biz? sallama zütünden ak çocuğu

destek birlik diye birşey yok gönüllü yolladılar bildigim kadarıyla reis şamil baseyev vardı rahmetli komplo'yamı kurban gitti o kazamıydı yoksa???

nasıl ülkücülerin ocağı varsa bu çeçenlerde türkiyenin belli yerlerinde cihat için gönüllü adam toplayıp yetiştiriyor savaşa gönderiyor tamamen inanç meselesi

ccc yaşasın çeçen direnişi ccc

Buradayız panpa tüylerim diken diken oldu okurken