rus çeçen savaşındaydım toplanın

anlat rambo

resevred alın, komik bir şey degil, dram anlatıyorum panpalarım.

anlat panpa dinliyorum

namaz kıldılar, gidip buz gibi suyu başlarına diktiler.
korktum lan bir an.biri fark etti tırstığımı geldi yanıma.
rusca konuştuk:
-bir şey mi oldu kardeşim ?
-yok kardeşim her şey yolunda.
-pek öyle görünmüyor ama.
-biraz garipsedim durumumu o kadar. silahla namaz kılıyorsunuz,buz gibi suyu tek nefese içtiniz
-alışırsın kardeşim, cihat bu
-tamam

dedim, konu uzanmasın diye, azda olsa rahatlamıştım sanki. güvendim onlara.

çeçenyaaa

demin bir başlığa yazdığım entryden ve akrabalarımın hatıralarından esinlenerek yazıyorum bu devasa romanı
şaka şaka ne romanı amk.

bu hikaye ruslara esir düşen azerbaycan türkünün otobiografisidir gibi düşünün.
dikkatlice düşünürseniz sonunu tahmin edersiniz.

birinci rus-çeçen savaşındaydık. azerbaycandan gönüllü olarak gelmiş bir alaydaydım.
bende de ne namaz vardı,ne kelimeyi şehadet,ne ehli beyt falan.
kampa geldik, akşam bir baktım sakalı bir metreye yakın biri ezan okuyor.
mübarekde de ne ses varmış, darwin duysa imana gelir.
neyse bu ezanı okudu, benimle gelen arkadaşlardan da bir iki kişi namaz kıldı.
bende durmuş onları izliyorum, silah yanlarında alınları secdede.
"bu nasıl bir şeydir" diyordum kendi kendime.

sadece benim entry`lerim için tıkla http://ccc.incisozluk.cc/...C4%B1n/@etaganin%20torunu