rus çeçen savaşındaydım toplanın

reis geldi beyler up up up up

up up up up up

aga ben buralardayım söz kimse kalmasada sen hikayeyi bitirene kadar uplayacam başlığı. ama şimdi yatıyorum sabah okuyacam tüm entrylerini. herkese iyi geceler panpalarım :}

5 dakika hırpaladılar beni. bütün yüzüm kan içindeydi.
banyo gibi bir yere attılar sonra. sürünerek musluğa doğru gittim.
su içme umuduyla. güçlükle musluğu açtım,su geliyordu.
avucumu suyla doldurdum, içmek için başımı öne eğdim tam o
anda kafamın arkasında bir acı hissettim.
bağırdım, hiç kimse gelmedi, gelmelerini de beklemiyordum zaten.
öylece kala kaldım, kıpırdayamıyordum.kafamın arkasındakı ağrı
bütün bedenimi ele geçirmişti sanki.

upupupupup

@134 lan olum yazacam dediğin entryden 17 dk geçti hala yazacan bak @140 taki adam çırpınıyor sen hala yazacan gibecem zütünü yazsana hadi lan

susuzluk öldürüyordu beni. sonunda çıkardılar beni odadan.
küfür ediyordum, durmadan:

-huur çocukları, daha bitmedi.
-haha sen çeçen değilsin galiba, aksanın bayağı düzgün.
-evet çeçen değilim, türk oğlu türküm. sizin gibi soyu belirisiz değilim.

bunu dediğimde pekekentin teki (pekekent bizim burda cüsseli insanlara denir)
üstüme geldi, beni tekmelemeye başladı. kendimi savunacak gücüm yoktu.
olsaydı bile iki askerin elindeyim. nasıl savuna bilirdim...

yukarı yukarı yukarı! daha çok kişiye ulaşsın bu başlık...

Reserve

saçma sapan şeylerle kafanızı dolduracağınızaa, birazda şu ciddi meseleler hakkında bilgi sahibi olun beyler. gecenin bu saatinde yine up :]

bu başlığı önemsiyorum, niye biliyormusun? yazdıklarına inanıyorum çünkü.

yaşasın rusya...

çeçenyaaa

okuyorum devam et

her gün,her gün kayıplar veriyorduk.her saat belki de.
benimle birlikte gelen arkdaşlarımdan 14`nü kaybetmiştik artık.
170`e yakın şehidimiz olduğunu söyledi mücahitlerden biri.
Ağlamaklı oldum, insan hayatı lan bu.tavuk değil ki kes gırtlağı bırak.
ama sakinleştim, neden mi ?
çünki savaş bu,savaşta kayıplar olur. yılmayacağım dedim kendi kendime.
sigarayı kenara attım, silahı çekip başkanlık binasına doğru koştum.
arkamdan "hey türk nereye, nereye gidiyorsun.dur, bombalar var"
dediler, geriye bakmadım bile.3 dakika koştum. arkamdan ayak sesleri geldiğini duyduğumda
durdum.50`ye yakın silah arkadaşım vardı arkamda. gülerek geliyordular.
içlerinden biri
"siz türkler bizlerden de deliymişsiniz" dedi gülerek. gülerek karşılık verdim.

rezerved

başkanlık sarayının kuzeyinde rusların tankları duruyordu.
bir önceki gece gitmiştik oraya. tankları görünce geri döndük, plan yapmak için.
RPG-26`ları hazırlamıştık dün gece.o tankları imha etmeliydik. daha önce hiç birimiz denememiştik bunu.
işe yararmıydı bilmiyorduk. amma denemek zordundaydık.
bu bir savaştı ve biz bunu kazanmalıydık. artık ne dinim ne de milliyetim önemliydi benim için.
tek yürek,tek yumruktuk biz. arkamdan koşan 50 kişiyi gördüğüm anda "bu savaşta beni kimse durduramaz" dedim kendi kendime.
sarayın yanına gittik.10-15 dakika saldırının zamanı hakkında konuştuk.

22:00

geri döndük, silahları hazırladık. saat 19:35.
Namaz kıldı arkadaşlarım, yemek yedik. geldiğim günden bu yana 4cü kez yemek yiyordum.

saat 21:45 yoldaydık artık. silahlar sırtımızda.tam donanımla kuzeye doğru ilerliyorduk.
dilimizde "la ilahe illallah" alnımızdan ter damlıyordu. nedenini hiç birimiz bilmiyorduk.
soğuk ter, korkudan değildi, emindik buna. hayatımın sonuna kadar anlayamayacağım bunun nedenini.
22:04 tankların 100 metrliğindeydik.
Salmana (çeçen silahdaşım) "tehlikeli değil mi? çok yakındayız." dedim
"bir şey olmaz kardeşim, allahın izniyle altedeceğiz."
bombalar, silah sesleri susmuştu. önde salman, salmanın kardeşi ve benle gelen bir arkadaşım vardı.
ateş açmaya hazırlanıyordular.rus askerleri de tankların yanındaydılar. ağaçlıkta sakladığımız için bizi görmeleri mümkün değildi.

devam et gardaş bende gence liyim

ciddiyetle okumaya çalışıyorum ama aydınlatman gereken bir konu var. birinci çeçen rus savaşı 94'te başladı. o dönemde karabağ savaşı devam ediyordu, azerbaycan'da savaşı bırakıp çeçenistan'a mı geçmişler???