hiç acımadı kimse. en sevdiğimden, bana en uzak olan insan bile öldürdü beni aslında. gitgide duyarsızlaştım, umursamaz adam damgası yedim çevremden. neyin var diye soran olmadı hiç, ne arayıp sordu kimseler; ne de kendisiyle konuşmama izin verdiler.

yüksekte tuttukları gururları bedenlerini siyah bir pelerin gibi sarmalamıştı çoğunu. hiç tanımadığım biriyle dertleşmek istemiştim o gün, yemek tepsimi alıp yanına oturmuştum o öğle arası.

samimi gülüşü üzerime kahve dökülmüş etkisi yaratmıştı adeta, geçmeyen bir leke olsa da aralıklarla koklayıp o hazzı almaya devam edeceğim bir sürece sürüklemişti beni.

yirmi üç sene sonra ilk defa dinledi bir kadın beni, gözlerinin içine çekti, zamanı bertaraf edip gece geç olduğunu söyleyene kadar konuştuk o gün. "intihar" etmekten o gün vazgeçtim.

~17 ocak 2012

Alıntı mı?

~18 haziran 2008

geçen her dakika sırtıma batan meditasyon iğneleri gibi acıyla karışık zevk veriyordu. az biraz da olsa rahatlatacağını sanıyordum ama nikotine alışmış beynim daha uzun süre dayanamayacaktı.

ayaklarımı sallamaya başladım. ucu çamurlu, yıpranmış ve köşelerinden açılmış markasız ayakkabılarıma baktım.

yıkanmamaktan kararmış ayak bileklerim küçük gelmeye başlayan kirden sararmış pantolunumdan dışarı doğru hafif bir şekilde çıkmıştı. bakışlarımı yavaşça kollarıma yönelttim. dikine atılmış iki tane jilet yarası sol bileğimin üzerinde duruyordu. üzerinden bir yıl geçmiş olmasına rağmen koyu pembe iz ısrarla geçmeyi reddediyordu.

bu gri düşünce karmaşasında benliğimi sorgularken elinde prestige paketiyle koşa koşa geldi Mervan.

"amcoğlu nerede kaldın zütüm terden sırılsıklam oldu lo" diye sitem ettim.

"ma ne yapayım bremmın, paket zaten bir buccuk liradıır" diye o doğu şivesiyle yanıtladı beni.

sigaradan sararmaya başlamış çarpık dişlerimle samimi bir şekilde gülümsedim.

batman sıcağı altında iki sigara yaktık.

Öncelik bunu bizimle paylaştığın için teşekkürler... Sayende aydınlandım aynı zamanda oldukça keyifli vakit geçirdim. Kısacası okurken zevk aldım. Gerek Steinbeck'in canlı betimlemeleri gerek Dostoyevski'nin depresif havası kaleminizde mevcut. ileri yazılarınızı merakla bekler ananızın dıbına koyarım açacağınız başlığı da giberim.