Hiçbir zaman sevdiğim, hoşlandığım kızlara duygularımı anlatamadım ve her anlatamadığımı bir süre sonra sevgilisiyle gördüm. Fakir bir aile de yaşıyorum. Bırak ekmeği nefes alacak paramız yok. Anlatıyım mı panpa daha?

Iş bulamiyorum ailem iş beğenmediğimi düsünuyor sayamadiğim kadar yere cv gonderdim. Geri donuş yapanlar asgari ucret ya vermiyor ya da hayvan gibi caliş it esnek mesai diyo

Hocalarından birisi benden nefret ediyor gelecek hafta onun stajını alacağım
Senenin başından beri gibini sıvazlayarak bekliyor pekekent ya katil olacağım ya kendimi asacağım

kafam tuttu mu çok fena depresif oluyorum. bazen de inanılmaz neşeli. bazen tüm günü sinirli geçiriyorum. bu duygu geçişi olmaktan çıktı. sanki her gün yer değiştiriyor kafamın içindekiler “bugün ben kullanacağım yarın sen kullanırsın” gibi. bazen kafamın içinde konuşma sesleri duyuyorum. yaşadığım anılar aklımdan çıkmıyor en ufak detayına kadar hatırlıyorum. çıldıracağım artık

okuyorum. okurken bi gibim yapmıyorum. ülke şartlarıdır odur budur derken dıbına koyim gib gibi bi işe gircem. insanlar çok aktif mesela bölümdekiler. anasınıı gibeyim insanlar lisede falan yapmadığı gib kalmamış ben ise kitap okumazdım bi gibim yapmadan boş yaşamışım hayatımı. dizi muhabbeti geçiyo 10 kişinin 9 u biliyor ne olduğunu bilmeyen birisi var kim o? tabii ki ben amk. her şeyde böyle dizidir müziktir kitaptır... gibeyim en ufak bi hobim bile olmadı. ailem hiçbir zaman güzel birşeye yönlendirmedi amk. tek verdikleri tavsiye ders çalış. böyle geçerse hayatım tabii ekgib kalırım dıbına koyim yaşıtlarımdan.