Kendim hakkında bilmek istediğim bazı şeyler var ama ne yazık ki cevapları bilmiyorum. Başkalarından öğrenmek ise oldukça zor.

Kendini sürekli takrar etmekten öteye gitmiyor bazen. Kendimi dışlıyorum. Bu bilinçli doktora göre sosyal fobi bana göre insanlara katlanamamak.

Çocukluğuma dair bir kaç fotoğraf olmasa insanları hiç çocuk olmadığıma inandırabilirdim.

Sen kimsin? Ya da neysin?
Düşüncelerin değersiz.

Sağlıklı olan her şeye alerjisi olan birinin hayat standartlarının yüksek olması hiç bir şeyi değiştirmez.

Anlaşamadığımız konu sosyal yaşantımızı olumsuz etkileyen şeyler hakkında. Hayal kurmanın güzel olduğunu biliyorum ama o hayale sarılmak akıl karı değil.

Sakin olamıyorum. Ufak şeylerle aşırı mutlu, fazla üzgün ve gereksizce sinirli olabiliyorum. Bununla bir bedene sıkışmak çok zor.

Çocuk bakmak yaşlı insanlara bakmaya oranla çok daha kolay. Belki fiziksel olarak yoruluyorsun ama çocuğu bir şekilde ikna etmek kolay.

Dilimin ucuna kadar gelip, haykıramadığım şeylerde bugün.

Ne yaparsan yap diğer insanların gözünde bir robottan fazlası olamıyorsun. Sen birini tüketiyorsun ötekisi gelip seni tüketiyor. Rahatsızlıklar da böyle başlıyor sanırım.
Ciğerlerimi her seferinde sonuna kadar dolduruyorum ama nefesim yetmiyor yine de kendimi ifade etmeye.
Afazi...

Herkes düştükten sonra kalkıp hiç bir şey olmamış gibi yürüyemiyor. Tekrar düşmekten korkuyor. Güzel tarafından bakarsak insanlara güvenmemek her zaman en doğrusudur.

Sana bir gün kafamın içini anlatacağım ve o gün zihnimi resmetmeni isteyeceğim.

Aynaya baktığımda seni görmezden geleceğim.

Bugün benim derdim bedenimden büyük. Ruhum eziliyor.

Bitmiyor. Şaka gibiler hala.

Reflexlerimle başım belada...

Nefes almakta zorlanıyorum. Özellikle dışarda. Bir fobinin habercisi olabilirmiş sanki çok iyiydim ya bi o kalmıştı.

Bugün kaldırımlar kadar yorgunum. Ruhum dinlenemiyor.
Yıldız tozları dolmuş ciğerlerime sanırım. Karanlığa savurduğum çığlıklar parıldıyor.

Aldığım nefes ciğerlerime varmadan çürüyor sanki.

Zaman geçer devir değişir, insanlar değişir bir şekilde çünkü bazı koşullar gelişir.
Avuçlarımın içi cehenneme değdiğinden beri ne yağmurlarda yürüdüm ateşim sönmedi.