rte nin türkiye de uyguladığı ekonomi modeli

@15 ne 100 yılı amk. 2 yıl ya da en geç 3 yıl.

Adam %100 hakli amk simdi hersey guzel ama bi 100 yil sonra donumuza kadar alicaklar

@12 ama yolumuz da yoktu böylece dengeliyorduk. üretim yoktu ama tüketim de yoktu ya da çok daha azdı.

cari açık patlaması üretim olmadan tüketme çılgınlığından ileri gelir.

@8 türkiye arabayı üretsin. gelsin bir de beni gibsin. bırak araba üretmeyi aç karnınızı doyuramayacaksınız sonunda. her balon ekonomide olduğu gibi bir gün patlalayacak.

yav amk sanki rteden önce mercedes üretiyoduk ha.

@8 dış güçlerin eline devleti kim verdi acaba

"ne istediniz de vermedik ?"

@1 bu bilgiler ekgib bile kalmış panpa. ayrıca spekülasyona dayalı büyüme var ülkede meraklıları araştırsın

Reserved

@6 bak kardeşim daha geçen seneye kadar dexer bağarmıyomuydu yerli araba yapın diye koça falan adamlarda dışardan getirip burda montaj yapmanın daha karlı olduğunu bildiği için he he deyip geçiştirdiler dünyanın neresinde devletin araba üretildiği görülmüş bir ülke kapitalizmi benimsediyse devlet elini hiçbi gibe sürmez anca teşvik verir dexerde teşvik veriyo gibleyen yok zaten türkiyedeki en büyük 100 şirketin 90ı dış güçlerin elinde olduğundan kolay kolay araba yaptırmazlar

@5 inönü kürt'tü. bir türk ırkçısı olarak bu sözlerin benim üzerimde bir tesiri olacağını sanmıyorum.

@5 biz lafa değil icraata bakarız.

ayrıca makine müh. öğrencisiyim. ortada milli bir arabanın ismi dahi yok. olmasına da imkan yok bu kafayla.

tai nin yaptığı sözde milli projelerin hepsi araklama projelerdir.

MARşal yardımını dexer mi aldı dıbına soktuğum milli araba üretin diyen ismetmiydi züt

araba üretsek bir numarayız yani

@2 ben bir şey demiyorum. ekonomik tetikçi diyor ve kitapta tayyib falan demiyor. onu akıl sağlığı yerinde olan her normal kişi anlıyor.

gibi tuttuk diyon yani

harikadır mükemmeldir.

amerikalı ünlü ekonomist john perkins’in “bir ekonomik tetikçinin itirafları” adlı kitabından birkaç alıntı;

• kendi otomobilini üretemeyen ülkeye borç para verip otobanlar, yollar yaptırırız..
• sonra onlara arabalarımızı satarız..
• daha sonra bankalarını satın alırız..
• o bankalardan halka ucuz krediler verip daha çok araba almalarını sağlarız..
• böylece verdiğimiz o krediyi arabamızı satarak geri alırız, hem de faiziyle..

o ülkeye dünya bankası ya da kardeş kurumlardan bir kredi ayarlarız. ayarlanan kredi asla o ülkenin hazinesine gitmez. o ülkede ‘proje’ yapan bizim şirketlerimizin kasasına girer.

enerji santralleri, sanayi alanları, limanlar, dev havayolları yapılır..
aslında insanların işine yaramayan bir yığın beton yığınları oluşur ve bizim şirketlerimiz kazanır..
o ülkedeki birileri de nemalandırılır. toplum bu düzenekten hiçbir şey kazanmaz. ama ülke büyük bir borcun altına sokulmuş olur. bu o kadar büyük bir borçtur ki ödenmesi imkânsızdır. plan böyle işler..

sonunda ekonomik danışmanlar/tetikçiler olarak gider onlara deriz ki;
“bize büyük borcunuz var. ödeyemiyorsunuz. o zaman petrolünüzü satın, doğal gazı bize verin, askeri üslerimize yer gösterin!
askerlerinizi birliklerimize destek olmaları için savaştığımız bölgelere gönderin, birleşmiş milletlerde bizim için oy verin!.
elektrik, su, kanalizasyon sistemlerinizi özelleştirin! onları amerikan şirketlerine ya da diğer çok uluslu şirketlere satın!”
ve bu arada;
sosyal hizmetleri, teknik sistemleri, eğitim kurumlarını, sağlık kurumlarını hatta adli sistemlerini ele geçiririz..
bu, ikili üçlü dörtlü bir darbeler serisidir.