roma medeniyetinde hukuk

antik roma\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\'daki hukukî prensipleri ve uygulamalarının kökeni mö 449\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\'dan kalma oniki tablet yasalarına ve 530 yılı civarında imparator jüstinyen\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\'in yaptığı yasalara dayandırılabilir. jüstinyen\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\'in kanunnamesiyle muhafaza edilen roma hukuku doğu roma i̇mparatorluğu boyunca devam etmiş ve kıta avrupası\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\'nın batısında benzer yasal düzenlemelere temel olmuştur. roma hukuku daha geniş anlamda 17. yüzyılın sonuna kadar avrupa\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\'nın büyük bölümünde uygulanmaya devam etti.
jüstinyen ve theodosius yasalarının da içerdiği üzere antik roma hukukunun başlıca kısımları ius civile, ius gentium ve ius naturale\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\'den oluşuyordu. ius civile (\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"yurttaş yasası\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\") roma vatandaşlarının tâbi olduğu medenî kanundu.[66] praetores urbani vatandaşların taraf olduğu davalarda yargı yetkisine sahip bireylerdi. ius gentium (\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\"milletler yasası\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\\") yabancılara ve onların roma vatandaşlarıyla olan münasebetlerinde uygulanan medenî kanundu.[67] praetores peregrini vatandaşlarla yabancılar arasındaki davalarda yasama yetkisine sahip bireylerdi. ius naturale tabii kanunu içine alan ve herkes için geçerli olan kanunlar manzumesiydi