roma medeniyetinde din

roma\\\\\\\'nın eski dini, en azından tanrılar söz konusu olduğunda yazılı anlatımlarla değil tanrılar ve insanlar arasındaki karmaşık ilişkilerle oluşturulmuştu.[82] yunan mitolojisinin aksine tanrılar cisimleşmiş değil numina adı verilen muğlak bir şekilde tanımlanmış kutsal ruhlardı. romalılar aynı zamanda herkesin, her yerin veya her şeyin ebedî bir ruhu olduğuna inanırlardı. roma cumhuriyeti döneminde din, senatörlük mevkisine gelmiş kimselerin görev aldığı ruhban makamlarından oluşan sıkı bir sistemin altında örgütlenmişti.
yunanlarla temas arttıkça eski roma tanrıları da giderek yunan tanrılarıyla ilişkilendirilmeye başlandı.[83] jüpiter zeus ile aynı tanrı konumuna geldi. mars ares ile, neptün de poseydon ile aynı konuma geldi. roma tanrıları aynı zamanda yunan tanrılarının vasıflarını ve mitolojilerini de üstlendi. roma tanrılarının antropomorfik nitelikler kazanması ve yunan felsefesinin iyi eğitimli romalılar arasında yaygınlaşmasıyla eski dinî törenlere ilgi azaldı ve mö 1. yüzyılda eski ruhban makamlarının siyasi nüfuzu devam etmekle birlikte dinî önemi ciddi biçimde azaldı. roma dini giderek daha fazla imparatorluk sarayına temerküz etmeye başladı ve bazı imparatorlar ölümlerinin ardından tanrılaştırıldı.
i̇mparatorluk döneminde romalılar ele geçirdikleri yerlerin mitolojilerini benimsediler ve bunun sonucunda geleneksel i̇talyan tanrı ve tanrıçalarının tapınakları ve rahipleri, yabancı tanrılarla yan yana yer almaya başladı.[84] mısır\\\\\\\'ın isis\\\\\\\'i ve perslerin mitras\\\\\\\'ı gibi birçok yabancı inanç popüler hale geldi. 2. yüzyıldan itibaren hıristiyanlık başlangıçta karşılaştığı zulme rağmen i̇mparatorluk içinde yayılmaya başladı. i̇mparator nero döneminden itibaren roma\\\\\\\'nın hıristiyanlık\\\\\\\'a karşı resmî tavrı olumsuzdu. i̇nsanlar sırf hıristiyan oldukları için ölümle cezalandırılabiliyordu. i̇mparator diokletian yönetiminde hıristiyanlara yönelik zulüm doruğa çıktı. ancak büyük konstantin döneminde hıristiyanlık roma devletinde resmî olarak desteklenen bir din haline geldi ve oldukça popüler oldu. i̇mparator iulianos döneminde pagan inanışın başarısızlıkla sonuçlanan diriltilme çabalarından sonra hıristiyanlık imparatorluğun kalıcı dini haline geldi.[85] 391 yılında imparator i. theodosius\\\\\\\'un bir fermanıyla hıristiyanlık dışındaki tüm dinler yasaklan