Hatırlıyorum bundan 3-4 yıl önce lise yıllarımda nasıl roketlendiğimi. Yolda arkadaşlarla yürüyoduk karı kız muhabbeti falan. Mutsuzduk lan günümüz hep osbirle geçiyodu.Şuan hiçbiriyle görüşmem. Birbirimize hiç güvenmez, kuyumuzu kazardık. Hiç kimse birbirinin kavgasına gitmez destek olmazdı. Normal yürüyoduk herkes evine gidicem diye beni kandırıp cafeye cs atmaya gitmiş huur çocukları. Aslında çok tenha bi cadde değildi.2-3 serseri sırtlarındaki roketlere güvenip para istedi benden. Verirmiyim ulan ben babamın pekekentlik yaparak kazandığı parayı. Veririm tabi dıbına koyim canımdan kıymetlimi. Çıkardım verdim bi 10 luk. Tabi tek derdi parayı alıp mermi almak. Bunlar paranın kokusunu aldı daha çok istedi. Karnım aç olduğundan eve giderken bişeyler alıcaktım ve tok karna osbirimi çekicektim. Yapıştım bunun yakasına sonra ben niye böyle bişey yaptım diye düşünüp kaçmaya başladım. Arkamdan garip bi ses geldi ve bom. Roket kıçımda patlamış belimden aşağısı felak olmuştu. Vücudumun yarısını kaybettim ama sıcağı sıcağına çok bişey hissetmedim. inanmassınız o kadar kişi bana bakıp geçiyodu.Çok garip bişey lan roketlenmek ister istemez korkarsın istesen zaten korkarsın.Hem sıcaklarsın hem üşürsün.En son hatırladım koca memeli bi hatun başıma eğilmiş ambulansı arıyodu. Uyandıgımda çoktan ameliyat olmuştum, annem başımda ağlamamıştı anlayabiliyordum. babamın işi varmış gelmemiş.O gün çok şey öğrendim. Serseriler para istiyosa vericeksin.
Edit: Tekerlekli Sandalyeden yazıyorum
(bkz: bıçaklanmak nasıl bi his)