Nerden başlasam bende bilmiyorum ama başlayalım bakalım devamı gelir elbet.

Koyu dindar bir ailenin 2 oğlundan biri olarak doğdum. Sıradan bir çocuktum işte akşama kadar mahallede top oynar, akşam ezanıyla beraber eve giderdim. 12 yaşıma kadar hayat normal geçiyordu amk.

12 yaşımda öğrendim ilk dıbına kodumun hayatını. Abim hakkaride kamışlı karakolunda askerdi. 15 temmuz 1998'de şehit oldu. Ertesi günü iki asker geldi bizim eve biri kadın biri erkek. O gün annem feryat figan, babam dik durmaya çalışıyo ama beceremiyor.

Bense o günü hatırlayamıyorum amk. O gün hayatta yoktum resmen. Kanas denen zıkkımla vurmuşlar. Tabi bilmiyoruz daha o zaman kanas nedir biksi nedir. Cenaze defnedildi, 7'siydi kırkıydı derken zaman geçti tabi. Zaman herşeyin ilacıymış diyolar yalan dıbına koyayım yalan. Zaman hiç bir şeyi iyileştirmiyor sadece alıştırıyo.

Hayat normale dönüyo tabi ama bir şey hep ekgib kalıyor. Artık gece yatarken muhabbet etcek birini bulamıyosun.

Böyle böyle derken 1 sene geçti aradan. Babamlar tutturdu seni yurda verelim diye. Yurt dediğimde süleymancıların yurdu. Siz siz olun çocuğunuzu sakın ama sakın o amk yurtlarına yollamayın.

Sabah erken kaldırıp gece geç yatırıyolar, böyle böyle bir haftayı bitirdim ama bitirmek ne kelime eve böyle uçarak koşarak gidiyorum. Tabi abimin vefaatından sonra annem dahada üstüme titremeye başlamıştı. Babamda tam tersi benden daha doğrusu bizden uzaklaşmıştı.

Boş yere üzülmesinler diye herşey iyimiş gibi davranıyodum. Böyle böyle derken yaz tatili bitti, okullar açıldı. Süleymancılar bana ağır binlik yaptılar. Neymiş efendim yurtta kalan herkes aynı okullara gidicekmiş yoksa program yapamazlarmış.

Yurdun çevresindeki 4-5 tane okula herkesi yerleştirdiler tabi bende gibe gibe okul değiştirmek zorunda kaldım. Ulan herşey üst üste geliyodu. Abimden sonra bayağı bi içime kapanmıştım zaten. Yurttan dolayı mahalledeki arkadaşlarla haftadan haftaya görüşüyodum, sonradan da giç görüşmemeye başladım. Yurtta kimseyle selamım sabahım yoktu, kimseye bi zararım olmamasına rağmen herkes bana cephe almış gibi hissediyodum. Bunlar yetmezmiş gibi okul değiştirdim.

Kimseyi tanımadığım bir okula düştüm amk. Herkes kendi dalgasında beni gibleyen yok.

Devam ediyorum beyler dinleyenler ses versin

Bir gün sabah kahvaltısına nöbet yazmışlar bana ama haber veren yok amk. Bende uyudum haliyle. Ertesi günü başhoca dedikleri bir muallak (normalde gerçek isimleri yazmıycaktım ama bu huurçocuğunun ismini vercem amk baba en çok bu şerefsiz çektirdi bana) faruk lavuğu beni çağırdı yanına.

Yemekhane nöbetinden girdi davaya hizmetten çıktı. dıbına koyim iki kelime söyleyeyim diyorum söyleyemiyorum derken bir tane tekme attı karnıma geldi. Hocam demeye kalmadı ikide yüzüme patlattı sonrada 1 hafta her sabah yemekhane nöbetçisisin sıkıyosa bidaha uyu bakalım deyip kovdu beni.

Elide ağır puştun canımı yaktı. Ama oturupta 200 tane bebenin arasında ağlıycak halim yoktu amk. O gece sinirden uyuyamadım amk. Ertesi sabah kahvaltıya herkesten yarım saat önce kalktım. Ulan servis açıyorum aşçı bi laf söylüyo, çay demliyorum bulaşıkçı bi laf söylüyo.

Neyse beyler ben bi yemek yiyp geleyim

Verdiler beni süleymancı yurduna isim vermeyeyim de ankarada gibik bir yurt işte. Gerçi hepsi aynı takun farklı rengi. Neyse işte ilk gün gittim yurda babamla. Hocaların hepsi güleryüzlü bir iyi davranıyolar bir iyi. Dedimki lan burda güzel günlerim geçecek heralde. Tabi bütün güler yüzleri 1 hafta. Sonra gerçek yüzlerini gösteriyo huur çocukları.

Sabah namazına tekmelenerek kaldırılmak mı dersin, ezber yapamayınca sopayla dayak mı ne tak ararsan var. Anamdan babamdan yemediğim dayağı bu şerefsizlerden yedim. Hepside taktan sebepler.

ilk hafta iyiydiler işte bol bol izin veriyolar, derslerde (ders dediğimde okul dersi falan olsa iyi amk kendi hocalarının hazırlattığı kitapları falan ezberletiyolar) fazla sıkmıyolar kısacası kıyak geçiyolardı işte.

1 hafta sonra bütün izinleri kaldırmaya başladılar. dıbına koyayım pazar günü öğle namazını orda kılıyor, ertesi hafta cumartesi öğle namazına kadar ordaydık. Sözde haftada bir gün iznimiz vardı ama oda batıyodu muallaklere. Ctesi öğleden sonraya temizlik diye bir gibim koymuşlar. 6 katlı koca yurdu 200 öğrenci (kendi deyimleriyle talebe) arasında paylaştırıp temizletiyolardı.

Ulan 6 katlı yurt her katta bir tuvalet bir banyo birde kocaman yatakhane. Bunla bitse iyi yemekhane listesi diye bi gibim var her öğünde 8-10 tane çocuk servis yapıyor, bulaşığını toplamayanlarınkini topluyor bulaşıkçıya yardım ediyo ama hepsinden önemlisi gibtiğimin hocaların hizmetini yapıyor.

Ama beyler bunların hepsi faso fisoymuş sonradan öğrendim.

Lan bende gittim yurda amk derdini anliyorum bunarada basin sagolsun

Özet geç bin

Uppppppppppp

Okumayın süleymancı binlerden oldum

Rez+up kardeşime

Daha yokmi reis

ben okuyorum kardeşim devam et istersen

Kardeşim devam etsene biz okuyoruz

Devam reyiz o Süleymancilarin Nurcularin amk