b-“Burada ne arıyorsun?”

Kim-“Aaa. Biz sevgili değil miyiz?”

b-“En son sevgi besleyeceğim iki insandan birisin.” Birden yanımda belirdi.

Kim-“O zaman iyi ki insan değilim de rianım.” Bana dokununca Luka direk kuyruğuyla eline vurdu. Kim de elini çekmek zorunda kaldı.

Kim-“Ne terbiyesiz bir ejderha. Hiç de size benzemiyor.”

Alfa-“Ne istiyorsun?”

Kim-“Ölmeyi istiyorum. Binlerce yıldır beklediğim ölümü. Binlerce yıl boyunca yaşamak ne kadar iğrenç bir şey biliyor musunuz?” Gama direk saldıracakmış gibi bir pozisyon aldı.

b-“Gama. Sakin ol. Senin ölmek istemen umurumda değil. Hem seni nasıl öldüreceğimi de bilmiyorum.”

Kim-“Çok basit. Ölüm ve Yaşam diyarına gitmemiz lazım sadece. Ondan sonrasını onlar halleder.”

b-“Nasıl gideceğim ki?”

Kim-“Kız kardeşimin kitabını boşuna okumadım. Oraya gidişi biliyorum.” Dedi ve eliyle bir işaret yaptı. Daha sonra portal açıldı.

b-“Ejderhaları zütürdüğün portal.”

Kim-“Evet ama hepsi senin dikkatini çekebilmek içindi.”

b-“Kardeşin Miras senin portal açamayacağını söylemişti. Peki nasıl açıyorsun?”

Kim-“Baban sayesinde. Ondan öğrendim.”

b-“Miras öğretilemeyeceğini de söylemişti. Yalan söylüyorsun.”

Kim-“Aileni öldürmeye çalıştığını da söylemedi. Pek güvenilir biri değil o. Herkese duymak istediğini söyler.”

Beta-“Bir Bine. Sakın oraya girme. içimde kötü bir his var.”

Kim-“Ama rahatlatıyor da ayrıca değil mi? Çünkü orada ölümün soğukluğu ve yaşamın sıcaklığı var. Onun için gitmemiz gerekiyor.”

b-“Eğer ki o portali geçersem lanetlenirim.”

Kim-“Demek kitabı sen de alabildin. Seni ne ile sınadılar kitabı verirken? Yetimi kurtarma ile mi? Yavru kuşu ağaca geri koyma ile mi?” Lan ne diyim kıza. Huriye ile yatmadım diye aldım kitabı.

b-“Seni ilgilendirmez. Luka. Kolumdan in.” Ama inmemekte ısrar ediyordu.

b-“Luka. Zorla indirmek istemiyorum. in kolumdan.”

Gama-“O da hissediyor. Oradan iyi şeyler de gelse kötü olaylar daha yoğun.”

Kim-“Neden yoğun olacak çünkü tüm evrenlerin toplamında üremeden çok ölüm var. Hadi sevgilim. Beni öldür artık. En büyük hazzımı yaşamak istiyorum.” Ejderhalara döndüm ve:

b-“Biliyorum. Korkuyorsunuz. Zaten hissetmişsinizdir ben de çok korkuyorum. Ama bunu yapmalıyım. Siz elinizi kirletmenize gerek yok.”

Beta-“Lütfen. En azıdan gitmeden önce bir düşün.”

Ölüm ve Yaşam Diyarı aynı annemle konuştuğum yer gibi. Sağ tarafta bebek ruhlar ve sol tarafta yaşlı, genç, bebek karışık ruhlar vardı. Muhtemelen sağ taraf yaşam sol taraf ise ölümdü. Gerçekten de her ırktan ruh var. Daha önce hiç karşılaşmadıklarım bile. Hatta dinazora benzeyen ırklar, elfler, yarasa adamlar, ejderha kafalı insan tipliler… Akla hayale gelmeyecek her şey var.

“Lanetlenmek pahasına buraya geldin Bir Bine.”

b-“Biri benimle konuşuyor.”

Kim-“O biri dediğin yaşamı ve ölümleri yöneten kişi. Bana ve kız kardeşime ölümsüzlüğümü veren de o.”

“Saf bir kalbin var demek. Miras ve Kim Styla’da da vardı. Ama ölümsüzlük saflıklarını değiştirdi. Sen neden geldin? Görebiliyorum. Onları korumak istiyorsun. Ork diyarındakileri, Ejderha diyarındakileri, dünyadaki insanları… Ve Kim’i öldürmek istiyorsun.”

b-“Peki nasıl öldüreceğim?”

Miras-“Sakın yapma Bir Bine.”

Kim-“Ben de nerede kaldı diyordum. Geldi yine.”

Miras-“Bir Bine. Ben de seni zeki biri olarak düşünmüştüm. Ama sen portalden geçerek kurallara ihlal ettin. Lanet ile cezalandırılacaksın.”

b-“Bu iş bittikten sonra ne yaparsan yap. Önce almam gereken bir cevap var. Nasıl ölümsüz birini öldüreceğim.”

“Onun ölümsüzlüğünü kendin alırsan o artık ölümlü olacaktır.”

b-“Tamam o zaman. Ölümsüzlüğünü almayı kabul ediyorum.”

“Bu ölümsüzlüğü ondan öylece söküp alamazsın. Önce hak etmen lazım. Onun için de Kim Styla ile dövüşeceksin.”

b-“Dövüşmek mi?”

“Ork kuralları ile dövüşeceksiniz. Kazanırsan ölümsüzlüğünü alabilirsin. Ama kaybedersen sol tarafa gidersin.” Sol tarafıma baktım. Ölüler var. Yani ölürsün diyor kısaca. Direk söylesene işte ne uzatıyorsun. Off. Sorun yemin ediyorum.

b-“Kim. Bilerek yenilecek misin o zaman bana?”

“Yenilemez. Tüm gücüyle sana saldırması lazım. Eğer kazanırsa ölecek. Kaybederse de ne olacağını görürsün.” Birden kendimizi bomboş bir alanda bulduk. Elime birden Koum’un baltası geldi. Tamamdır. Onu yenebilirim. Hissediyorum. Derken fazla hissettim. Onun elindekileri gördükten sonra yenilgimi ilan ettim resmen. Bir elinde Holas diğer elinde de Rolas kabile şefinin topuzu vardı. ikisini beraber mi kullanacak?

b-“Ciddi olamazsın. Rolas ve Holas topuzunu mu kullanacaksın?”

Kim-“Uzun süredir elime almıyordum. Anılarım canlandı. Az ork katletmedim bunlarla. içlerinde savaş çıkarttıktan sonra yenilip kaçmış gibi yaptım. Birini Rolas diğerini de Holas aldı ama çoktan kabilelerinin içine fesatlık düşürmüştüm. Zaten iki reis öldükten sonra kabileler arasında kavga çıktı. inanabiliyor musun? Sadece karşı kabilenin şeflerinin ismini yanlış söylediklerini düşündüğü için. Ve bu topuzlar her neslin kanını aldı…”

b-“Anladık. Çok konuşuyorsun. Senin o kadar açmaya uğraştığın savaş benim birkaç cümleme kapandı. Bunu da biliyorsundur. Seni burada yeneceğim. Ve bu topuzlar da onurlarıyla çarpışacaklar artık.”

Kim-“Aynı iğrenç orklar gibi konuştun.”

b-“Lafı fazla uzatma da başlayalım artık. Daha Luka’ya verdiğim sözü tutup Ejderha Diyarı’na döneceğim. Hadi başlayalım.” inşallah kışkırtmam işe yarar.

Düşündüğüm gibi ilk saldırıyı o yaptı. Gözlerimi kapattım ve içgüdüme odaklandım. Evet. Geliyor. Ama fazla hızlı. Son anda sağa kaçabildim ama sağ taraftan da diğer topuzumu salladı. Ben de baltamla topuza karşılık verdim. Bir anda bir şey hissettim. isteksizlik. Sanki zorlanıyordu. Ama ne? Anladım. Dalgınlığımdan ileri doğru topuzunu itti ve beni ileriye uçurdu. Yerde bayağı yuvarlandım. Bir daha dalgınlık yaparsan sonum pek hoş olmaz. Tekrar gözlerimi kapattım.

Kim-“içgüdünü sadece gözlerin kapalıyken kullanabilmen çok yazık.”

b-“En azından ben kullanabiliyorum. Sen onu da kullanamıyorsun.”

Kim-“Ben gözlerim açık kullanabiliyorum.”

b-“Bunu dediğine göre tam olarak içgüdünün mantığını anlamamışsın.”

Kim-“Senden daha fazla süre kullandım bunu. Bunu sana hemen kanıtlayacağım.” Dedi ve yanımda belirdi. Tam iki topuzu da geçirecek iken birden kendimi ona doğru attım. Dibine kadar girince topuzunu bana değdiremedi.

b-“Senin anlamadığın şey şu. Şu an elindeki Rolas ve Holas’a hizmet eden topuzlar eski sahipleri olan senin yanına geri dönmek istemiyorlar. Eğer anlasaydın isteksiz bir biçimde benimle dövüştüklerini anlardın.” Dedim ve kafayı attım. O benim gibi fazla uçmadı ama o da yerde biraz yuvarlandı. Ama hızlıca toparlandı.

Kim-“Beni sinir ediyorsun. Ama aptallığın eğlendiriyor. Şu iki odun parçasına yapıştırılmış demir dikenlerin düşünceleri olduğunu mu söylüyorsun yani bana? Gerçekten aptallığın evrensel sınırları bile aşıyor.”

b-“Öyleyse bana saldır. Kaybedeceksin.” Dedim. Onu bayağı kızdırmış olmalıyım ki hızı bayağı arttı. Topuzuyla bana tam vuracaktı. Karşılık vermem için gereken süre yok. Ne yapacağım? Bana vuracağı tokmağından bir ruh çıktı ve elimi tuttu. Kiam Rolas bu. ilk kez görüyorum ama sanki tanıyor gibiyim. Topuzuna bağlıydı ruhu. Elimi kaldırdı ve karşılık verdi. Zamanında yetişemez demiştim ama Rolas’ın yardımıyla baltam Kim Styla’nın elini kopardı. Ani bir hareketle geri kaçtı. Kiam Rolas’ın ruhu da baltaya geri döndü.

Kim-“NASIL OLABiLiR? ÇOK HIZLI GELiYORDUM. KARŞILIK VEREMEMEN LAZIMDI.” Görmedi mi yani Kiam Rolas’ı. Güya içgüdü kullanabiliyor.

b-“Sana söylemiştim. Topuzun seni istemiyor.” Topuzu yerden aldım ve Kim Styla’nın kopan eli de yere düştü. Şu an nedense topuz çok hafif gibi. Baltamdan bile daha hafif.

Kim-“Sadece şanslıydın. Ama şimdi öleceksin.” Dedi ve etrafımda dönmeye başladı. Bir sağımda, bir solumda, arkamda, önümde, üstümde, altımda… içgüdüm resmen alarm veriyor. Çok hızlı. Takip edemiyorum. Arkamdan gelip tam saldırısını gerçekleştirecekken yine biri elimden tuttu. Bu sefer Kian Holas’tı. O da topuzunu geri istiyordu. Arkamı bile dönmeden baltamla saldırısına karşılık verdim. Tabi Kian Holas sayesinde. Elinden düşürdü ve tam kaçacakken arkamı döndüm ve ayağına saldırdım. Evet. Düşündüğüm şey oldu. Ayağını kestim ve yere düştü. Artık kaçamaz. Yanına gittim ve baltamı boğazına tuttum:

b-“Pes et. Bu son şansın.”

Kim-“Neden? Nasıl bu kadar hızlı tepki verdin?”

b-“Sana içgüdüyü bilmiyorsun demiştim. Seninle tokmağımızı çarpıştırdığımızda hissedemedin ama topuz senin elinde savaşmak istemiyordu. Onun için her saldıracağın noktada beni uyardılar. Hatta yardım dahi ettiler. Senin hızına yetişemediğim zaman ruhunu topuzlarına işlemiş olan Kian ve Kiam benim elimden tuttu. Sana karşılık fırsatı verdi. Baksana baltama. Sen de hissediyor musun? Seni öldürmek için neredeyse can atıyor. Şimdi kararını ver. Pes ediyor musun?”

Kim-“Pes ediyorum.” Dedi ve kendimizi yine ilk geldiğimiz beyaz alanda bulduk.

“Çok güzel bir savaştı. Kaybettin Kim.”

b-“Ama bu haksızlık. HAKSIZLIK BU. ONA KiAM VE KiAN YARDIM ETTi.”

“Kural dışı bir şey yoktu. Sadece içgüdüsünü kullandı. Senin de kullandığın gibi. Eğer sen egona yenik düşüp rakibini acemi görmeseydin onu yenebilirdin. Ama sen seçimini yaptın. Şimdi cezanı çek.” Yerden zincirler çıkmaya başladı. Kim Styla’nın etrafını sarıyordu.

Kim-“Bunlar da ne?”

“Çok istediğin ölüm bunlar. Bunca zamandır her can aldığın ruh için bir zincir. Her aldattığın ruh için bir zincir daha. Bunlar seni dayanılmaz bir acıya zütürecek. Sen ise o kadar kötü biri oldun ki zincirlerinin sayısını ben bile söylemeye çekiniyorum.” Her tarafını sarıyorlardı.

Kim-“Hayır. Ben böyle olsun istemedim. Sadece gerçek bir ölüm istedim AHHH.”

Miras-“Bu gerçek bir ölüm Kim. Sana anlatmaya çalıştım ama dinlemedin beni. Biz ölmemeliydik. Özellikle de günahlarımız bu kadar fazlayken. Baksana. Ölmene rağmen ölüm yoluna bile girmene izin vermiyor aldattığın ruhlar. istediğin şey buydu.” Zincirler geldikçe Kim itiyordu ama nafile. Bütün vücudunu delip geçiyor, burun, kulak, ağzından bile zincirler giriyordu.

Kim-“Lanette kalayım. Ama yeter ki bırak artık beni.”

“Artık sana hiçbir şey yapamam.” Zinciler yanmaya başladı. Kim’in çığlıkları her yeri sardı. Arkasında bir kapı oluştu. Kapı sanki ağza benziyordu. Ağız açıldı hatta salyası bile vardı kapının lan. Eğer oraya ben girecek olsam ikinci kez ölürdüm galiba. Zinciler onu oraya çekmeye başladı. Kim korkulu gözlerle oraya bakıyordu ama ağzındaki zincirlerden dolayı konuşamıyordu. Zaten sadece gözü görülüyordu zincirlerden. Normalde gözü de kapanırdı ama zincirler sanki görmesini istiyordu. O kapının arkasında öldürdüğü tüm ırklardan kişiler vardı. Hepsi orada intikam için bekliyordu. Daha sonra kapıdan geçtikten sonra son bir çığlık attı ve ağız kapanıp kayboldu.

“Bir Bine. Artık ölümsüz olan sensin. Saf bir kalbin var Bir Bine. O kalbi kaybetme.”

Miras-“Ölümsüz olsan da lanetten kaçamazsın. Seni lanete koymam lazım.”

“Böyle bir savaştan sonra sana seçim şansı verebilirim. Bir yol daha var. Eğer gezginliğinden vazgeçersen lanetten kurtulursun. istediğin yolu seç.” Eğer lanetlenirsem herkesi görebilirim ama kimse beni göremez. Hatırlamazlar da. Ama eğer gezginliğimden vazgeçersem bir daha onları göremem ama ölümsüz olarak yaşarım. ileride belki portal açan bir gezgin bulurum. Belli mi olur?

Lanete Gir

Gezginliğinden Vazgeç

Edit: Evet. Şimdi seçim sırası sizde. Sizce ana karakterimiz ne yapmalı? Lanete mi girmeli? Yoksa gezginliğinden mi vazgeçmeli? Her iki türlü de artık ölümsüz. https://www.strawpoll.me/15784081 oyları buradan veriyorsunuz. Yarın sabah sonuca göre sonunu paylaşacağım. Herkese iyi akşamlar.

Edit2:Bu hikayeyi bu kadar hızlı bitirmek istemiyordum. Şahsen beni pek tatmin etmedi. Bütün istediklerimi yazamadım. Neyse. Acemiliğime denk geldi acele ettim. Umarım siz beğenmişsinizdir.

Alfa, Beta ve Gama hemen yanıma koştu. Annelerinin arkasından da yavrular paytak paytak koşuyorlardı. Luka zaten gelir gelmez üzerime atlamıştı ve kafasını üzerime sürtüyordu. Bu sevinme şekli herhalde.

Beta-“Ne oldu? Anlatsana.”

b-“Kim Styla öldü.”

Gama-“Lanetin ne oldu?” Luka’ya doğru baktım. O hala kafasını göğsüme sürtmeye devam ediyordu. Neyse ki Luka’nın ve diğer yavruların lanet olayından haberi yoktu.

b-“Size hiç yalan söylemedim. Gezginliğimden vazgeçtim. Sizinle buraya vedalaşmaya geldim. Bana 12 saat verdiler. Daha Ork diyarına da gideceğim. Yani her diyarda 6 saat geçirebilirim.”

Beta-“Bir çözümü yok mu? Elimizden bir şey gelmeli.”

b-“Elinden bir şey gelmez. Merak etmeyin. Eğer portal açan bir gezgin bulursam hemen sizin yanınıza geleceğim.” Alfa neredeyse imkansız olduğunu anlamıştı.

Alfa-“Gitmeni istemiyorum.” Ağlıyordu. Annelerinin ağladığını görünce yavrular da korktu ve ağlamaya başladı. Bir Alduin ağlamıyor. O da hala uyuyor.

b-“Aaa yapma öyle ama. Sen bir annesin. Ağlamak sana yakışmıyor. Hem bak. Çocukların da ağlıyor. Acı çekmenize gerek yok. Hem artık ölümsüzüm ben biliyor musunuz? Kim’in ölümsüzlüğü bana geçti. Yani tekrar buraya gelmek için milyonlarca yılım var. Belki siz göremeyeceksiniz ama bu topraklarda üzerinizde dolaşacağım.” ilk geldiğim zamana göre bayağı büyümüş. Demek ki ölen ejderhalar da fazla.

Gama-“Neden her seferinde kendini feda ediyorsun?” Sitem eder gibi söylemişti.

b-“Sen benim yerimde olsan yapmaz mıydın? Beni, kardeşlerini korumak için?” Cevap veremedi.

b-“Ahh. Bu kadar duygusallık yeter. Hadi şimdi eğlenelim. Gama. Git bana kırmızı benekli mavi meyveden getir. Bol bol getir. Sizinle olan 6 saatimi o meyveden yiyerek geçirmek istiyorum.” Gama hemen uçtu ve gitti.

Luka-“Gidecek misin?”

b-“Evet. Gideceğim.”

Luka-“Geri gel.” Nasıl söyleyeyim ki ona geri dönemeyeceğimi?

b-“Söz veriyorum gelmeye çalışacağım. Ama geleceğime söz veremem bu sefer.”

Luka-“Geleceksin. inanıyorum.”

b-“Bakıyorum da çok hızlı konuşmayı öğrendin sen?” Gama hemen geldi bile. Çok hızlı oldu bu. Bol bol da kırmızı benekli mavi meyveden getirmiş.

b-“Sen de yemek ister misin Luka?” Sevinçli sesler çıkarmaya başladı. Bu evet demek galiba. Meyvelere doğru yürüdüm ve beraber meyveleri yemeye başladık. Tabiki Luka’ya parmağımla suyunu içiriyorum. Onun da hoşuna gidiyor zaten bu. Charizard da cesaretini toplayıp yanıma geldi ve ağzını açtı.

b-“Demek sen de istiyorsun. Gel bakalım kucağıma.” Arkasından da Linonia geldi ve o da kucağıma oturdu. Hepsine sırasıyla meyvenin suyundan veriyordum. Alduin de sonradan katıldı bu kervana. Ama yerken yarısında uyuyakaldı. Uykunun vücut bulmuş halisin Alduin tebrik ediyorum. Nasıl yemek yerken uyuya kalabilir ki? (Bak sakın uyandırma. Sonra Skyrim’de bizi gibiyor.)

Hepsi tatmin olduktan sonra kalktılar kucağımdan. Ama Luka hala duruyordu. Benden ayrılamıyordu.

b-“Luka. Sen de uyusana. Bak kardeşlerin uyudu.” Sen uyan artık bence Alduin.

Luka-“Gidersin.”

b-“Zaten mecburen gideceğim. Bundan kaçışımız yok.”

Beta-“Seni bekleyeceğiz.”

b-“Elbette ki bekleyeceksin. Ben de elimden geldiğince erken gelmeye çalışacağım yanınıza.”

Gama-“Ben de bekleyeceğim. Hatta senin gezginliğini kurtarmanın yolunu arayacağım.”

b-“Umarım bulursun.”

Alfa-“Umarım seni ölmeden önce son bir kez daha görürüz.”

b-“Merak etmeyin. Hepinizin onurlu ölümünü kutlayacağım. Hem bir nevi beni de ölüyor olarak düşünün. Görevimi tamamladım. Artık ben de onurlu bir şekilde ölebilirim. Anne ejderha… Pardon annem gibi toprak olmayacağım ama sizi hiçbir zaman unutmayacağım. Ben de gidiyorum artık. 6 saat doldu hemen. Luka. Hadi bu sefer tek seferde bırak kolumu.”

Luka-“Geleceksin. Güveniyorum. Ağlamayacağım.” Ama sanırım ben ağlayacağım. Hepsine sırayla sarıldım. Yavrular pek bir şey anlamadı ama Luka’ya da son kez sarıldım ve

b-“Sana bir şey göstereceğim.” Dedim ve kafamı kafasına değdirdim. Buraya ilk geldiğim zamandan itibaren ne yaşadığımı gösterdim. Sadece Ejderha Diyarı’nda olanları gösterdim ve kötü yerleri göstermedim. Hep eğlendiğim zamanları gösterdim.

b-“Sen de böyle anılara sahip olacaksın. Hatta daha iyisine. Seni hiç unutmayacağım.” Dedim ve kayboldum.

Gücümün gittiğini hissediyorum. Sanki bir parçam uzaklaşıyor gibi. Bunun karşılığında ölümsüzlük kazandım. Pek de bir zafer sayılmaz. Luka, Charizard, Alduin (Pek uyanık göremedim ama), Linonia, Holas, Rolas, Alfa, Beta, Gama, Miras… Aslında düşününce 3 tane diyar dolaştım ve topu topu bu kadar mı arkadaş edindim? Evet. Az olsalar da hepsi benim için değerliydi. Depoda üstümü değiştirdikten sonra tekrar yukarıya çıktım. Gamze kapının önünde beni bekliyordu.

Gamze-“Şimdi bana anlatacak mısın ne olduğunu?” Lan. Bunu unutmuştum. Kız benden cevap bekliyor. Her tarafımı kanlı falan görmüştü. Yalana gerek yok. Her şeyi anlattım. Detayına kadar.

Gamze-“Hahahaha. Yahu Bir Bine. Şu hayal gücüne hayranım.”

b-“Üzerimi kanlar içinde gördün ve hala hayal gücü mü diyorsun?”

Gamze-“Bir Bine, tamam sen yalan söylemezsin de bu inanılacak gibi değil. Ne yani? Şimdi sen ölümsüz müsün?” Boş bir şişe aldım ve kenarda şişeyi kırdım. Boğazımı kestim. Gamze korku dolu gözlerle izlemeye başladı. Ama kan bile akmadı. Hemen kestiğim yerler yenilendi.

b-“Yeterince inandırıcı oldu mu peki?”

Gamze-“Deadpool gibisin vayy be.” Benzettiğin karaktere bak. Ha, ilerde bu ölümsüzlük yüzünden çıldırırım falan o zaman haklı. Ama bu ölümsüzlük bana çıldırayım diye verilmedi. Belki ileride ben de Kim gibi ölmek isteyeceğim, belli olmaz. Ama kesinlikle Kim gibi herkesi kandırarak yapmayacağım bunu.

Çalışmamız sonunda bitti. Ama hiç yorgun veya bitkin hissetmiyorum. Aç dahi hissetmiyorum. Şimdi yapacağım iş belli. Huriye’nin evine gitmem gerekiyor.

Kapısına kadar geldim. Zaten Lady hemen beni karşıladı. Ben görünce kapının önünde sevinçten zıplıyordu. Güvenlik kulübesi boştu. Muhtemelen lavaboya gitmiştir. Aklıma güzel bir fikir geldi.

b-“Lady. Git ve Huriye’yi kaldır, buraya getir. Hadi koş kızım.” Dediğim gibi hemen koştu. işe yarayacağını düşünmemiştim. Bu içgüdü bana ejderhalardan bir hatıra. Daha sonra gerçekten de Huriye’yi sürükleye sürükleye buraya getirdi. Huriye beni görünce geri dönmek istedi ama Lady havlamaya başlayınca mecburen yanıma geldi.

Huriye-“ileride bizim evi de soydurursun köpeğe.”

b-“Köpek demen hoşuna gitmiyor. Lady ismi. Hem bunu yapmasam gelmezdin. Neden benden kaçıyorsun?”

Huriye-“Kaçmıyorum. Sadece kabullenmeye çalışıyorum bu durumu.”

b-“Artık kabullenmene gerek kalmadı. Yeteneğimi kaybettim.”

Huriye-“Ne? Nasıl?” Anlattım ona da olayı.

Huriye-“Bu sefer de ölümsüzsün yani. Süprizlerle dolusun.”

b-“istersen göstereyim.”

Huriye-“Gamze bile inandıysa ben kesin inanırım.”

b-“Lady. Isır kolumu.” Dedim ve kolumu uzattım. Bilerek yavaş ısırdı.

b-“Lady korkma. Tüm gücünle ısır.” Tüm gücü ile ısırdı ve etim falan paramparça oldu. Ama kan bile akmadan hemen yenilendi.

Huriye-“Gerçekten sadece 2 günde bu kadar şeyi kaldıramıyorum.”

b-“Senin için 2 gün oldu sadece. Ben haftalardır bunlarla cebelleşiyorum. Haline şükret. Ama normal bir insanmış gibi hayatıma devam etmek istiyorum. Ve tabiki sen yanımdayken.”

Huriye-“Ama ben yaşlansam bile sen 22 yaşında kalacaksın. Hatta ben öldüğümde sen hala yaşamaya devam edeceksin. O zaman ne olacak?”

b-“O zamanın sorunu o zamana. Hem merak etme. Senden başka gül koklamam ben.”

Huriye-“Hele bir kokla. O burnunu keserim senin. Sen işten çıkmıştın. istersen git evine uyu. Veya içeri gel burada uyu.”

b-“Kızım ölümsüzüm diyorum. Uyku nedir? Ölümün yarısı gibi bir şey. Uyuyamıyorum istesem de. Açlık bile hissetmiyorum.”

Huriye-“Ne diyeyim. iyi o zaman dolaşalım. Hem geçen restorantta beni yalnız bıraktın. Hesabı ben ödedim. Bu sefer her şey senden.” Vay amk. Ben restoran olayını bile unutmuştum.

b-“Tamam kız tamam. Nasıl istersen.” Dolaşmaya başladık.

Akşam oldu ve Huriye ile ayrıldık. Eve geldim. Kapıda Berkecan vardı. Beni görünce yanıma yaklaştı. Tam ağzımı açacaktım ki:

Berkecan-“Bir şey söylemene gerek yok. Artık yeteneklerin gitti biliyorum. Zaten artık ben de seni göremiyorum. Böylece benim de izleyiciliğim bitti. Al bu taşı geri. Zaten artık işe yaramaz bir taş oldu.”

b-“Öyle deme. Annemden yadigar bu. Anısı büyük. Bunu verdiğin için teşekkürler.”

Berkecan-“Sadece bende artık bir şeyin kalmasın diye verdim. Sonunda senden kurtuldum. Şimdi kutlamaya gidiyorum. Bir daha karşılaşmayız umarım.”

b-“Umarım.” Dedim ve eve doğru yol aldım. O da arabasına doğru. Öyle söylese de içten içe çok samimi arkadaş olmuştuk. Ne de olsa anılarımı paylaştım onunla o kadar. içeri girer girmez kaypak kilide aldı beni. Vay amk. Dur da bir soluklanayım. Aslında yorulmadım da olsun.

Süleyman-“Neredeydin lan sen tüm gün?”

b-“A bi. Bir bır ak da anla tayım.” Aslında o kadar da sıkılmıyordu boğazım ama çaktırırsam yeni çözümler bulur.
içeride birkaç kişi var. Hissedebiliyorum.

Lamba yandı ve herkes

“Sürpriz.” Dedi. içeride Nur Hanım, Kadir Bey, Gamze, Huriye, Yaşlı ve hatta Semih bile vardı.
Şaşırmış gibi yaptım.

Kadir-“Bıraksana çocuğu eşek oğlu eşek.” Süleyman hemen kilidi bozdu.

b-“Bu neyin süprizi?”

Kadir-“Bugün senin doğum gününmüş ya.” Aaa. Tamamen unutmuşum. Doğduğum gün 3 ailemden 2 sini kaybetmek de ayrı acı oldu.

b-“Kusura bakmayın ayakta beklettim sizi. Buyurun oturun. Ben tamamen şaşırdım şu anda. Doğum günüm olduğunu bile unutmuştum.”

Kadir-“Bu eşek daha önce senin doğum gününü hiç kutlamamıştır.” Yok canım bir kere kutladı. O da bel çantası getirirken bir an dinleneyim diye bir yerde oturdum ve o an da çantayı orada unutmuştum. Yanına gittiğimde çantayı bulamayınca beni depoya çekip vurmaya bekaret kemeriyle dövmüştü. Doğum günüm abi bugün dediğimde de “iyiki” şak “doğdun” şak “sana” şak şeklinde dayak yemiştim. Hakkını yemeyelim.

Nur-“Kadir. Şimdi kavga etmenin sırası mı? Çocuğun en güzel gününde." Arkamdan da pastayla Faruk abi geldi. (Unutanlar için Faruk kaypağın şöförü.) Zaten hep bir ağızdan “ iyiki doğdun Bir Bine” melodisini söylemeye başladılar. Amk. Çok utanç verici. Çocuk gibi hissettim kendimi mk. Sevinmeye ayrı utanıyorum.

Yaşlı-“Bir dilek tut bakayım.” Dilek mi. O basit. Onu gerçekleşmesi sıkıntı. içimden “Gezginlik yeteneklerimi geri istiyorum. Kimseyi arkamda bırakmak istemiyorum.” Dedim ve üfledim. O günü hiç unutmayacağım.

25 yıl geçti. Kadir Bey’in zorlamasıyla üniversite bitirdim. Ha bu arada Kadir Bey ve Nur Hanım vefat etti. Huriye ile evlendik. ikiz erkek çocuklarımız oldu. Birinin adını Rıfat diğerinin de adını Halis koyduk. Normalde Süleyman koyacaktım ama “Benim adımı koyarsan çocuğa ben de sana koyarım. Baban öncelikli gelir.” Gelir dese de göbek adını Süleyman koydum. Huriye yaşlandı. Ama ben hala 22 yaşındayım. Hatta kaypak beni ne zaman görse “Ulan pekekent. Evliya yoluna diken mi attın niye hala yaşlanmadın lan sen?” der. Sanki yaşlanmamak kötü bir şey. Anlatmak istedim ama anlamaz. Onun için hep geçiştirecek cevaplar verdim. Hala dünyada yaşayan gezgini arıyorum. Farklı bir gezginle karşılaştım. Başka bir diyardan gelmiş. Karganın iki bacaklı yürüyen halini düşünün. Ve tabi kanadı ve pençesi yok kolu ve bacağı var. Birkaç kişi görmüştü ama kostüm falan sanmıştı. Ona yaklaştım.

b-“Sen hangi diyardan geliyorsun?”

Karga-“Imdan Diyarı’ndan geliyorum. Peki siz de mi gezginsiniz?”

b-“Hayır. Eskiden gezgindim. Ama yeteneklerim alındı.” Birden titrek sesle konuşmaya başladı.

Karga-“ Yoksa siz? Kim Styla’yı alt eden ve Ejderha Diyarı’nı bulan efsanevi Bir Bine misiniz?” Oha lan. zütüm kalktı resmen. O ne kadar lakap.

b-“Evet ama o kadar efsanevi değilim.”

Karga-“Nasıl değilsin. Sayende artık gezginler artık özgürce diyarları dolaşabiliyorlar. Kim Styla bize engel oluyordu. Hatta bizim diyarın çoğu hastalıktan kımıldayamaz haldeydi. Senin Kim Styla’yı yendiğini duyduğumuzda bütün diyar Bir Bine günü ilan ettik o günü. Diyarlar dolaşıp ilaçlar buldum ve diyarı kurtardım. Senin sayende. Ve daha sen ve Kim Styla haricinde Ejderha Diyarı’nı bulabilen olmadı.” Demek gezginlerden haberleri olan diyarlar da var. Ve Ejderha Diyarı’na gitmek bu kadar zor muymuş?

b-“Peki ya sana bir soru soracağım. Hiç bildiğin portal açabilen bir gezgin var mı?”

Karga-“Hayır efendim yok. Portal açan gezginler zaten bildiğiniz üzere çok nadirdir.”

b-“Peki. Yardımın için teşekkürler.” Elinde bir kağıt ve kendi tüyünü koparıp bana uzattı.

Karga-“Kağıda içinizden geçeni yazar mısınız acaba? Sizin büyük hayranınızım. Bütün diyarlarda havam olur.”

b-“Bütün diyarlarda mı?”

Karga-“Elbette ki. Bütün gezginler sizin isminizi bilir. Ve gezginlerini tanıyan bütün diyarlar size saygı duyar. Hatta size tapan bir diyarla bile karşılaştım.” Hagibtir lan. Ve benim yeteneklerim yok mu? Lanet olsun. LANEETT. Kağıdı ve kalemi aldım.

b-“Mürekkep yok mu yazmak için?”

Karga-“Bizim tüyümüzde mürekkebe ihtiyacınız yok.” Kağıda ‘Büyük bir gezgin olman dileğiyle’ yazdım ve kağıdı geri verdim. O da teşekkür ederek kayboldu. Vay anasını be. Demek efsanevi bir gezginim he. Ve Ejderha Diyarı’na gidebilen yok. Ve bana tapıyorlar. Çarpılacam amk. Ama egom tatmin olmadı değil. Gülerek evimin yolunu tuttum. Lanetli çocuktum, şimdi efsanevi gezginim.

TiK TAK. TiK TAK. TiK TAK.

Edit: Hikaye bitmiştir, okuyan herkese teşekkürler. Aceleye geldiğinden dolayı pek güzel olmadı ama olsun. Hepinize iyi günler.