rezil aşk hikayemi anlatıyorum

sonra adaya kadar gidişim bulanık, sarhoş gibiydim. mehmeti haberdar ettim durumdan. eve girdiğim gibi açtım rakıyı, günlerdir dertli dertli içiyordum. o akşam sevinçten içiyordum uzun süre sonra ilk defa. zom oldum hemen, sızmışım oturduğum yerde

rezerv ben yatar *

saat 9 20ydi. otobüse binsem yetişemezdim. atladım bi taksiye, dedim alibeyköy pamukkale. vardığımda daha servisi gelmemişti. oturdum bi köşeye, beklemeye başladım. geldi, indi arabadan, gitti oturdu boş bi sandalyeye. görmedi beni. ben de kalkıp gitmedim yanına. 20 dakika boyunca uzaktan öylece izledim. ilkokul çocuğu gibi heyecandan dizlerim titriyor, birbirine vuruyorlardı. sonra otobüsü geldi, kalktı bu. valizini vermek için sıraya girdi. kalktım bende yerimden. tam valizini verirken bir adım arkadında bekliyordum. verdi çantasını, arkasını döndü kafası eğik bi şekilde. sağa adım attı, önüne geçtim. sola adım attı, yine önüne geçtim. kafasını kaldırdı, yüzüme baktı. o anki bakışları hala rüyalarıma giriyor. bi saniyelik şaşkınlıktan sonra boynuma atladı. "eşşeksin sen" dedi. yemin ederim kalp krizi geçirdim. 3 saniye boyunca kalbi kasıldı, nefes alamadım. sonra "nerden geldin sen, ne kadar zamandır burdasın?" dedi. söyledim 20 dakikadır orada olduğumu. beynim bugs bunny filmlerindeki gibi yerinde fırlıcaktı, düşünemiyordum. mavi ekran verdi beyin. söyleyemedim onu sevdiğimi. öylece salak salak baktım suratına. bindirdim otobüsüne, otobüs perondan ayırldı, ağır ağır döndü. ben peşinden gidiyorum otobüsün, el sallıyorum.

devam panpa

bu olayların hepsi yaşanırken bizi tanıştıran, can dostum mehmet her olaydan haberdar. kızla çok yakın olmadığından ağzını ara olayına giremiyorum. bihterin didime döneceği gün mehmetle buluştuk, karaköy köprüsünde içiyorduk. saat 9 da servise binecek, 10:15 de otobüsü kalkacaktı. ben vişne suyuna kattığım cini dipleyip fırladım yerimden. sarhoş falan değildi. gaza gelmiştim. dedim " mehmet ben gidiyorum". "tamam, anladım ben seni" dedi, "gazan mübarek olsun" diye yolladı beni.

devam panpa

agustosda istanbulda game theory konferansı vardı, oraya gittim. aynı zamanlarda o da polonya vizesi almak için oradaydı. kuzeni evleniyormuş, polonyaya gidecekmiş. sabah 9 buçukta vize görüşmesi vardı. gittim polonya konsolosluğunun önüne, bekledim. süpriz yapacaktım. ama bir saatin sonunda dayanamayıp mesaj attım nerdesin ne yapıyorsun diye. randevuyu erteletmiş amcası bi işi varmış o gün diye. bi güzel sövdüm içimden. amcasında kaldığı için kalan günlerde de dışarda görüşemedik. istanbulu bilmiyorsun, kaybolursun falan diye salmamış itoğlu it. ben de o arada iyice alkolik olmuşum. zaten yazın kış demeden içiyordum, bi de gönül yarası eklenince üstüne iyice ipin ucunu kaçırdım. 4 gün kuzenimin evinde büyük adada kaldım, bi arkadaşında kalacakmış o anahtarı bana verdi. 3 büyük içmişim tek başıma. yanında cigara sarıyorum da gırla. ara ara içerdim eskiden ama o yaz haftada bir iki kez içiyordum.

reserved alalım

sonraki iki ay telefon ve facebook üzerinden saatler süren konuşmalarla geçti. artık dayanamıyordum. konuşmak, ona sevdiğimi söylemek istiyordum ama bunu telefondan yapmak da istemiyordum. sonra bunun sınav sonuçları yerleştirmeler derken gidiyimde konuşayım olayı olacak bi ortam yaratamadım. istanbul üni kazandı. o gün bayramımdı benim. ankara olacak diye zütüm atıyordu. gerçi bana koymazdı, her haftasonu atlar giderdim ankaraya ama uzak olmak istemiyordum.

bende bornovadayım panpa devam et

didimden aydın çıkışına kadar silinmedi yüzümden o anlamsız gülümseme. adam anladı tabi. sordu " kız arkadaşın mı?" diye. dedim umarım. hepimiz bi güldük. şuan bile o anı hatırlayıp gülümsüyorum. yol bitti adam beni manisa kavşağında bıraktı. ev bornova merkezde olduğundan hemen yürüyerek gittim. yol yorgunluğuna önceki gece de 2 saat uyumuş olmam da eklenince hemen vurdum kafayı uyudum

devam panpa

aydına selçuğa falan giden arabalar duruyor ama binmiyorum. yaklaşık 2 saat bekledik, aktarma yapa yapa gitsem bile yolu raılardım o zamana ama umurum değil. sonunda bi araba geldi. almancı bi aile, karı koca bir de 2 3 yaşlarında çocukları var. çantamı bagaja attım. vedalaşıyorduk artık. için parçalanıyordu. mazeret bitmiş, gibe gibe binecektim. sarıldım boynuna, tam ayrılırkende yanağına küçük bir öpücük kondurdum. o an öyle güzel baktı ki bana. dünya yansa, kafama meteor düşse veya herhangi bir şekilde yok olsam gam yemezdim. şimdi diyorum ki keşke öyle olsaydı.

devam panpa

biraz yürüyüp otobana giden yola çıktık. normalde gelen araba gittiğim yönde kısa mesafe gitse bile binerim. şansım buymuş, devdıbına orada bakarız diye. bu sefer dedim direk izmire giden araba bulucam. ama amaç aktarma yapmamak değil, onun yanında 5 dakka bile daha dursam dünyalar benim.

dinlemedeyim devam

otostopda bir kültür vardır, öyle yolun göbeğine geçip otostop çekilmez. çekilirde kimse almaz. araç bulma ihtimalini arttıran bi kaç püf nokta vardır. kavşakta değilde kavşaktan 50 metre sonra beklemek, ışıkta beklememek gibi. ama hepsinden üstün bir altın kural var. yanında kız varsa bi arabanın seni alma şansı 3e 4 e katlanır. önceki konuşmalarımızda bunu anlatmıştım ben ona. o da ben kolay araba bulayım diye benşm yanımda bekleyecekmiş.

devam panpa

bihtere çadırı kurduğum yeri tarif ettim, geldi. ellerinde iki torba dolusu yiyecek. gece kurabiye ve küçük kandil simitlerinden yapmış kahvaltı edicez diye. o bilmiyordu ama sevdiğim tek tuzlu hamur işi kandil simididir. termosta çay falan getirmiş. 2 saat falan kahvaltı yaptık orda. sonra dedi ki sana bi süprizim var. çantasından bi şişe şarap çıkardı(ben de o zamanlar biradan bıkmış şarapçı takılıyordum). dedi ki şirince bi analım. tabi içiyoruz ama öğle güneşi bile olsa bi şişe şarap ne gibime vuracak. gayet ayığız. saat 3 oldup şarap da bittikden sonra dedim artık bana müsade. sonuçda yola gidicem ve akşama kalamam, malum otostop. dedi ki " tamam ama yolcu edicem ben seni". şaşırdım en başda otostopla gideceğimi hatırlattım, biliyorum dedi. eee dedim nasıl yolcu etmeyi planlıyorsun. dedi ki " otostopun altın kuralını hatırlıyor musun?"

uyandığımda çadırın için hamam gibiydi, benim de zütümden ter damlıyor. hemen gittim günün ilk ışıklarında deniz girdim, daha kimsecikler yokken plaj duşunda şampuanlandım. sonuçta kızın yanına gidicem. saat 8 buçukta günaydın diye mesaj attı. gecenden anlaşmıştık, 10 gibi buluşup kahvaltı yapacaktık. çadır için kurulacak yer aramamın uzun sürmesi bu yüzdendi zaten, sabah o gelinde güzel manzarası olsun, romantizm falan.