rezil aşk hikayemi anlatıyorum

@69 haklı panpa hırpalar ama alırsın istediğin sonucu daha biten bir şey yok

döner panpa döner biz ne olmazları geçtik. sadece insanı biraz hırpalıo

bilmiyorum beyler, ben de öyle düşünüyorum ama bu maç burdan döner mi? zannetmiyorum

öncelikle geçmiş olsun. Bence sonu çokta kötü değil ben bi kızın peşinden 1,5 yıl koştum sonra birlikte olmaya başladık 6 yıl sürdü lakin sonu kötü bitti ama 6 yıl için pişman değilim sende böyle düşünüyosan @65 in de dediği gibi maç yeni başlamıştır.

dark squire panpama katılıyorum hikayenin tam ortasındasın su an tabi bitirip bitirmemek sana kalmıs

buna yakın bir hikaye başımdan geçmişti panpa, sen en azından cesur olup konuşmuşsun, ben yapamadım. bu arada baban için çok geçmiş olsun. bir de bu hikayenin burada biteceğini de sanmıyorum, maç henüz devam ediyor sadece gol yemişin, nacizane fikrim budur

geçmiş olsun panpa

ama http://www.youtube.com/watch?v=R_p16pKvgig

böyle işte kardeş benim hikayem. yapacak bi tak kalmadı artık.

2 yıl önce kendi kendime yendiğim hipomanik halisünasyonlarım tekrar etmeye başlamıştı. dayanamamıyordum artık. geçen hafta çarşamba günü çok sebdiğim bi arkadaşımın doğum günü için taksime çıktım. balıkpazarında fasıl yaptık. sınırsız menü vardı, düştüm yine üzüme. 7. dubleden sonra kafam attı, kalktım. "ben bi yere gidiyorum, gelicem" dedim. beyazıta, istanbul üniversitesinin önüne gittim. bihterin yurdunun oraya çok yakın olduğunu biliyorum. şakır şakır yağmur yağıyor, kafam iyi. aradım bunu, açtı konuştuk. "dışarı çıkabilir misin" dedim, çıkamam dedi. tamam dedim, gözümü karartmışım. konuşucam artık. konuşmassam daha kötü olacaktım. başladım konuşmaya, dedim " ben seni seviyorum, farketmişsindir belki bunu. artık daha fazla uzatmıyıcam lafı, eğer sevmiyorsan beni kapat şuan telefonu, görüşmeyelim bi daha ama içinde bana karşı bi his varsa kapatma telefonu" dedim. "sarhoşsun, sonra konuşuruz tekrar. git evine" dedi. hayır dedim, ne olacaksa olsun artık dedim. "hayır, sevmiyorum seni ama lütfen evine git. görüşüp görüşmeyeceğimize ayıldığında kara verelim" dedi. tamam dedim, kapattım telefonu. gitti taksime. bi o kadar daha içtim. mekanı kapattık arkadaşlarla. çıkarken çalgıcı abi arkadaşala olan konuşmamızı duymuş. genç dedi " sana bi şarkı çalacaz, para falan da istemez" dedi. ibrahim tatlısesden bir kulunu çok sevdim çaldı. eyvallah dayı dedim. çıktım gittim eve. kapdan girdikten sonrası yok. o gün bugündür yerimden kelkmak gelmiyor içimden. tek yaptığım apartmanın altındaki tekele gidip gelmek. aramak geliyor içimden ama vazgeçiyorum her seferinde. ne diyicemki arıyıp

geçmiş olsun panpa
devam sonunu merak ettim amk

zaman geçtikce daha kötü olmaya başladım. bayram geldi, ailemin yanına gittim. babamın kalp krizi geçirdiğini. az geç kalınsa kurtulamayacağını öğrendim. ben uzaktayım, derslerden geri kalmıyım diye söylememişler bana. bütün bayramı babamın yanında geçirdim. kendi derdim yetmezmiş gibi bir de bu geldi, ben iyice dağıldım. istanbula döndüm. eve iyice kapandım

yurdu gibik bi yer, gece 12 de giriş mecburi, izin aileden telefonla alınırsa var. bi de ta beyazıtta. yani akşamları buluş gezemiyoruz. neden olduğunu anlayamadığım bi şekilde bi soğukluk girdi aramız o son görüştüğümüz günden sonra. saatlerce mesajlaştığım kız peki tamam gibi cevaplar vermeye başladı. bir ay sonra iyice arttı, ertesi gün falan cevap veriyordu. ben iyice depresyondaydım. dersleri de saldım. paramı rakıya, cigaraya yatırır oldum. evden çıkmıyordum. bi ay boyunca dur bi taksime bi çay içeyim bile demedim. ziyaretime gelen bi arkadaş "bu ne lan. yarak gibi olmuşun, halil sezaiye dönmüşün" dedi. nefret ederim binten ama o lafı nedense gram koymadı.

devam et panpa

bi kaçgün sonra gidip kitabı aldım, sordum ne zaman buluşalım diye. ertesi gün buluştuk ama yurttaki oda arkadaşı vardı yanında yine şapa oturdum. ben de eve çıktım bu sene. gerçi ne gibime çıktın, yurtta kalıp karı kız kaldırıp, günü gün etmek var, mal mısın diyeceksiniz? yurtta o ortam varken gibsen ders çalışamıyorsun. okulun en zor bölümünde okurken o iş yalan olur. ayrıca o ev bihterle benim aşk yuvamız olacaktı. ne hayaller kuruyordum. ahhh ahhh. şimdi evde yalnız kalınca durum daha tak. herkesden uzaklaştım. GERÇEKTEN yalnız yaşıyordum. arada bir bi arkadaş gelip kalıyordu o kadar. hayatım bilgisayar ders ve rakı ması arasında geçiyordu.

devam et panpa

dayanın panpaler az kaldı

sonra okul vakti geldi, bu kökten taşındı istanbula. didime gittiğimde kitap mevzusu açıklmıştı, benim yanımda da baudelaire in paris sıkıntısı vardı. içinde de nerden kaldıysa 4 sene önce trafik kazası geçirdiğim zamandan, hastaneden yeni çıkmış, çenemde pansumanlı bi fotoğrafım vardı. ona verdim kitabı. istanbula gelince buluştuk, kitabı verdi bana. öyle gezindik. ders kitabı alması lazımmış, aslıhan pasajında tanıdık sahaflara zütürdüm. 2 sini bulduk, birini sipariş ettik. o gün cesaretimi toplamıştım, galata köprüsüne gittik. boğaza karşı oturduk, konuştuk uzun uzun. ama bi türlü bağlayamadım konuyu. ama içime taş oldu oturdu, milyonlarca cümle dönüyor kafamda. ben halt edip başlayana kadar ben artık kaçayım dedi. tramvaya kadar gittim onunla. ulan giderken bağlıyım konuyu dedim. olmadı yine. biliyorum gerizekalıyım

devam panpa hadi bakalım merak ettim ne olcak

@49 eyw panpa sağolasın