rezil aşk hikayemi anlatıyorum

panpalar beyin bedava mı panpamın desteğini aldım başlıyorum anlatmaya

sonra okul vakti geldi, bu kökten taşındı istanbula. didime gittiğimde kitap mevzusu açıklmıştı, benim yanımda da baudelaire in paris sıkıntısı vardı. içinde de nerden kaldıysa 4 sene önce trafik kazası geçirdiğim zamandan, hastaneden yeni çıkmış, çenemde pansumanlı bi fotoğrafım vardı. ona verdim kitabı. istanbula gelince buluştuk, kitabı verdi bana. öyle gezindik. ders kitabı alması lazımmış, aslıhan pasajında tanıdık sahaflara zütürdüm. 2 sini bulduk, birini sipariş ettik. o gün cesaretimi toplamıştım, galata köprüsüne gittik. boğaza karşı oturduk, konuştuk uzun uzun. ama bi türlü bağlayamadım konuyu. ama içime taş oldu oturdu, milyonlarca cümle dönüyor kafamda. ben halt edip başlayana kadar ben artık kaçayım dedi. tramvaya kadar gittim onunla. ulan giderken bağlıyım konuyu dedim. olmadı yine. biliyorum gerizekalıyım

devam panpa hadi bakalım merak ettim ne olcak

@49 eyw panpa sağolasın

sonra adaya kadar gidişim bulanık, sarhoş gibiydim. mehmeti haberdar ettim durumdan. eve girdiğim gibi açtım rakıyı, günlerdir dertli dertli içiyordum. o akşam sevinçten içiyordum uzun süre sonra ilk defa. zom oldum hemen, sızmışım oturduğum yerde

rezerv ben yatar *

saat 9 20ydi. otobüse binsem yetişemezdim. atladım bi taksiye, dedim alibeyköy pamukkale. vardığımda daha servisi gelmemişti. oturdum bi köşeye, beklemeye başladım. geldi, indi arabadan, gitti oturdu boş bi sandalyeye. görmedi beni. ben de kalkıp gitmedim yanına. 20 dakika boyunca uzaktan öylece izledim. ilkokul çocuğu gibi heyecandan dizlerim titriyor, birbirine vuruyorlardı. sonra otobüsü geldi, kalktı bu. valizini vermek için sıraya girdi. kalktım bende yerimden. tam valizini verirken bir adım arkadında bekliyordum. verdi çantasını, arkasını döndü kafası eğik bi şekilde. sağa adım attı, önüne geçtim. sola adım attı, yine önüne geçtim. kafasını kaldırdı, yüzüme baktı. o anki bakışları hala rüyalarıma giriyor. bi saniyelik şaşkınlıktan sonra boynuma atladı. "eşşeksin sen" dedi. yemin ederim kalp krizi geçirdim. 3 saniye boyunca kalbi kasıldı, nefes alamadım. sonra "nerden geldin sen, ne kadar zamandır burdasın?" dedi. söyledim 20 dakikadır orada olduğumu. beynim bugs bunny filmlerindeki gibi yerinde fırlıcaktı, düşünemiyordum. mavi ekran verdi beyin. söyleyemedim onu sevdiğimi. öylece salak salak baktım suratına. bindirdim otobüsüne, otobüs perondan ayırldı, ağır ağır döndü. ben peşinden gidiyorum otobüsün, el sallıyorum.

devam panpa

bu olayların hepsi yaşanırken bizi tanıştıran, can dostum mehmet her olaydan haberdar. kızla çok yakın olmadığından ağzını ara olayına giremiyorum. bihterin didime döneceği gün mehmetle buluştuk, karaköy köprüsünde içiyorduk. saat 9 da servise binecek, 10:15 de otobüsü kalkacaktı. ben vişne suyuna kattığım cini dipleyip fırladım yerimden. sarhoş falan değildi. gaza gelmiştim. dedim " mehmet ben gidiyorum". "tamam, anladım ben seni" dedi, "gazan mübarek olsun" diye yolladı beni.

devam panpa

agustosda istanbulda game theory konferansı vardı, oraya gittim. aynı zamanlarda o da polonya vizesi almak için oradaydı. kuzeni evleniyormuş, polonyaya gidecekmiş. sabah 9 buçukta vize görüşmesi vardı. gittim polonya konsolosluğunun önüne, bekledim. süpriz yapacaktım. ama bir saatin sonunda dayanamayıp mesaj attım nerdesin ne yapıyorsun diye. randevuyu erteletmiş amcası bi işi varmış o gün diye. bi güzel sövdüm içimden. amcasında kaldığı için kalan günlerde de dışarda görüşemedik. istanbulu bilmiyorsun, kaybolursun falan diye salmamış itoğlu it. ben de o arada iyice alkolik olmuşum. zaten yazın kış demeden içiyordum, bi de gönül yarası eklenince üstüne iyice ipin ucunu kaçırdım. 4 gün kuzenimin evinde büyük adada kaldım, bi arkadaşında kalacakmış o anahtarı bana verdi. 3 büyük içmişim tek başıma. yanında cigara sarıyorum da gırla. ara ara içerdim eskiden ama o yaz haftada bir iki kez içiyordum.

reserved alalım

sonraki iki ay telefon ve facebook üzerinden saatler süren konuşmalarla geçti. artık dayanamıyordum. konuşmak, ona sevdiğimi söylemek istiyordum ama bunu telefondan yapmak da istemiyordum. sonra bunun sınav sonuçları yerleştirmeler derken gidiyimde konuşayım olayı olacak bi ortam yaratamadım. istanbul üni kazandı. o gün bayramımdı benim. ankara olacak diye zütüm atıyordu. gerçi bana koymazdı, her haftasonu atlar giderdim ankaraya ama uzak olmak istemiyordum.

bende bornovadayım panpa devam et

didimden aydın çıkışına kadar silinmedi yüzümden o anlamsız gülümseme. adam anladı tabi. sordu " kız arkadaşın mı?" diye. dedim umarım. hepimiz bi güldük. şuan bile o anı hatırlayıp gülümsüyorum. yol bitti adam beni manisa kavşağında bıraktı. ev bornova merkezde olduğundan hemen yürüyerek gittim. yol yorgunluğuna önceki gece de 2 saat uyumuş olmam da eklenince hemen vurdum kafayı uyudum

devam panpa

dayanın panpaler az kaldı

devam et panpa

@69 haklı panpa hırpalar ama alırsın istediğin sonucu daha biten bir şey yok

döner panpa döner biz ne olmazları geçtik. sadece insanı biraz hırpalıo