Yıllar önce, seçim öncesi ailem zorla bir siyasi partinin iftar yemeğine zütürdü beni. ilk önce imkansız ulan hiçbir güç beni zütüremez dedim. Sonra lan dedim yemek varmış gideyim (çok çakalım) demez olaydım aq.
Yemeğe tabi ki o siyasi partinin otobüsü ile gittik, gidişte hiçbir sorun yoktu. Dönüşte herkes mutlu şarkılar söyleniyor, gençler eğleniyor yaşlılar sohbet ediyor otobüste. Ben de koltukta kıvranıyorum aq. Bir insan evden çıkmadan neden sıçmaz? ya da gittiği yerde neden sıçmaz? aq. evdeyken yoktu tuvaletim. tabi yemek yiyince üstten ittirmeye başladı. 20 dk kadar kıvrandım kimseye söylemedim. alnımdan ter akıyor. altıma sıçıp rezil olucam dedim. sonra enişteme ses edince şoföre söyledi şoför de ula köprüyü yeni geçtik neden önceden söylemediniz benzinlikte dururdum şimdi ototbanda nasıl durayım dedi. ben duydukça daha gerildim. aq bu tak bu zütte durmaz çıkacak. artık yalvara yakara otobüsü otobanda sağa çektirdik. hemen annemden aldığım peçeteyle koştum çalıların arkasına, eğilmemle işimi bitirmem bir oldu o kadar uçtaymış. döndüm ototbüse girdim herkes bana bakıyor. genç kızlar da vardı aq rezil oldum. o rezil eziklik duygusu ve tak tutmanın vermiş olduğu yorgunlukla eve kadar uyudum.
neyse ki o günden sonra o otobüsteki kimseyi bidaha görmedim.
Hepsinin AMK.
Bu da böyle bir anımdır.

okuyun lan binler. rehabilitasyona ihtiyacım var o gün bu gündür zütümle aramız iyi değil.