0
geçen gün yolda gidiyordum hava açıktı bulut yoktu ve güneş tüm sıçaklığıyla gülümsüyordu bir ses duydum ilk önce aldırmadım çöp konteynırının arkasından geliyordu ançak emin olamadım yürümemi kesmemiştim adımları sıklaştırdım aynı sesi bir daha duydum 'imdat' diyordu birisi bu yardım çağrısına kayıtsız kalamazdım böyle bir insan değildim her ne pahasına olursa olsun yardım edip kahraman olaçaktım gururla ve cesaretle sesin geldiği tarafa doğru yöneldim hafif iniltiler duymaya başladım son bır adım kalmıştı ki birden gökyüzünde bulutlar belirmeye başladı güneş artık önceki dakikalarda olduğu gibi gülümsemiyordu tüm sıçaklığını üzerimizden çekmişti yardım etme kararlılığımdan eser kalmamıştı geriye eve döndüm yatağıma yattım o gelen sesi düşünüyordum amımı okşadım iki parmağımı hafifçe sokup çıkarttım imdat imdat imdat sesleri kulağımda ağır bir am kabarmasına sebebiyet veriyordu kapalı perdelerde ıslanmış bacak aramla birlikte karanlıkta çaresiz yatarken buldum kendimi ve o sesin kime ait olduğunu düşündüm
