1. 1.
    0
    olmuş olanların hepsini reddediyorum.
    sizlerden gelecek faydaları reddediyorum. hançerin keskinliğini hiç böylesine hissetmemiştim.
    isanın çarmıhın, çektiği acıları reddediyorum.
    biliyorsunuz!
    isayı çarmıhtan kurtarmaya korkuyorum. isaya yaptıklarınızı gördükten sonra olası olan bu değil mi?

    sizlerin nefesini reddediyorum; çünkü nefesleriniz bir hayatı temsil etmiyor, sadece biyolojik değişkenliğinizi anlatıyor.
    benden geriye kalanlar sizlere yetebilirdi, öldürmeseydiniz tabi.
    bir çocuğun, kırk yaşındaki bir adama el açışının trajedik olduğunu reddediyorum, arkasındaki gölgeleri biliyorum
    gölgeleri öldürmeyi reddediyorum, çünkü ışığın kaynağı ateş beni her halükarda yakacak biliyorum.
    acılarınız neydi? bir sevgilinin reddedişi. bir sevilenin ölümü, bir maddenin edilgenliğinin yok olması...
    peki acılarınızı hayatınızdan çıkardığınızda ne değişecek?
    acılarınız ölü doğdu. acının sebebi dış etkenler değil.
    duyguların nesnesi öznesi ile bir. acının kaynağı kendisi değilse insanın, en büyük yalanıdır aslanın.
    bak kuru kuyular yeşermiş. ölen kurbağalar henüz kokmaya başlamış. isa ise gökyüzünde bir tebessümle seyrediyor herkesi.
    isa demişken, onun bir bin olduğundan bahsetmiş miydim size...
    ···