Evvel zaman içinde, kalbur saman içinde bir köyde rapunzel diye bi kız yaşarmış.
Bu kızımız köydeki kaşarlığıyla bilinirmiş. Her erkeğe kuyruk sallar, çeşitli frikiklerle teşhircilik yaparmış.
Mahallenin gençlerinin otuzbir malzemesi olmuş.

Bu kızımızın muhafazakar, namazında niyazında bir de ailesi varmış.

Kızlarının bu durumunu farkeden ailemiz, anasının amı kadar yüksekliğinde bir kule inşa ettirmiş. Kızlarını bu kuleye hapsetmişler.

Gel zaman git zaman Prensin biri rapunzeli farketmiş.
Hergün kulenin altına gelir rapunzelle fingirdeşirmiş. rapunzel memelerini falan gösterirmiş bizim prense.

Prens bir gün rapunzeli kaçırma planı yapmış. Ama kuleye bir türlü çıkamıyormuş. Kara kara düşünürken rapunzelin aklına bir plan gelmiş. Saçlarını sarkıtmış.

Bizim prens heyecanla saçlara tututanarak düz duvara tırmanmaya başlamış. yolun yarısında saçlar kopmuş prens yere çakılmış.
Beyni zütünden çıkmış. Omurilik kemiği dahil 165 kemiği kırılarak ölmüş.
Meğersem bizim rapunzelin saçları postişmiş.

Hikayeden çıkaracağımız ders şu ;

- Kızlar saçlarınıza röfleydi, ombreydi, postişti falan yaptırıp hem kendi saçlarınıza, hem biz erkeklerin duygularına zarar vermeyin.

- huurya kilitte vursanız, zinciriyle sevişir.

- Bir am için düz duvara tırmanmayın, genç adamlarsınız.