Olayın üstünü kapatmak için mantıklı bir yoldu, açığa çıkar mıydı çıkardı ama o zamana kadar geçen zaman olayı gündemden uzaklaştırmak için yeterliydi Alevin ışığı ile parlayan dehşetle dolmuş gözlerimle bunlar aklımdan geçerken arabanın kapısı kapattı ve şoföre seslendi, mekana. Boğazıma kadar taka batmıştım, o zaman öyle hissediyordum. Seyit halindeydik, kafam önde, dışarıyı izlemiyordum. Kimse de konuşmadı. Gereğinden fazla hızlı gittiğimizden mi bilmem en fazla yarım saat ile bir saat arasında sürmüştü yolculuk.

Kal orda giberim belanı dedi yavşak, el mahkum kaldım orda. Ama gider dedim. yüzüme baktı aptal aptal, eve tek başına gidebilir dedim. Melisin şaşkınlıkla bakıyordu bana. Yersiz bir cesaretle gittim yanlarına umrumda değildi hiçbir şey. Tuttum kolundan bindirdim arabaya. Ehliyetinin olduğunu biliyordum. Aynı zamanda boşuna buzduolabı demiyorduk ya. Sakin ol, eve git, beni ve burayı düşünme dedim. Kafasını sallamakla yetindi. Aslında gitmek de istemiyor gibiydi ama onun burada kalmaması lazımdı.

Şehrin çok da uzak olmayan bir yerindeydik, tek katlı ence büyük ama lüks sayılmayacak bir evin önündeydik. yükesek bir yerdi, şehrin ışıkları görülüyordu. Arabadan indik, kadınlar bir şey demeden nereye gittiklerini bilircesine eve doğru ilerlediler. Beni kaldıran adam ben ve evin avlusunda bizi bekleyen patron. Beni kaldıran adamın hitabından anlamıştım. Patron değildi belki ama yanımdaki adamdan daha taşaklıydı. Yüzüme bakmadan kapat bir odaya icabına bakarız bunun sonra dedi. Başıyla onaylayarak tutu kolumdan eve doğru zütürdü, direnmedim. Direnecek bir durumum yoktu. Depo vari bir yer beklerken Sıradan bir genç odasını andıran bir odaya bıraktı beni. Kaçmaya çalışırsan ölürsün dedi ve gitti. Sesi tehtidkar değildi, açık ve netti. Yatağa oturdum ve olanları ve olacakları düşünmeye çalışıyordum

Yakın arkadaşlarım hatta bazen ailem bile kimi durumlardaki aşırı rahatlığımdan şikayet etmiştir. Benimkisi de nasıl bir rahatlıksa kafayı vurup yatmışım. Sabah kalktığımda odaya süzülen güneş ışıkları gözümü kamaştırıyordu, camdan dışarı alabilidiğince yeşillik ve şehir manzarası, burnuma gelen sıcak ekmek kokusu...

Hangisi istiyosan al ön kapıya çık, anahtarları üstünde. Hayatımda audi mi gördmüşüm amk pezevek de olsak sürelim en azından. atlatım audiye içinde leş gibi bir koku var ama öyle böyle değil. Koca ev yetmemiş, arabaya da karı atmışlar. Neyse, çektim evin girişine bekliyorum huurları. Sarışın bir şey çıktı ilk önce evden, diğeri de siyah saçlı beyaz elbiseli olan. bu sefer mavi giymiş olsa da onu tanımamam mümkün değil, bakışları içime işlemiş nasıl olduysa

Dün akşam ağır abi takılan bu adamın şmid kığılıdaki reyon görevlisi rolüne bürünmesinin verdiği şaşkınlıkla konuşamadım, yüzünğ bana döndü ve sorusunu yineledi konuşsana lan it senle mi uğraşacam bütün gün ? Gergin olduğu her halinden belliydi ve bu adam reyon görevlisi gibi naz çekmezdi.
-Şu en sağdaki bana olur herhalde, göz kararı söylemiştim, alsında olup olmaması gibimde değildi. Adam şöyle bir baktı ve sonra bana dönüp sırıttı, iş görüşmesine gitmiyorsun, sen pezeveksin, dedi
Altı üstü küçük bir iş diye kendime telkin ediyordum ama direk yüzüme vurması kendimi farklı hissettirdi. tuhaf oldum, tiksineceğimi düşünürdüm ama garip şekilde bana sırıtarak sen pezeveksin demesi tebessüm ettirmişti

-ver lan silahını.
boş boş adama baktım
- ver lan silahını dıbına kodumun pekekenti.
sağ elimle çıkardım silahı verdim adama. almasıyla arka koltuğa fırlatması bir oldu.
- kurusıkı vermişler sana gibtiğimin salağı
şerefsizin hayatını kurtarıyorum, bir de küfrediyor cesaret buldum, hayatını kurtartır ne bağırıyon lan, dedim. Bir yanda arabayı sürüyorum bir yandan yandaki dallamaya laf yetiştiriyorum. Geldiğim sapa yola girdim tekrar, çıkan araba ve minibüsün ışıkları görülüyordu hala, farları kapadım. görmemişlerdir diye dua ediyordum

Fiyakalı arabalar, korumalar, kodaman yaşlı adamla... Bu güne anlatılarlar meğerse bu gibi yerlerde böyle yaşanıyormuş. Mal mal araba acep telefonla bizimkileri arasam mı diyordum. ama halil bile beni arayamacaksa muhtemelen dinleniyordur burası dedim ve vazgeçtim. Hem aç hem uykusuzdum, gecem berbet geçiyordu. Yine de aksi bir durum olmaması iyiye işaretti. Ben öyle otururken arabada evin otoparka açılan kapısından, yelekli bir uşak elinde bir tepsi çayla çıktı. ardından bir tepsi sandviç taşıyan başka bir uşak daha. ikisi de ik önce bana doğru geldi

Halil odana çık biz seni çağırırz dedi. başımla onayladım ve çıktım oradan. Ne yaptığımından emin değildim, pısırık bir çocuk gibi yalvarmak yerine ne yaptığını bilircesine hareket etmem kesinlikle daha iyiydi ama kendimden kuşkulanacak kadar moda girmem beni ürkütüyordu. Düşünceler zihnime hücum ediyordu. kafam çok karışmıştı. Kendimi durumu kabullenmek bunu gerektirir diye yatıştırıyordum. Bunu daha önce istediğim üniversiteyi kazanmaadığım zaman yapmıştım. Çıktım üst kata kafam felaket derece yoğun. bir an önce yatağa atlamak birkaç dakikada olsa yatmak istiyordum. açtım kapıyı girdim içeri. içerde çıplak bir kadın vardı, yanlış odadaydım.

Neden tanıdığımı seçmek istediğimden emin değilim, denize düşen yılana tutunur misali belki. Aldım barettayı taktım belime. Belime takarken ikiside şaşırdı. Aslında onlar şaşırınca bende kendime geldim ama çok geçti. Çoktan hazırmış lan hergele diyip kahkaha patlattı. Utanmıştım ama bende sırıttım

kimse yok mu lan duvara mı anlatıyoruz

Herkes yatıyor ve kimsede hayat belirtisi yok. Ama emin olmadan kalmazdım. Haklı çıkmıştım, önümdeki çekirge yerde debeleniyordu. Az ışık çarpınca elindeki tabancayı fark ettim. Muhtemelen bizim pekekentin silahı almıştı. Ama ayağa kalakacaktan çok can çekişiyor gibiydi. Dizlerimin üstünde kalktım ilk önce. Etrafa bakıyordum. Ne geçen bir araba ne siren sesi. Melis torpido gözünün içine girmiş neredeyse. Memeleri gözüküyor ama kesinlikle sırası değil. Aslında şapkalı market tezgahına bakan dayı yat lan yere diye bağırmasa daha çok bakardım o memelere de önce can sonra am.

bekletmeden yazılmış partları atıyorum, ilk entryye bi yüklenin de sesimiz duyulsun

Son kalan çekirge elinde silah ve çenesine yediği kurşunla kalmıştı. Daha şapkalı dayının şokunu atamadan gözleri açık yerde yatan cansız bir beden vardı karşımda. Arkadaşlarım her zaman soğukkanlı olduğumu söylerlerdi bu yüzden ne zaman cs atsak awp yi ben alırdım, olaya bak amk. Ama ne olursa olsun o durumda sakin düşünmek zor zanaatti. CSye yeni başlamış liseli oldupum zamanlar geldi. Birileri bir şeyler yapardı, diğerleiri öldürürdü. Haritada dolaşan boş tipler var ya, heh kendimi öyle hissediyordum o an

kafamı sola çevirdim. Adamın beni telkin eden bir havası yoktu direk beni pozisyona getirip öldürmek istiyordu belli. Şimdiye kadar hep korktuğumu sanardım. ilk defa iliklerime kadar hissediyordum. Abi dur ben, dhaa cümlemi tamamlayamadan hatta ağzımı bile açamadan kes lan huur çocuğu diye bağırdı ve alnıma dayadı silahı amk piskopatı. Sağlıklı bir insan aklından hayatını geçirirdi öyle bir durumda, ben dayının eski vadicelerden olduğu düşünüyordum amk. Aklımda da laz ziyanın sesi. Gözlerim kapalı arkada fon müziği oy asiye açmışım, saykoluk bu ya gülümsemeye çalışıyorum bir de. Ardından tetik sesi.

ister istemez elim silahıma gitti, eline alanlar bilir. Manyak bir güç ve güven hissi verir, kaç kere ya da nasıl tuttuğuz fark etmez. O gece orada sadece ona güvenebilirdim. Işıkğın oldukça loş olduğu bir park etmiştim, arabaın içinin görünmesi imkansızdı, koltuğu biraz ileri aldım ve çevreye dikkat kesildim

Okumadan entry girenleri gibesim geliyor

Aldım çayla sandviçi, kurt gibi açıkmışım gözüm dönmüş amk. bir elimde çay bil elimde sandviç, tam ısıracam içine biber koymuşlar amk. Sandviçin içinde biber ne arar ? Koydum çayı düzgünce yan koltuğa, açtım sandviçi. Ne görsem iyidir, küçücük 2 tane beyaz hap.

Yol boyunca olan biteni, neler olacağı ve ne olacağıı düşünüyordum, hiç konuşmadık. Arada onu da kesiyordum, fazlasıyla düşünceliydi. Biraz da kaybolmanın verdiği zahmetle, yol da uzun sürdü. N e yapacağım belliydi. Ben işimi yaptım, sabahına gibtir olup gidecektim. Eve vardık ,Ev tam bir keşmekeşti. Her tarafta silahlı adamlar, siyah arabalar, masalarda silahlar; resmen savaş hazırlıp yapılmış, belli. Tüm gözler üstümüzdeyken girdik içeri

Calinti oc