Fiyakalı arabalar, korumalar, kodaman yaşlı adamla... Bu güne anlatılarlar meğerse bu gibi yerlerde böyle yaşanıyormuş. Mal mal araba acep telefonla bizimkileri arasam mı diyordum. ama halil bile beni arayamacaksa muhtemelen dinleniyordur burası dedim ve vazgeçtim. Hem aç hem uykusuzdum, gecem berbet geçiyordu. Yine de aksi bir durum olmaması iyiye işaretti. Ben öyle otururken arabada evin otoparka açılan kapısından, yelekli bir uşak elinde bir tepsi çayla çıktı. ardından bir tepsi sandviç taşıyan başka bir uşak daha. ikisi de ik önce bana doğru geldi

Aldım çayla sandviçi, kurt gibi açıkmışım gözüm dönmüş amk. bir elimde çay bil elimde sandviç, tam ısıracam içine biber koymuşlar amk. Sandviçin içinde biber ne arar ? Koydum çayı düzgünce yan koltuğa, açtım sandviçi. Ne görsem iyidir, küçücük 2 tane beyaz hap.

Ev arkadaşım mesut da buna benzer bir şey kullanıyordu, derince uykuya dalmak için. Uykusuzluk çektiğinden değil zütveren hobi olarak saatlerce yatardı. işkillendim tabi ne diye bana uyku haplı sadviç versinlerki ? Ortam sağlam ayakkabı değil diyecem de zaten sex partisine huur taşıyorum, ne kadar güvenilir olur burası.

ister istemez elim silahıma gitti, eline alanlar bilir. Manyak bir güç ve güven hissi verir, kaç kere ya da nasıl tuttuğuz fark etmez. O gece orada sadece ona güvenebilirdim. Işıkğın oldukça loş olduğu bir park etmiştim, arabaın içinin görünmesi imkansızdı, koltuğu biraz ileri aldım ve çevreye dikkat kesildim

Şu karıları bıraktığım kapının önünde, kel uzun boylu fıçı gibi bir adam vardı. geldiğimden beri kıpardamadn orada öylece dikiliyordu. En iyi gözlemleyebileceğim adam oydu çünkü onu da sandviç yeren görmüştüm. Ona dikkat kesilmişken kapıdan yelekli uşak çıktı, elinde boş bir tepsi vardı. Bana doğru geliyordu.

Boşları toplayacak olmalıydı, bardaklar karton değil bildiğimiz ince belli cam bardaktı. Şüphelendiğim için tek bir yudum bile almamıştım çaydan. Ama adam görse kuşkulanabilirdi benden. Canım tatlıdır benim öyle risk alamam. Çaydan kurtulmam lazımdı. Kapıyı açıp yere döksem adam anlardı, klimadan motoro doğru dökmeyi göze alamadım, zira rabaya ihtiyacım olacağı kesindi. Aklıma melis geldi ve torpido gözünü açıp kartı aldım ve tüm çayı oraya döktüm. Camlar az buhulandı ama adamın anlayacağını sanmıyordum. Bezlede toprido kapağını kuruladım. Adam kapıya varmak üzereydi.

dam kapıyı açmadan sandviçten kocaman bir parça koprarıp arka koltuğa fırlatım, kalanı da yan koltuğa bıraktım. Uşak kapıyı açmadan ben erken davranıp kapıyı araladım ve bardağı verdim. Bir şey demeden aldı bardağı ve diğer arabalara doğru ilerledi. Şüphelendiğini sanmıyorum. Adam tüm bardakları toplayıp içeri girdi, bende bodyguard'a odaklandım tekrar. 5 dakka geçmişti adamın içeri girmesinden sonra. Bizim kel durduğu yerde yıkıldı. Tentenin direğinden destek almaya çalışırken içerken çıkan uşak kapasına demir bir sopayla darbe indirdi. Adam yere yığıldı. Evden 4 silahlı adam daha çıktı. Bahçedeki, otoparktaki diğer tüm korumalar birer birer yere düşüyordu, muhtemelen ilacın etkisinden. O ilaç kesinlikle uyku hapından fazlasıydı. Silahlı adamlardan biri otopark kapısını minibüse açtı Diğerleri park eden arablara gidiyorlardı. Biri de bana

Ağırlaşmış gözlerim, yorgun bedenim ile uyuyor numarası yapmak zor olmasa gerek. Kedimi audinin deri koltuğuna bıraktım. O an ki risk olmasa otobüs yolcuğundaki gibi yatarım da totom yemiyor. Kapadım gözleri yavaş yavaş nefes almaya çalışıyorum. Ödüm patlıyor amk. Adamın yaklaştığını hissediyorum ama korkudan açamıyorum gözümü. içimden 100e kadar saydım ve açtım gözümü ne olacaksa olsun

Adam arkasını dönmüş gidiyordu, atlatmıştım. Kafamı çok da kaldırmadan ne yaptıklarına bakıyordum. 5 ya da 6 silahlı adam, tüm huurları toplamış minibüse bindiryordu. huur kaçırmak ne amk. Hayretle onları izliyordum, hepsini bindirdiler, en son da benimkini... Minübüs otoparktan çıkmadan yerdeki korumaların kafasına sıktılar. Kapının önünde yığılan kel hariç. Onun önüne bir zarf attılar ve başka bir arabaya atlayıp uzaklaştılar. Kalakaldım, ne yapacağımdan emin değildim. Derinden bir ses, siren sesi. oradan uzaklaşmalıydım.

Tam arabayı çalıştıracam, bizim kel hafiften ayılmaya başladı, kalkmaya çaışıyor olduğu yerden. Aslında ordan basıp gitmem gerekirdi ama onu orda bırakmadım. Daha doğrusu onu öldürmeyip önüne zarf atmaları daha çok meraklandırdı beni. indim arabadan yanına koştum. Başta kendini korumaya çalıştı, zara vermediğimi anlayınca karşı koymadı.
-Lan sen kimsin , ne oluyor ne oldu dıbına koyayım bana
+gel abi gel arabada anlatırım.
attım elimi omuza arabaya çekiyorum, sendelese de hafiften yürümekte sıkıntısı yok. açtım kapıyı bindirdim arabaya sonra geçtim direksiyona. Diğer pekekentlere noldu bilmem ama gitmeden kornaya abanıp öyle çıktım otoparktan. Yanıdaki fıçı da hayata dönmüştü

Devam devam devam

Devam Ed devam sardı

Rezervasyon

rezerve

Rezarvatuar

Sukuuuu

Rezzzzzzzzzzzzzzzzzzzz

-ver lan silahını.
boş boş adama baktım
- ver lan silahını dıbına kodumun pekekenti.
sağ elimle çıkardım silahı verdim adama. almasıyla arka koltuğa fırlatması bir oldu.
- kurusıkı vermişler sana gibtiğimin salağı
şerefsizin hayatını kurtarıyorum, bir de küfrediyor cesaret buldum, hayatını kurtartır ne bağırıyon lan, dedim. Bir yanda arabayı sürüyorum bir yandan yandaki dallamaya laf yetiştiriyorum. Geldiğim sapa yola girdim tekrar, çıkan araba ve minibüsün ışıkları görülüyordu hala, farları kapadım. görmemişlerdir diye dua ediyordum

yanımdaki dallama hala homurdanıyordu ama bu sefer bana bulaşmıyordu. Çıkardım telefonu halili aradım, tek çarem oydu. ilk çalışta açtı,
- Ulan ilteriş, önemli değilse gibtim belanı
+Abi, kızları kaçırdılar
Küçük dilini yuttu sanki, aradaki o 3 saniyelik sessizlikten sonra hunharca bağırmaya başladı ne dediğini anlamıyordum, farkında olacak ki olanca sakinliği ile noldu diye sorabildi. Tüm olanları basitçe anlattım.

+ şimdi önümüzdeler peşlerinden gidiyorum
-sakın bırakma, öleceksen bile gelme, beter ederim seni. Haber ver bana. kapatırken telefonu küfürler savuruyordu
- Cihatın adamı mısın ?
+Evet. adamın ifadesi değişmişti, neden bilmem ama bu vihat taşaklı adam olmalıydı. Farlar kapalı bu patikamsı yoldan giderken çukuralara vura çıka ilerliyordum. Mesafemiz değişmemişti ancak benden önce asfalta çıkarlarsa gözden kaybolabilirlerdi. Bunu göze alamazdım, arabada benim değil sonuçta. Hızlanmak istesem de yol müsade etmiyordu. Takır tukur gitmenin yanında yandaki adamın küfürleri de cabasıydı.