Bizim bir Salih abi vardı. Babacan adamdı, sözünün arkasında durur kimseye eyvallah etmezdi. bir sıkıntısı vardı ki küçükken sağ kolundaki sinirler zedelenmişti. Doktorlar kesmek istemedikleri için dirseğine platin takıp içeri doğru sabitlemişlerdi, kol tamamen işlevsizdi. Ama adam öyle güleryüzlü bir adamdı yaşam enerjisi öyle yüksek bir adamdı ki zannedersiniz Allah ondan bir kol almamış da bir kol daha vermiş.

Serin bir temmuz gecesinde yazlıkta rakı sofrası kuruldu, insanlar oturdu arkadan hafif bir ahmet kaya şarkısıyla beraber Salih abi anlatmaya başladı. 20-21 yaşlarındayken lokantada arkadaşlarıyla yemek yiyorlarmış, istediği eti tek eliyle kesip yiyemememiş, arkadaşına keser misin demek zorunda kaldığı için sinirleri bozulmuş. içinden isyan etmiş 'allahım benim ne suçum vardı da benim tek kolumu aldın, yazıklar olsun.' Yüzünü yıkamak için ayağa kalktığı gibi yere kapaklanmış sol kolunu kırmış. Bütün işlerini büyükleri halletmek zorunda kalmış. Hadi diyo yemek yediriyolar su içiriyolar yatırıyolar, tuvalete yalnız gidememek nasıl bir acı siz bilir misiniz? Bulunabiliceğiniz en özel yerde yanınızda birinin bulunmak zorunda olması nasıl koyuyor insana siz bilir misiniz? insanlar soruyorlar tek kolunla nasıl mutlu oluyorsun diye, ya hiç kolum olmasaydı?

Yaşadığınız sıkıntılar ne kadar büyük olursa olsun, elinizdekilerle mutlu olmaya allaha şükretmeye çalışın beyler.