istanbula geldiğim ilk yıl mecidiyeköyden evime yürürken, 3 liraya ördek, civciv satan bir amcadan civciv aldım. üniversiteye yeni başlamıştım, bambaşka bir şehirdeydim ve yanlızlığımı paylaşacak, boşluğumu dolduracak birşeyler arıyordum. o yüzden bu civcive çok anlam yüklemiştim. çok sevimli birşeydi, sıcacık bir hayvandı ama çok ötüyordu, durmadan... ve devamlı sıçıyordu. arkasından bezle dolanıyordum sürekli. bir kutuya da yuvasını yapmıştım geceleri uyusun diye ama ne mümkün. hayvan insanın avcunda susuyor ve ancak bu şekilde uyuyordu. kakası geldiği zaman "cik cik cik cik" diyordu, salıyordum, işini halledip tekrar uykuya dalıyordu. 2 gün ellerimde uyudu. üçüncü gün onu yine avuçlarımın arasına aldım ve uykuya daldım. sabaha kadar hiç gıkı çıkmadı. sabah uyandığımda avuçlarımın arasında yoktu. yatağın içine baktığımda hayvanı pestili çıkmış bir şekilde buldum. vücudu patlamış, ağzından beyaz sıvılar çıkmış, dümdüz yatıyordu. sırtımda da bağırsak izleri... resmen katil gibi hissediyordum kendimi. iğrenç bir duyguydu, günlerce kendime gelemedim.