Bakın arkadaşlar bunlar bir ergenlik değil, herhangi birine başkaldırma felan yok. Tamamen genetik ile gelen, hayatımdan asla çıkmayacak bir pgibolojik rahatsızlığım var, en azından tanı konulmuş bir şekilde. Obsesif kompulsif bozukluk. Çoğunuz bilirsiniz, adını bilmeseniz bile az çok yaşarsınız. Sokakta kırmızı taşlara basmamaya çalışmak, lamba anahtarını defalarca kapatıp açmak, elimi düzgün yıkamadım tekrar yıkayacağım takıntısı. Beyler ve bayanlar benim amacım şuku almak felan değil, son zamanlarda kullandığım antidepresanın da etkisiyle tamamen pgibolojimden oldum. Her şey paramparça ve boşa gitti gibi hissediyorum. Sadece dertleşmek istiyorum. Okumanız için zorlayamam sizi ama derdime bu başlık altında ortak olursanız da beni mutlu edersiniz...

Takıntılar ile ilgili bir hastalık ne kadar kötü olabilir ki diyorsunuz değil mi? Her şey o kadar basit olsaydı keşke, ben de öyle düşünmüştüm başlarda.
Annem bana hamile kalmadan birkaç sene önce antidepresan kullanmaya başlamış. Pgibolojik hastalığı varmış ve ilacı bırakmış kontrolsüz bir şekilde. Daha sonra bana hamile kalmış ve ben çocukluğumu bile takıntılar ile hatırlıyorum, doğru düzgün çocukluğum yok. Sürekli bir şeyleri kontrol eder tekrar tekrar açıp kapardım. Bilincim açıldığından beri hatırlıyorum bunları.

Yaklaşık on dört yaşımda temizlik takıntısı baş gösterdi, buraya kadar her türlü takıntı idare ediliyordu, ailem pgiboloğa göndermiyordu deli olmadığımı söyleyip. Temizlik takıntım başlarda sadece saçıma dokundurtmamak, ellerimi sürekli yıkamak iken gitgide hiçbir şekilde kendime dokundurtmamaya, saçımı günde iki saatten uzun süre yıkamaya kadar gitti. En son dört saat boyunca banyo yapıyordum ve bildiğimiz sabun kullanıyordum, her yerim kızarıklar ve yaralar içinde kalıyordu kuruluktan, ama ben hala temizlendiğime inanmıyordum.

Ailem sonunda gibilen hayatım karşısında ikna olup beni terapiye ve ilaç tedavisine gönderdi. ilaca başladım ve bir buçuk yıldır kullanıyorum. Başlarda sadece uyku yaptı, sonra her şey normal insanların hayatı gibi görünüyordu kilo aldırması hariç, fakat bir buçuk yılda 20 kilo aldım ve son iki üç aydır pgibolojim tak gibi. Hafızam, beynim, algım ve geri kalan tüm fonksiyonlarım donuk. Kitap okumayı seven biri olarak, bir şeyleri başarmak isteyen biri olarak o kadar kötü hissediyorum ki kendimi... Çünkü gücüm yok, en azından bu ilacı kullanırken. işin kötü tarafı bu ilacı bir süre kullanıp bırakma ihtimalim var fakat bipolar tanısı da konabilir, ömür boyu ilaca mahkum kalabilirim...