psikolojim fena halde bozuldu offfffffffffffffffff

önceleri (8. sınıf) bir yere dokunmadan duramıyordum. köşelere (dolap vs.) bakmazsam çıldırıyodum. sonraları durum daha da ilerledi. biriyle konuşurken aklımdan bi ses geçiyodu. mesela aynı kelimeyi 2 kere tekrar etmezsen başına kötü bişe gelcek diye. bende mecburen tekrar ediyodum. sonraları kaldırıma çıkarken inip çıkmazsam kötü bişey olcak vs. başladı. inip çıkıyodum. bilgisayarı açınca tam nete gircem kapa bi daha aç diye ses geliyo. kapatıp açmazsam içimi kemiriyorum. başıma bi bela gelcek diye tırsıp. açıp kapatıyorum mecburen. eve gelirken kapıyı 2 defa açıp kapatmazsamda aynısı oluyo. mesela aklıma bişey geliyo, inciye başlık açsam mı açmasam mı. 2saat bunun savaşını veriyorum.

ama şuan daha farklı bişey oldu. mesela bir harfi yazarken kötü bişey olcağını söylüyo önceden. bu cümleleri o sesi duymazdan gelerek yazıyorum ama önemli olduğundan. yosksa genelde mal gibi duruyorum.

yada cs de. adamı vurursam kötü bişey olcak diye ölüyorum. çakmağı yakıp sigarayı yakacakken söndürüp bi daha yakıyorum. doğru anı yakalamaya çalışıyorum. yapmazsam fena halde huzursuz oluyorum. kurtarın artık beni bu çileden aq. var mı böyle bi hastalık. beynim gibildi dıbına koyim. durmadan şu olur mu şöyle olur mu diye düşünmekten kafayı yedim artık.