psikolojik hikaye beyler yaklasin anlatiyorum

iste dalmistim eskilere,
birgün onun indigi durakta bende indim. bu sefer anlaticaktim ona nasil sevdigimi
"merhaba" dedim bana bakti gülümsedi "merhaba" nasil bir merhaba demeydi o öyle kalmistim
igib gören tavsan misali hemen toparladim

ben - ee biraz konusabilirmiyiz
kiz - tabi buyrun?
ben - sizi neredeyse üc yildir hergün görüyorum. gercekten cok güzel gözleriniz var.
heryerini cok iyi ezberledim. haritasini bile cizerim
• gülüsmeler*
kiz - haritasini cizmek icinmi her sabah gözlerime bakiyorsunuz *gülüyor*
ben - aslinda hayir, bir insan yaratilirken ne kadar torpil gecilir ona bakayirdum *swh*
kiz - gercekten güzel sohbetin varmis
ben - öyledir, yarin cumartesi bi planin varmi
kiz - yok aslinda
ben - bulussakmi ki yarin *
kiz - olur yarin x yerde bulusalim
ben - bana uyar *

hersey böyle baslamisti iste cok güzeldi, okul bittikten sonra aile ici bir nisan ve onu
takip eden mütevazi bir dügün ile evlenmistik. hersey öylesine güzel gidiyordu ki. iyi
bir isim vardi iyide para kazaniyordum cok mutluyduk. harika bir yasamimiz vardi. taki
o haberi alana kadar. esimin cok sevdigim karimin kanser hastasi oldugunu duyana kadar.
resmen yikildmistim ama bu kadar hizli olacagini tahmin etmemistim. üc yil icinde böyle
olacagini bilememistim. hay beynimi gibeyim.

yukari ciksin herkes okusun beyler devami geliyor
up!!!

bu düsünceler gercektende beynimi gibiyordu, "ben gideyim artik" dedim. "gec oldu cok
sarhossun simdi cikma iti var ugursuzu var yarin gidersin" dedi ve ben yine sadece "peki"
diyebildim. oraya yattim. kafami koydugum gibi uyumusum. uyandigimda arkadasim kahvalti
hazirliyodu.

- uyandinmi, gel hadi kahvalti yapalim.
- ne zahmet ettin sagol, ben gidecektim zaten simdi
- yok lan dur yemek yiyelim beraber cikariz, ise gideriz istersen patron huysuzlanmaya
basladi pekekent.
- tamam

dedim.

hayrina up yapin lan bari okusun herkes

aslinda patronun huysuzlanmasi gibimde degildi. sadece belki biraz kafam dagilir
düsüncesiyle bindik arabaya. yol boyunca icimde kötü bir his vardi sanki cok kötü birseyler
olacak gibi. ama zaten olmus olan daha ne olacak diyorum kendi kendime. sonra bi ara elimi
cebime attim, ama telefonum yoktu. aklima geldi arkadasimla cikmadan önce evde birakmistim.

neyse girdik isyerine patron geldi anlattim durumu birsey demedi dört gün gelmedigim icin
hatta daha cok moral vermeye calisti. "basin sagolsun ölenle ölünmez bak hayat devam ediyor
yapma böyle" diye. o gün nasil gecti ne yaptim, ne konustum hicbirsey hatirlamiyordum. eve
gitmeden önce gene cicekciye ugradim. o en sevdigi lalelerden bir demet yaptirdim ve dogru
mezarliga.

gene gitmistim mezarinin basina. koydum lalelerini basucuna. o lanet olasi gözyaslari gene
geliyordu. ikibüklüm olmus mezar tasina yaslanmis hickira hickira agliyordum. onunla konus-
uyordum sanki beni duyuyormus gibi. sanki bende ölmüstümde onun yaninda yatiyor gibi hisse-
ttim kendimi bir an. yavasca dogruldum. aglama sesimi duymus olacakki oradaki herkez bana
bakiyordu. ama mezarlik oldugundan herkes sebebini az cok tahmin etmisti.

Evet beyler birazdan devam edicez

mezarliktan cikmis evime dogru yürüyordum. hava sogukdu hafiften yagmur baslamisti. gercek-
ten kötü hissediyordum. evime girdim ve hemen yattim. birara kalktim lavobaya gittim. geld-
igimde gözüm telefona takildi. 22 cevapsiz arama. buda neydi böyle? beni bir günde birtek
canim karim birde ararsa bir iki kere ailem arardi ki eger cevap veremessem birdaha
aramazlardi. bu neydi böyle 22 cevapsiz arama

hemen baktim 22 side abimden gelmis. Allah Allah beni neden bu kadar arasinki diye düsündüm
geri aradim

ben - alo, abi hayirdir?
abim - kardesim nerdesin sen yaa?
ben - abi telefonum evde kalmis mezarliktaydim
abim - hemen hastahaneye gel babamlar kaza yapmis durumlari epey agir iki ameliyat gecirdi-
ler hemen x hastahanesine gel.

tüylerim diken diken olmustu hayir. bir haftada bu kadar olayi kaldiramazdim. daha birini
atlatmadan annem ve babam!! hayir bu olmamaliydi. hemen bir taksi cagirdim dogru hastahane-
ye. abim bahcede sigara iciyordu ki onu hic bukadar perisan görmemistim. yanina gittim.
"nasillar?, durumlari nasil?" yerden gözlerini ayiramadan yutkundu, sanki sözler bogazinda
dügümleniyordu. "babami kaybettik annemse bitkisel hayatta" fazla yasamaz diyor doktorlar.
gerisini hatirlamiyorum. gözlerimi actigimda bir odadayim oda kapkaranlik...

aman Allah´im neredeyim ben. kollarimi hareket ettiremiyorum. hicbirsey göremiyorum. zifiri
karanlik bir oda. beni yataga bagladiklarini anlamam o kadar uzun sürmedi. bir süre sonra
kapi acildi, iceri bir hemsire girdi. "uyanmissin" dedi. ben konusamiyorum. sadece agzimi
hareket ettirebiliyorum. onun icinde neredeyse bütün gücümü kullaniyorum. hemsire,
"dur tamam konusma, zaten konusamassin cok fazla sakinlestirici yedin. simdi bir uyku ilaci
veriyorum. uyandiginda iyi olacaksin dedi ve sapladi igneyi. icim gecmis.

Ah kelebek reyiz bunların hepsi sana özendi böyle oldu...

@33 la olum öyle degil bu baska

uyandigimda eskisine nazaran daha aydinlik bir oda ve konusabiliyorum. bi 15 dakika sonra
ayni hemsire tekrar geldi. bu sefer sordum.

ben - ne oldu bana?
hemsire - doktorlar deli oldugunu düsünüyorlar, hakkinda rapor hazirlandi artik burada kal-
acaksin
ben - burasida neresi?
hemsire - sinir hastaliklari hastahanesi.
ben - fakat, ... ben deli degilim!
hemsire - tabiki degilsin
ben - hayir ben gercekten iyiyim
hemsire - *bikkin bir tavirla basini sallayarak gitti*

olacak is degil. günler öncesinde sicak yuvamda, canim karima bakarken simdi...
ne hale geldim timarhanedeyim.

birkac dakika sonra odaya doktor geldi.