psikoloji içeren bir hikaye

1-2 haftalık bir süreç ben burada ki işleri 2 haftaya kadar halledeceğimi biliyorum bu nedenle 2 hafta sonrasına bilet aldım. Bir gün sonrada çağrılsam 3 hafta sonrada çağrılsam Gizem’le beraber olmalıyım bekleyeceksem onun yanında bekleyeceğim.
Daha 15 dk olmadı ama kafamda bu planlar kol gezmeye başladı hemen zaten uğraşacak bir şeyler bulmasam kafamı bir yerlere gömmesem bu süre hayatta geçmeyecek gibi…

Ofise döndüm kendimi işlere gömmek istiyorum ama kendimi işe gömecek bir şeyim kalmadı elimde, işleri arkadaşıma devrettim bir kere şimdi onun işine burun sokmak olmaz. Hakan’ın yanına çıktım, ofise geri döndüm sonra bir daha Hakan’ın yanına çıktım günleri saymam gerekiyor ama ben saatlerden başladım işe…
ertesi gün sabaha doğru gizem aradı vardığını otele yerleştiğini her şeyin yolunda olduğunu söyledi.

2 gün sonra mülakatı var.

Telefonla ulaşımda bazı sıkıntılar yaşadık, mesela ertesi günü Gizem’e hiç ulaşamadım hangi telefondan denesem de olmadı bir sonraki gün Gizem aradı, oda bana ulaşamamış, bu problem nedeni ile böyle durumlar için en ufak bir sorunda birbirimize mail atma kararı aldık.

Gizem mülakata girdi,

Mülakattan sonra bana yine ulaşamadı bende ulaşamadım ama mail attı.

Mülakatın beklediği gibi geçtiğini ve artık işin sadece resmiyete kaldığını,

Diğer haftanın sonunda sonuçları belli olacağını yazmıştı zaten içimizde en ufak bir şüphe yoktu, Gizem’in kabul edileceğini adım gibi biliyordum.
Gizem ev arama işine koyuldu,

O orada hazırlık yapıyordu ben burada 3 gün geçti 11 günüm daha kaldı.

Benim işlerde ufak tefek problemler çıkmaya başladı ama bazı arkadaşların ve tanıdıkların devreye girmesiyle bu problemleri atlatıyordum.

Tek uzun süren bir testin sonucu oldu, bu da yoğunluktan kaynaklı olduğunu söylediler 8-9 günü bulacağını söylediler ama sürprizlere yer bırakmamak adına bir arkadaşın yardımı ile de bu işin hızlanmasını sağladık hafta başında sonuçları alacak gerekli yerlere verecek kesin nikah tarihini belirleyeceğim.

Diğer haftanın Salı günü,

Öğle saatlerine doğru Gizem’in annesi aradı,

-“Oğlum öğle yemeği hazırladım, Gizem’in çok sevdiği patates yemeği yaptım aklıma sen geldin müsaitsen gelsene beraber yiyelim.”

-“Tamam anneciğim, çok sevinirim 30 dk sonra gelmiş olurum.”

Annesi daha önceden de davet etmişti, yani sayısını unuttuğum kadar evlerinde yemeğe gittim, kendilerini bizde misafir ettim her zaman olağan bir şeydi bu.
30 dk sonra orada oldum, oturup yemeğimizi yedik,

Annesi Gizem’i çok özlediğinden bahsetti ilk defa bu kadar uzun süre ayrı kaldığını anlattı,

-“Bende çok özledim anneciğim.”

-“Diğer haftanın başında gidiyorsun değil mi?”

-“Evet biletimi o güne aldım, muhtemelen bu haftanın sonuna kadar da okuldan arayacaklar mülakat için çağıracaklar.”

-“Burada ki işlerin durumu nedir nikah işlemleri tamamlandı, senin başka bir işin kaldı mı?”

-“Öyle büyük bir iş kalmadı, nikah işlemlerini de hallettik söylediğiniz gibi sadece annemin taşınma süreci var o konuda birkaç saatlik bir şey zaten birkaç parça eşya evi taşımıyoruz sonuçta.”

Gülümsedi,

-“Oğlum o zaman senin gitmen için hiçbir neden kalmamış hem çok özlediğine göre de biletinin tarihini öne almaya ne dersin hem Gizem içinde büyük bir sürpriz olur hem de senin için.”

Bir an düşündüm aslında harika bir fikir, çok fazla bir işim kalmadı ama planlamama göre halletmem gereken hala bazı işler var ve ben bu tarihe göre hepsini ayarlamıştım. Yarına bilet bulup gitmek istesem yine gidemem ama bu süreci kısalta bilirim 2-3 gün boyunca bu işlere yoğunlaşsam bitire bilir ve 3 gün önceden Gizem’in yanına gidebilirim.

Yemekten kalktıktan sonra direkt ofise geçtim ama bu fikir inanılmaz derece de heyecanlandırdı beni,

Bu heyecan ve sevinçle kalan işlerimi toplarlamaya koyuldum, bu durum ekstra bir motivasyon verdiği için işler olduğundan da hızlı halloluyor.

Akşama 8 gibi ofiste tek başıma çalışıyorken kapı çaldı,

Gelen Hakan’dı,

Biraz sohbet ettik,

Hakan’a Gizem’in annesinin öğle yemeğinde bana söylediği fikri anlattım,

Hakan bunu duyunca çok sevindi, ama pek şaşırmadı yani onun için sürpriz olmamış gibiydi her ne kadar öyle görünmeye çalışsa da gözleri şaşırmadığını söylüyordu.

-“Çok iyi olur iş durumun nasıl?”

-“Pek bir şey kalmadı 2 günde toparlarım gibi.”

-“Boş ver 2 gün uğraşma ne kaldıysa söyle bana ben hallederim hem herkese sürpriz olur hemen bilet bulabilir misin?”

-“Dur Hakan aceleye getirmeyelim böyle daha bilet için konuşmadım yarın sabah konuşacağım ben Cuma günü için düşünüyordum.”

-“Benim bir arkadaşın akrabası hava alanında çalışıyor ben şimdi konuşurum onunla bir baksınlar en kısa sürede bir ayar çekeriz.”

-“iyi güzel de Hakan, neden bir anda beni gönderme derdine düştün sen?”

-“Kendini birde benim tarafımdan görsen anlardın. Baksana haline deli gibi özlemişsin Gizem’i bir an önce kavuşmanızı istiyorum.”

Haklıydı gerçekten Gizem’i çok özlediğim için garip davranışlar sergilemiştim günde çoğu kez bir Hakan’ın ofisine bir kendi ofisime çıkıp iniyordum ama bundan bu kadar rahatsız olmuş olamaz, dediği gibi çok özlediğimi gördüğü için bizi bir an önce kavuşturmak istiyor.

Saat 9’u geçiyor artık eve gitmek için hazırlanırken Hakan kendine davet etti.

-“Bu akşam bende kalsana hem yarın öbür gün zaten gideceksin sonrası yoğunluk ve evlilik telaşı derken bir daha seni yakalayamam.”

-“Yeni damat sen daha yeni evlisin öyle hemen misafirlik olmaz adam mutlu değil misafir çağırıyor diye dedikodu çıkar sonra.” Diyerek takıldım Hakan’a ama gerçekten de yeni evli adamın evine misafir olarak gitmem bana doğru gelmedi.

-“Yahu bir daha seni nasıl yakalayacağım, gideceksin geleceksin telaş içinde olacaksın sonra gideceksin 2 sene boyunca doğru dürüst gelmeyeceksin. Hem geldiğin zamanlarda da bu fikrinle bizi evine de almazsın sen.”

-“Olur mu öyle şey bu sözlerden bunu mu çıkardın?”

-“Tamam işte yanlış anlamamı istemiyorsan, gel bize sabaha kadar muhabbet edelim senin muhabbetini çok özleyeceğim.”

Bu ısrar üzerine Hakan’lara gittim, yolda arkadaşını arayıp hava alanında çalışan tanıdığın numarasını aldı ama o gece ulaşamadı ona. Hakan bu konuda benden daha istekli gibiydi sürekli adamı arayıp durdu telefonu kapalı olunca da sinir yaptı bu duruma biraz şaşırdım ama bende heyecanlı olduğum için aslında içten içe bu durumun gerçekleşmesini istiyorum.

O gece sabahladık, sabaha kadar muhabbet ettik, sabah kadar Hakan erken gidip Gizem’e yapacağım sürprizin hayallerini kurdurdu bana. Sabah eve gitmek için hazırlandım, Hakan gün içinde bilet işini muhakkak halledeceğini söylüyordu. Eve dönüp annemin taşınması konusunda yardım edeceğim durumları kontrol edeceğim.

Halledeceğim bir diğer konuda bu eğer bugün akşama kadar halledersem çok rahatlayacağım bu konuda.

Hakan’ın beni bırakmaya niyeti yok yine, zorla kahvaltı masasına oturttu.

Kahvaltıdan sonra giderim diye düşündüm. Hakan yine bırakmıyor,

Durumu tek tek anlattım, annem taşınacak yardım edeceğim halletmem gerekiyor bu işi,

Bu sefer eşiyle birlikte ısrar ettiler, Hakan ben gider yardım ederim dedi hatta annemi aramamı belki de onun her şeyi halletmiş olabileceğini söyledi.
Bu ısrardan hoşlanmadım, bu ısrar bana normal gelmedi ama onları da giderayak kırmak istemiyorum.

Annemi arayıp durumu sordum,

Annem, anannemlere taşınmaktan vazgeçmiş, ananem ve teyzem bize taşınacakmış, bizim ev daha büyük olduğu için böyle bir karar almışlar. Bu karardan benim haberim yok geçen gün tam tersini konuşuyorken böyle bir karar verilmesini garipsedim.

Anannemlere gidip onlara yardım edeyim dedim annem buna karşı çıktı, zaten hemen olmayacak olursa da dayım ve Hakan ile bir şekilde halledeceklerini söyledi.
Yine işkillendim ama üstelemedim.

Hakan sabahtan hava alanında ki kişiyi yine aradı yine ulaşamadı. Sinirlendiğini gördüm ama bozuntuya vermiyordu.

Hakan ısrarla uyumamı istedi, yapılacak işlerin olduğunu söyledim ama elinden kurtulmak için uyumaktan başka çare bırakmadı bana 8 gibi uyudum uyandığımda öğleden sonra 2 olmuştu.

Uyandım,

Hakan çok sinirli görünüyor,

Ama bana bir iyi haberi bir de kötü haberi var,

iyi haber

Bileti ayarlamış ama en yakın zaman da Cumartesi gününe bulmuş onu da hatır ve minnetle ayarlamış,
Zaten 2 gün öncesine bilet bulmuş her şeyi ayarlamış neden sinirlendi ki?

Bu soruyu sordum,

Cevap olarak, tanıdık olması nedeni ile daha öncesine bulabileceğini düşünüyormuş,

Yani 1 saat sonrasına bilet bulursa beni hemen gönderecek, cumartesi ona çok uzun geliyor bu nedenle de sinirlenmiş.

Üsteleyeceğim gerçek bir cevap isteyeceğim ama uzatmak istemiyorum.

Zaten benimde planım Cuma günüydü ama bilet işine henüz bakmadığım için hangi gün giderim bilmiyordum, demek ki kendim arasam bulamayacaktım ve pazartesi planladığımız gibi olacaktı diye düşündüm.

Kötü haber ben uyurken telefonumu kaldırıp içeriye koyacakken telefonu düşürmüş,

Telefonum parçalanmış daha beteri de sim kartım nasıl olmuşsa zarar görmüş.

Gerçekten bu haber beni yıktı, hemen aklıma Gizem geldi bana ulaşmak isterse nasıl ulaşacak? hemen haber vermeliyim, Hakan'ın telefondan arayacaktım ama zaman farkı olduğundan Gizem uyuyor olabilirdi.

Mesaj attım, ofise gitmeden önce yeni bir telefon ve idarelik hat aldım, çok kötü bir durum bu telefonu tamire gönderdim aynı numaradan sim kartı çıkarmak biraz sürüyormuş telefon tamiri ve ayıtlı numaraları geri almakta sürecek maalesef.

Yeni hattımdan da Gizem'e mesa attım ne olur ne olmaz diye de mail attım. Uyanacağını düşündüğüm saatte de arayacağım.

Hakan’la çıkıp ofise geçtik, artık gideceğim gün kesinleştiği için işlerime daha rahat bakabiliyorum tabi bir de Hakan’ın markajı da olmadığı için.

Akşam saatlerinde Gizem’le konuştuk mailimi ve mesajları almış durumu da anlattım oda üzüldü bir de başımıza bu iş çıktı diye. ev arayışları devam ediyor ama bir tane çok beğendiği bir ev olduğunu anlattı, haftaya bende gelince beraber karar vermek istiyor.

Gizem’in sesini duymak her şeyi unutturuyor, biletimin cumartesine çektiğimiz için bir daha şükrettim.
Gizem’e büyük bir sürpriz olacaktı bu.

Ofisten çıkacakken Hakan geldi, annemin yemeğe çağırdığını benimle geleceğini söyledi,

Gizem’le konuştum, yorgunluktan stresten zaten eser kalmadı, Hakan’ın bu markajına sinirlenmeyeceğim bile hem çocuk haklı uzun bir süre bu kadar fazla zaman geçirmeyeceğiz.
Beraber eve gittik, evde bir sürprizle daha karşılaştım ananemler bize taşınmışlar bile,

Bana haber vermedikleri için biraz serzenişte bulundum.

Masada Hakan bilet değişikliği konusunu açtı, cumartesi gideceğimi Hakan açıkladı, herkes sevindi ama yine hiç biri şaşırmamış gibi bakıyor. Annemin gözlerine baktım, garip bir sevinç var ama üzüntülü.

Acaba gideceğim için mi üzülüyor?

Gideceğim için üzüldüğünü biliyorum önceden de konuştuk ama o üzüntü bakışları ile şimdi ki bakışları arasında fark var.

Hakan’ın garip davranışları benim gitmem için çabalaması aklıma bir şeyler gelmeye başladı ama herkes yanımda herkesin durumu iyi, Gizem orada iyi kötü düşünmemi gerektirecek hiç bir şey yok.

Belki de ben yanlış düşünüyorum, ben abartıyorum.

Bu düşünceleri fikir filizleri vermeden bundan uzaklaştım.

Ertesi gün, sabahtan ofise geçtim, bugün ofiste ki son günüm olacak işlerimi bitireceğim ve artık azda olsa ekgib kalan yolculuk hazırlıklarımı tamamlayacağım.

Beklediğimin gibi ben ofise girer girmez Hakan’da ardımdan ofise girdi,

Bugün de markajdan kurtulamayacağım…

Öğlene kadar ayrılmadı başımdan sürekli bir şeyler sorup durdu, muziplik yapıp beni güldürmeye eğlendirmeye çalıştı bunu başardı da ilk başlarda bu haline kızsam da sonradan beni güldürme konusunda baya başarılı oldu.

Öğlenden hemen önceydi kapı çaldı,

Sonra odanın kapısı açıldı.

Yüzü tanıdık gelen orta yaşlı bir adam,

Gözleri kızarmış gözaltları morarmış yüzü çok yorgun bir adam.

Bu yıkılmışlık bu farklılık olmasa ilk seferde tanıyacağım onu ama tanıyamıyorum adı neydi kimdi çıkaramıyorum tanıdığımı biliyorum hem de çok iyi biliyorum.

O adam bana doğru yaklaştı hiçbir şey söylemedi gelip önümde durdu,

Hala tanıyamadım adamı, kim olduğunu çıkaracağım ama olmuyor,

Bu adamı tanıyamayacağım kadar değiştirmiş, çöktürmüş ne olabilir?

Bir şey söyleyecek ama buna gücü yok sanki,

Zorda olsa elini ceketinin iç cebine sokup bir zarf çıkardı bana doğru uzattı,

Ama konuşmak onu daha da zorladı, her halinden belliydi bütün gücünü konuşmaya harcıyordu,

Kısık bir ses, çok kısık kelimeler ağzından o kadar ağır ve güç çıktı ki çok zor anladım,

-“Allah sana uzun ömürler versin…”

---
-“sanırım bir daha hiç görüşemeyeceğiz ne olur kendine iyi bak üzülme artık kendini olan oldu olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”

-“lütfen böyle söyleme Ece belki bir gün yine…”

-“sanırım bir daha hiç görüşemeyeceğiz ne olur kendine iyi bak üzülme artık”

“olan oldu olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”

--“olan oldu”--

“olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”

“olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor”

“olacaklar için ne olur üzülme”

--“olacaklar için”--

-"ne olur üzülme"-

-"olacaklar"-
---

Bu adam…

Ece’nin babası.

Ece gitmez gidemez ben bir rüyadayım 17 sene önce nasıl bir rüya gördüysem bu da bir rüya,

Bu adam gerçek değil, hiç bir şey yaşanmadı, hiç biri gerçek değil!

Ece Ankara’da mutlu o artık nişanlı, ben 2 gün sonra gideceğim Gizem’le yeni bir hayata başlayacağım çok kısa bir süre sonrada evleniyorum.

Bu bir rüya karşımda kimse yok, bu adamı en son markette görmüştüm uzun yıllar geçti hem bu adamın gözlükleri vardı, bu bir başkası bu kadar değişemez gözleri yüzü bu kadar çökemez hiçbir insan bu mümkün olamaz!

Gözlerimi sımsıkı kapadım, gözlerimi açtığımda ne masada bir mektup ne de karşımda bu adamı göreceğim.

Ece giderken söyledi üzülme dedi Ece üzmez beni, olanlar için üzülme dedi,

Olacaklar için üzülme dedi,

Olacaklar için?

Olacaklar belliydi evlenecekti, bende evleneceğim bunlar olacak, olacaklar dediği bunlardı,bu konu için üzülmeyecektik.

Artık bizim için bir umut yoktu, başkaları ile evlenecektik ben Gizem’i sevecektim, Ece o adamı belki zamanla sevecekti birbirimizi hiç unutmayacaktık ama mutlu olmaya çalışacaktık üzülmeyecektik, mutluluğu deneyecektik.

Olacaklar buydu başka bir şey değil.

Gözlerimi açacağım her şey bitmiş olacak…

Gözlerimi açtım hiç bir şey bitmedi.

Ece gitti, bana bıraktığı masanın üzerinde duran beyaz bir elveda,

Olacaklar için üzülme dedi, şuan yanımda olsa ona çok kızarım nasıl üzülmeyeyim öyle mi?

Beni bu kadar güçlümü gördün? Ben senin arkandan üzülmeyecek kadar güçlü müyüm?

Senin arkandan üzülmeyecek ağlamayacak kadar az mı sevdiğimi düşündün seni?

Olacak olan, senin evliliğin olacaktı ben buna bile üzülecektim kendimi hep suçlayacaktım,

Sen şimdi bırakıp gittin beni ve ben üzülmeyeceğim?

Görmeden inanamazdım, bunun bir rüya olmadığına inanmalıydım.

Onu görecektim kızacaktım madem üzülmeyeceğimi düşünüyordu ne halde olduğumu görmeliydi.

Mektubu alıp kapıya doğru yöneldim, Hakan arkamdan bağırdı bir şeyler söyledi ama duymadım,

Arabaya bindim, Ankara’ya gitmeliydim.

Yol boyunca ne yaşadım pek hatırlamıyorum sürekli ağlıyordum, boş-boş tabelalara bakıyordum bir ara doğru yöne gittiğimden de emin olmadığımı düşündüm.

O mektubu açmadım gözümle görmeden inanmayacaktım.

Ankara’ya gidiyordum ama Ece’yi nasıl bulacaktım,

Belki arkadaşının evindedir diye düşündüm ama sonra boğazım yine düğümlendi,

Yolu görmüyorum nereye gittiğimi bilmiyorum ama her saniye sanki Ece’ye biraz daha yaklaştığımı hissediyorum.

En son hatırladığım buydu sonrası karanlık…

arkadaşlar,

bu gece her şeyi bir çırpıda yazıp bitirmek istiyorum ama daha fazla gücüm kalmadı...

Bu son beni çok yoruyor, daha fazla gücüm kalmadı.

gün içinde devam edeceğim böyle para-parça olacak biliyorum ama bunun yükü çok ağır.

anlatacağım biraz daha şeyler var yarın tamamlanacak.

merhaba arkadaşlar,

söz verdim bu hafta sonu bitecek, bitirelim artık...

http://www.youtube.com/watch?v=bU3AcjujqcA

Bir ara kendime geldim, sanki Hakan’ın sesini duydum sanki dünya ters düz olmuş gibi geldi,

Sonrasını yine hatırlamıyorum…

Uyandığımda bir hastane odasındaydım,

1 saat boyunca hiç bir şeyi hatırlayamadım kendimi bile tanımıyorum,

içim geçmiş yeninde uyandığımda başucumda Hakan’ı gördüm.

Ofisten çıktıktan sonra arabayla peşimden gelmiş,

4 saat boyunca takip etmiş beni durdurmaya çalışmış ama çok hızlı olduğumu söyledi,

Sonrasında yavaşlamışım, galiba o sırada bayılmışım yanda ki boş araziye dönmüş direksiyon yavaşladığım için büyük bir şey olmadı ama nasıl olmuşsa araba takla atmış biraz sonra da Hakan bulmuş beni sonrası hastanedeyim işte.

Bir şeyim yok, yani görünürde bir şeyim yok...