psikoloji içeren bir hikaye

Günler geçmeye devam etti,

O dönemde,
Meşhur sosyal paylaşım sitesinin ülkemizde de popüler olduğu dönemlerdeydik sitenin ismini cismini gazetelerden, internetten her zaman görüyorum ama o taraftarda pek ilgim yok.

insanların ilk okul arkadaşlarını, çocukluk arkadaşlarını bulduğu hikayeleri kol geziyor etrafta yine ilgilenmedim. Oldum olası bu siteye sinir oldum, az çok bu işlerden tecrübe edinmiş biri olarak bu işlerin neden bu kadar reklam edildiği neden her yerde dillendirildiği konusunda fikir sahibiyim.

Yaz ayının sıcak günlerinin birinde öğle yemeğine çıkamadan önce ofise Hakan uğradı, ne var ne yok muhabbetlerinden sonra bu siteden bahsetti,

Eski arkadaşını orada bulmuş, memlekete döndüğünde ziyaret edecekmiş durumlarını anlattı. Bu muhabbetler eşliğinde yemeğe gittik, ofise yeniden döndüğümde “insanın başına ne gelirse meraktan gelir” sözüne istinaden aklıma Ece geldi.

Malum artık görüşmüyoruz birbirimizi aramıyoruz, ne olursa olsun Ece’yi her zaman merak ediyorum bunu pek dillendirmiyorum ama gerçekten içten içe nasıl olduğunu merak ediyorum.

Siteye girdim, üye olma olayına pek yanaşmadığımdan Hakan’ı arayıp kullanıcı adı şifre durumunu sordum gerekli bilgileri arayınca arama çubuğuna Ece’nin adı ve soyadını yazdım.

Aynı isim ve soyad da başka kişiler çıktı liste biraz uzundu listeye göz gezdirdim ama Ece’yi bulamadım.

Neyse zaten şuan onu arıyor olmam bile kendimi suçlu hissetmeme neden oldu ama merak etmiştim bir kere, o merak o fikir zihne bir kere yerleşti mi bırakmıyor yakanızı.
Aklıma sözlüsünün adı ve soyadını aratmak geldi, arattım ve ilk seferde buldum.

Bu işin canımı yakacağına adım gibi biliyordum,

Profil bilgileri ve resimler, resimlerde açık olan bazı kareler...

1 hafta öncesine ait yüklenmiş resimler vardı

Kalbinizi heyecanla attıracak, merakınızı dindirecek ama canınızı acıtacağını bildiğiniz durumlar vardır,

Bunu hissedersiniz bunu yapınca canınız yanacak bilirsiniz, ama o heyecana o fikre yenik düşersiniz,

Sonra bu gerçekleşir ve canınız yanar.

Canınızın yandığı ile kalırsınız, keşke merak etmeseydim dersiniz ama iş işten çoktan geçmiştir,

Geçi iş işten geçmemiş olsa da o merak hep içinizde kalır ve canlı tutar kendini ta ki gerçekleşip canınızı yakana kadar.

Bu acı uzun bir süre sizinle gelir, bilgisayarı her gördüğünüzde o sitenin adını her duyduğunuzda ya da o anı size hatırlatacak her durumda o acı tasması ile peşinizden gelmeye devam eder, sizde o tasmaya bağlı ipi sıkıca tutarsınız isteseniz de bırakamazsınız zaten.

Ne gördün diye soracaksanız söyleyelim,

Nişan gününe ait fotoğraflar.

1 hafta öncesine aitti fotoğraflar, Ece’nin nişan fotoğrafları,

Ne oldu neden bu kadar koydu sana bunun olacağını zaten biliyordun elinde sonun da gerçekleşecekti nasılsa. Neden bu kadar üzüldün diye sitem ede bilirsiniz haklısınız da,
Asıl canımı yakan neydi biliyor musunuz?

O fotoğrafların içinde gözüme çarpan sadece ikimizin bildiği sol kolunda takılı olan o beyaz saat..

Benim yıllar önce Ece’yi Ankara’ya göndermeden beraber geçirdiğimiz o son günümüzde Büyükada da ona verdiğim o saat.

Nişan gününde bize ait olan bir iz taşıyordu.

Bir insan bunu neden yapar?

Derin bir yas içinde olduğu için mi, en mutlu gününü zehir etmek için mi?

Yoksa bizi hiç unutmayacağı için mi? Belki de kendini böyle avutuyordu nişanlandığı o kişinin ben olmam gerektiğini söylüyordu sessiz bir çığlıktı bu.
Dışarıdan onun için en güzel günlerinden biri olan o günde…

Resimlerinde yüzüne taktığı o sahte gülümseme, gözlerinde ki keder.

Bunu sadece ben anlarım bunu sadece ben görürüm,

Bir insanın hayatını mahvettim, hayatı boyunca mutsuzluğuna neden oldum,

Bu ahı almışken, bu hatayı yapmışken ben nasıl mutlu olabilirdim?

Son konuşmamız geldi aklıma son sözleri,

---

-“seni tekrar gördüğüme çok sevindim, mutlusun seni çok seven bir nişanlın var.”

“-biliyor musun ece, hayatımda hiç kimse senin beni sevdiğin gibi sevemez.”

-“sanırım bir daha hiç görüşemeyeceğiz ne olur kendine iyi bak artık üzme artık kendini olan oldu olacaklar içinde kimsenin elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme.”
Olacaklar için üzülme demişti bana,

Bunu o zaman evlenmek zorunda olduğu için söylediğini düşünmüştüm ve haklıymışım,

Bu olacak nişanlanacağım, evleneceğim aynı durum benim içinde geçerliydi bende evlenecektim,

Üzülme diyordu olacaklar için de üzülme ikimizin de elinden bir şey gelmiyor ne olur üzülme…

Bunu kast etmişti o zaman bunu anlamıştım, ve o gün geldi işte,

ikimizin de elinden gelen bir şey yok üzülmemeliyim…

Merakımı giderdim ama canımı yaktım,

O resimleri kapatırken gözlerim ıslandı, sessiz-sessiz ağladım,

Olacaklar için üzülme demişti Ece üzülmeyeceğim,

Kendimi hemen toparladım Ece’nin bu isteğini yerine getirmeliyim.

Bir hafta sonra memlekete gittim, yapılan işlerin tamamladığını söylediler, gidip kontrol etmem gerekiyor. Bir işin başında olmadığınızda istediğiniz sonuçları bir türlü alamıyorsunuz.

Bazı ekgiblikler vardı, bazı işlerde istediğim gibi olmamıştı ama bahçe konusu hayal ettiğim gibi olmuştu. Gerekli ikazları yapıp işin nasıl sonuçlanmasını istediğimi arkadaşıma anlatıp 1 hafta daha sürecek çalışma sonucunu onun denetlemesini istedim.

iş bittikten sonra arkadaşım istediğim gibi yapıldığını teyit ettiğinde iş için biriken ücreti ödeyecektim.

Yazın ikinci tatilimizi bir türlü ayarlayamadık,

Gizem’in işleri bir türlü kesinleşmedi yazın sadece 1 haftalık izin kullana bileceği kesinleşince bir haftalık yurtiçinde ufak bir tatil yaptık.
Bu yazın bir koşuşturmamız daha oldu Hakan’ın düğünü.

Hakan'ın işleri yoluna girdi, gerçekten çok yetenekli bir avukattı bu yeteneği buna çalışkanlığı ve zekası eklenince gerisini getirdi.

Planladığı gibi yazın düğününü yaptık.

Çok güzel bir düğün oldu, Hakan’ı evlendirdik,

Hakan’ın fazla akrabası olmadığı için daha doğrusu onu kendi ailemizden gördüğümüz için bizimkiler Hakan’ı yalnız bırakmadı. Dayım Hakan’a düğün telaşı ve düğün günü deyim yerindeyse babalık yaptı, arkadaşlarımız akrabalarımız herkesi davet ettik düğüne kimsesiz bırakmadık.

Amca bey eşi ve kuzenler bile geldi ki bu da Gizem’in sürprizi oldu.

Ben ilk defa nikah şahidi oldum Gizem’de gelinin şahidi oldu,

Böyle olunca bu da bizim düğün provamız gibi oldu nikah masasında yan yana imza atmak için hazır bekleyen bir çift olduk bunu öyle hayal etmek bile acayip heyecan ve iç gıdıklayıcı bir his veriyor,

Evetleri alıp imzaları attıktan sonra daha komiği gelinden önce Gizem benim ayağıma bastı.

Bir an şok oldum gerçekten rüya gibi bir saniye bile gözlerimi kapatsam sanki evlenen ben ve Gizem oluyoruz.

O gün gelin ve damattan sonra en çok ilgi gören çift biz olduk,

Herkes darısı sizin başınıza dilekleri ile bizi boş bırakmadı. Kısmetse darısı bizim de başımıza olacaktı…

…

Yüksek lisansımız için artık önümüzde bir engel kalmamıştı, girmemiz gereken bazı sınavlar vardı bu sınavlar neticesinde aldığımız puana göre belirlediğimiz okullara
başvurup mülakat yada okulun talebine göre orada gireceğimiz sınavlar olacaktı. Bu konuda asıl iş şimdi başlıyordu zor ve emek isteyen bir süreç olacaktı.

Aslında sınavı kazanacağımızdan pek şüphe duymuyoruz,

Zaten bu nedenle Gizem işinden ayrıldı artık tamamen yolculuk için hazırlıklara başlıyor gibiyiz.

Yıllar sonra ders çalışma çok özlediğim bir duygu, hele Gizem ile beraber çalışmak bu duyguyu çok daha güzelleştiriyor.

Hafta sonları Gizem’le birlikte ders çalışmaya başladık,

Aslında konu hiç ders olmuyordu benim açımdan sanki üniversite dönemimizde ki o son yıllarda yaşadığımız duygular gibiydi sanki yeniden öğrenciydik.

Bu hazırlıklar tamamlandı sınavlar başladı,

Netice olarak, bu sınavlarda gerekli başarıları sağladık, ikimizin de istediği ülkede aynı üniversitenin kendi bölümlerimiz ile ilgili başvurularımızı yaptık ve sonuçları beklemeye başladık.

Kısa bir süre sonra ilk önce Gizem’in durumu belli oldu mülakat için Gizem’i davet ettiler,

Hayalimiz bu anın beraber gerçekleşmesiydi ama ilk önce davet edilen Gizem oldu muhtemelen yakın bir zamanda bende davet edilecektim ama henüz kesin bir bilgi elde edemeyince biraz hayal kırıklığı yaşadım.

ikimizi aynı dönemde çağırsalar bir dünya işi beraber halledecektik. Mülakat, orada kiralanacak ev, ne kadar idarelikte olsa alınacak eşyalar, çok şükür bizi idare edecek paramız olacak ama orada çalışmak istiyoruz hem uygulama hem de ne olursa olsun kendi ayaklarımız üzerinde her yerde durabileceğimizi kendimize bir kez daha kanıtlamak gerekiyor.

Asıl bir konumuz var en önemli konu,

Bu işleri ayarladıktan sonra okula başlamadan önce evlilik planımız.

Artık ciddi anlamda zamanı geldi, 2 sene orada beraber yaşayacağız, Gizem artık eşim olmalı…

Tüm bu düşüncelerle Gizem ile detayları konuşmaya başladık,

Gizem,

-“Ben önden gideyim zaten kısa bir süre sonra senide çağıracaklar sende o zaman kadar burada ki son işleri halledersin. Orada ev de bakarım kısa sürede sonuç alırız seni çağırmaları düşündüğün kadar uzun sürmeyecek.”

-“Buna gıcık oluyorum planımız beraber gitmekti ve öyle olmalı seni yalnız göndermek istemiyorum.”

-“Canım çok sürmeyecek inan bana belki 2 belki 3 hafta bölümlerimiz farklı olduğu için böyle süreler olabiliyor.”

-“Çok iş var ama ben seni yalnız göndermek istemiyorum…”

…

Sıkıntımız şuydu,

Mülakatlardan sonra yeniden Türkiye’ye döneceğiz dersler başlayana kadar olan süre içinde evlilik ve nikah işlerimizi halletmemiz için kısa bir süremiz kalacak. Bu yoğunlukta iki tarafı da idare etmek gerekiyor.

Orada ev tutulacak, eşyalar alınacak iş durumuna bakılacak,

Bu tarafta ben işlerimi tamamen devredeceğim, annem anannemlerin yanına taşınacak biz dönene kadar onlarla yaşayacak.

Evlilik ve nikah işlemleri zamanımızı alacak, kır düğünü istediğimiz ve nikah döneminin sonbaharın sonlarına doğru denk geleceği için, düğün işini önümüzde ki yaz ayına bıraktık.

Gizem benden önce gidecek, gitmeden önce evlilik işlemleri için gerekli sağlık prosedürleri ve başvuruları yapacağız, sonrasında ki birkaç haftalık süreçte ben bu işlemleri tamamlayacağım ve mülakat için çağrıldığımda burada ki bütün işlerimizi hallederek gitmiş olacağım.

Planımızı bu şekilde yaptık, uygulamada da sıkıntı olacağını düşünmüyorum…

Sağlık kontrolleri ve bazı testler için kan verdik bazı testlere girdik,

Nikah günü için başvuruda bulunduk,

Bu işlere başlamadan önce çok zaman alacağını düşünüyordum ama sandığımın aksine kısa sürede halleder olduk ama bazı testlerin sonuçları için belli bir süre beklemek gerekiyor.

…

Ayrılık zamanı geldi Gizem için gitme vakti geldi,

Ertesi gün sabahtan yolcu edeceğiz onu,

O gün ve gecesine kadar bütün saatimiz beraber geçti sabahın ilk ışığından gecenin 1’e kadar.

2 hafta ayrı kalacağız ama daha şimdiden Gizem’i özlüyorum,

Elleri ellerimde bir an bile bırakmak istemiyorum daha gitmedi ama şimdiden bile çok özledim.

Buna nasıl dayanacağım?

…

ilk defa Gizem’den bu kadar uzun süre ayrı kalacağım,

Bu duygu öyle bir şey ki sanki kanınız çekiliyor,

5 sene geçti koskocaman 5 sene,

O gece sanki bu 5 senenin her anını yaşadım,

Aramızda ki en uzun ayrılık askerlik döneminde oldu, belki o dönem yolun başında olmamız, belki o dönem içimde var olan nefretin bana verdiği dayanma gücü. Bilmiyorum o zaman bu kadar zor gelmemişti belki o zaman Gizem’i olan sevgimi pek kavramamıştım ama şimdi öyle değil..

O gece sabaha kadar uyuyamayacağımı biliyordum,

Saate baktım 3’ü biraz geçiyordu,

Gizem’i aradım o da uyuyamıyor,

Allah’ım daha gitmeden özlüyorum, daha 2 saat öncesine kadar beraberdik deli gibi özlüyorum,

Kalkıp Gizem’lere gittim, annesine haber verip aşağı indi,

Sahile indik, sabah 5.00’a kadar arabada oturduk, bir saniye bile bırakmadım ellerini sımsıkı sarıldım…

6.30’da hava alanında olmamız gerekiyor, 5 gibi evlerine geri döndük, valizini alıp annesi ile birlikte hava alanına gittik.
Sabredeceğimiz sadece 2 hafta ama 2 dakikaya bile edecek tahammülümüz yok gibi.

Gizem gitti,

Canım yandı,

Ben yarım kaldım…